Headspace, Buddhify, Unplug, Calm: het zouden zomaar namen kunnen zijn van loungebars in het zuiden van Spanje, maar het zijn (ook) de namen van meditatieapps. Klinkt meditatieapp als een hedendaags oxymoron? Of, als je geen nerd bent, gewoon als iets raars? Geen probleem, Elisabeth Lucie leg het uit in haar column.
Veel mensen bevinden zich in deze jaren 20 (een decennium dat in de geschiedenisboeken van mijn kinderen redelijk zeker met ‘what the fuck?’ omschreven zal worden) op een kabbelende koord, krampachtig balancerend boven de brandende vuurzee die een burn-out heet. We willen op regelmatige basis ontsnappen aan de druk en drukte van elke dag, maar we kunnen daar in alle eerlijkheid niet super veel tijd voor vrijmaken. We zijn niet alleen druk van karakter, maar ook van agenda. Fijn dus dat rust en mindfulness nu geserveerd worden op je tv of in een schattig appje. Handig voor de drukbezette aspirant-monnik. Mediteren gaat, net als alles behalve je nagels lakken, gemakkelijker in de zetel. Rust vind je sneller in je woonkamer, met een zachte blik gericht op je 55 inch smart-tv-scherm, relaxerend stemgeluid knallend door je surround sound, dan in een naar verbrande salie ruikende yogaruimte op een houten vloer die zo hard is dat hij er daadwerkelijk in slaagt om je gedachten maar op één ding te laten focussen: de hernia in je onderrug.
Zou de Boeddha gelukkig worden van meditatieapps die 60 euro per jaar kosten?
De ironie van de meditatieapp is dat je, op het moment waarop je hand gevoelloos geworden is vanaf de pols door continu gsm-gebruik en je dus niets liever wilt dan even ontsnappen aan het blauwe licht van de duivel, je je gsm erbij moet nemen om rust te vinden in een app. Niet erg voor de casual zondagsmeditatie, maar toch eerder moeilijk mid-paniekaanval. Heb ik van horen zeggen. En als dat al gelukt is, blijft het een opdracht om, dan wel gescheiden van de geluiden van de wereld door een dikke laag noisecancelling headphones, te negeren dat er bij elke in- en uitademhaling een WhatsApp-melding binnenkomt.
Maar we doen het toch, want reallifelessen kosten geld en tijd. Twee dingen waarvan we altijd te weinig (denken te) hebben. Mediteren met een virtuele vriend op je tv of gsm is niet de best mogelijke optie, maar het is beter dan niks. En niet altijd de best mogelijke versie van onszelf willen zijn is misschien wel een goede eerste stap richting echte hoofdrust.
Zou de Boeddha gelukkig worden van meditatieapps die 60 euro per jaar kosten? En krijgt hij die abonnementskosten rechtstreeks op zijn rekening gestort? Ik denk ja op beide vragen. Namasté.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
