Bleri Lleshi

Bestuursakkoord Antwerpen: De kracht van stilstand

Bleri Lleshi Auteur en politiek filosoof

‘Een keerpunt in de geschiedenis’, zo omschreef Bart De Wever het verkiezingsresultaat van 14 oktober. Als ik het bestuursakkoord lees dan vind ik dat ‘keerpunt’ noch ‘de kracht van verandering’ erin terug.

Het bestuursakkoord van de Stad Antwerpen breekt absoluut niet met het beleid van het vorige stadsbestuur. Wat Bart De Wever beloofde strookt niet met wat op papier staat. Het kon moeilijk anders. Ten eerste zat de N-VA mee in het vorige stadsbestuur. Ten tweede was het beleid van Patrick Janssens zo sterk naar rechts opgeschoven dat men voor verandering eerder in extreemrechtse wateren zou moeten varen.

Ik daag alle Antwerpenaren uit die voor ‘de kracht van verandering’ hebben gestemd om dit bestuursakkoord te vergelijken met het boek ‘Voor wat hoort wat’ van Patrick Janssens.

Zijn er geen verschillen? Er is een nieuwe burgemeester en de Sp.a is er niet bij. Terwijl de vorige coalitie zichzelf soms links noemde maar wel een rechts beleid voerde, kan deze coalitie zich rechts noemen en hetzelfde beleid voeren. Alle discussie over hoe rechts of links dit akkoord is, is dus zinloos. Veel belangrijker lijkt me de vraag wat dit akkoord betekent voor de Antwerpenaren.

Ik ben heel kritisch over dit werkstuk omdat ik ook kritisch ben geweest over het beleid van Janssens. Dit bestuursakkoord is gebaseerd op een aantal keiharde neoliberale en neoconservatieve punten die men op 10 december met veel poeha en arrogantie kwam voorstellen. Een voorbeeld.

Marc Van Peel (Cd&v) mocht het akkoord verdedigen in Terzake. Op het einde van het gesprek vraagt de journalist: “Kunnen we ervan uit gaan dat u schepen van de haven blijft?”. Waarop Van Peel antwoordt: “Wel, het zou goed zijn voor iedereen.”

Benieuwd wat een dergelijke arrogantie zal geven in een schepencollege waarin ook iemand zoals Nabila Ait Daoud, de nieuwe schepen voor jeugd, U niet bekend waarschijnlijk, en als u haar kent dan is het van haar uitspraak: “Ik ken niets van politiek”. Wat ook klopt want ze heeft geen ervaring, kennis of expertise. Maar bij de N-VA (zoals bij andere partijen) had men een excuusallochtoon nodig die nu schepen mag spelen.

Misschien is het ‘goed voor iedereen’ dat Van Peel schepen blijft (en hij blijft) maar dit akkoord is niet goed voor iedereen en zelfs zware gevolgen heeft voor heel wat Antwerpenaren.

De cijfers van het Jaarboek Armoede 2012 en het OESO-rapport voor de integratie van migranten zijn zonder te overdrijven catastrofaal: de ongelijkheid is nog nooit zo groot geweest in ons land. Op internationaal niveau staan we aan de top wat betreft ongelijkheid binnen het onderwijs en op de arbeidsmarkt, en helemaal bovenaan wat betreft kinderarmoede. Volgens de cijfers van de Nationale Bank (11/12) zijn nergens in Europa zo weinig migranten aan het werk als in België. Antwerpen doet niet beter: 1 op 4 jongeren wordt er geboren in een arm gezin; meer dan 20.000 mensen staan er op de wachtlijst voor een woning en er zijn 35.000 werklozen voor slechts 6000 vacatures.

Hoe gaat het nieuwe bestuur deze problemen aanpakken? Mensen verplichten Nederlands te leren? De honderden hoogopgeleide migrantenjongeren in Antwerpen die geen baan vinden spreken perfect Nederlands. ‘Arbeidsparticipatie als de beste weg uitweg uit armoede’ lees ik. Wat staat er over banen creëren? Het tekort van 29.000 vacatures? Trouwens, werk is geen garantie om uit armoede te geraken zolang het geen degelijk werk is. 20.000 Antwerpenaren staan op de wachtlijst voor een sociale woning maar er komt er geen enkele bij want ‘met 10% (sociale woningen) neemt Antwerpen meer dan zijn verantwoordelijkheid’. Men vertelt niet dat nergens in Vlaanderen de nood en dus ook het tekort groter is dan in Antwerpen.

Als je de echte problemen niet kan aanpakken dan is repressie de meest voor de hand liggende keuze. Het beleid van Janssens was al repressief. De Wever, die van veiligheid zijn prioriteit nummer één maakt, wil hier nog een stap verder gaan.

Ik lees in het bestuursakkoord: meer camera’s, toezichthouders, nultolerantie, ‘maximaal inzetten GAS-boetes’, ‘uitbreiding van de bevoegdheid van de GASambtenaren’, ‘We werken aan de uitbreiding van de GAS-boetes’ enz… Mijnheer de toekomstige burgemeester, gaat u via de GAS-boetes de problemen oplossen? Gaat u via deze boetes ‘Respect voor A’ mogelijk maken? Soms dwing je respect af, maar meestal moet je het verdienen. Met een dergelijk repressief beleid gaat er geen respect komen.

Dit toekomstige bestuur is gedoemd tot falen want met het culturalistische discours van respect, Nederlands leren en rechten en plichten, zullen ze de problemen van heel wat Anwerpenaren niet oplossen. Voor die mensen ziet het er dus niet goed uit.

Anderzijds is, gezien het asociale akkoord, de rol van de oppositie uiterst belangrijk om het op te nemen voor wie uit de boot valt. Als de oppositie samenwerkt zie ik enige hoop. Hoop dat de schade beperkt blijft en dat de mensen zich realiseren wat dit ‘keerpunt in de geschiedenis’ in de praktijk betekent.

Links in Antwerpen moet leren uit de fouten van het verleden zodat het, wanneer het terug aan de macht komt, een beleid van eigen recept kan voeren. Tot die dag hebben de linkse verkozenen de verantwoordelijkheid en de plicht om hun rol te spelen, met name keiharde oppositie voeren tegen het asociale en neoliberale beleid van dit rechtse bestuur.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content