Wouter Deprez: ‘Skype is voor mij en mijn vader nog een beetje uitdagend’

is comedian en auteur. Hij schreef het boek De Baron von Münchhausen, met een expo in Gent vanaf eind mei. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 22 minuten en 43 seconden nodig.

Hoe gaat het met u?

Goed. Al merk ik dat het, nog meer dan anders, moeilijk is om structuur in mijn dagen te brengen.

Met wie hebt u de voorbije 24 uur fysiek contact gehad?

Met mijn vrouw en twee kinderen. Meer dan de meeste mensen, minder dan ik fijn vind.

Maakt het coronavirus u bang?

Ik ben vooral bezorgd over mijn vader van 85: niet alleen voor het virus, maar ook voor de eenzaamheid. En daarnaast maak ik me zorgen over mensen in de zorg, over kwetsbare kinderen en over de klappen die onze maatschappij nog zal krijgen.

Hebt u het gevoel dat we ons in een oorlogssituatie bevinden?

Nee, die vergelijking vind ik nogal onkies.

Kent u iemand die besmet is met het virus?

Dat kan moeilijk anders.

Hoe gaan uw kinderen om met deze crisis?

Ze blijven er heel rustig onder en lijken het bij momenten zelfs gezellig te vinden. Al mist vooral mijn zoon van elf zijn vrienden.

Doet u iets bijzonders voor uw buren?

Teleurstellend weinig. We werden de voorbije weken nogal opgeslorpt door werk en thuisonderwijs. Ik kan ook zo weinig, behalve schrijven, optreden en grapjes maken. Daarom zet ik elke dag een paar grappen op Facebook, ter compensatie.

Welke tv-series raadt u aan om de dag mee door te komen?

We kijken op zondag met het hele gezin naar De Mol. En met mijn vrouw kijk ik naar Ozark op Netflix. Verder probeer ik de kinderen wat klassieke films bij te brengen, zoals Monty Python and the Holy Grail en Daens.

Welke boeken komen van pas in deze verwarrende tijden?

Ik ben nu de komische klassieker Three Men in a Boat van Jerome K. Jerome aan het herlezen. En als ik ’s avonds nood heb aan troost en reflectie, is er de ontroerende poëzie van Wislawa Szymborska.

Welke podcasts raadt u aan om de tijd te doden?

Tijdens het joggen luister ik graag naar Plantrekkers en Interne Keuken. Ook de lockdown-afleveringen van Man met de microfoon staan op het programma. En wat klassiekers, zoals This American Life en Heavyweight.

Hoe bent u van plan fit te blijven?

Door veel te joggen. Ik was aan het trainen voor de 20 km door Brussel en houd dat schema nu aan. Dat is geestig en het brengt structuur in mijn dagen.

Bent u een winnaar, verliezer of valsspeler bij gezelschapsspellen?

Valsspelen haat ik absoluut, het zou zelfs niet bij me opkomen. Als ik verlies, probeer ik dat zogezegd niet erg te vinden. Maar ik ben extatisch als ik win.

Durft u nog te kussen?

Eigenlijk niet. En ik mis het wel. Net als het gevoel dicht bij anderen te staan. Dat zijn toch aspecten van onze menselijkheid die we nu moeten afgeven.

Praat u meer met uw huisdier dan vroeger?

Nee, maar wel met mezelf. Ik merk dat er soms ingebeelde discussies naar boven komen, of emoties. Een soort verbale boertjes.

Hoe houdt u contact met uw ouders?

Mijn moeder is vorige zomer gestorven. Met mijn vader bel ik geregeld. Een van mijn broers heeft bij hem Skype geïnstalleerd, maar dat is voor ons beiden nog een beetje uitdagend.

Belegt u? Zo ja: hebt u al geld gewonnen aan deze crisis?

Een klein beetje. En sinds de crisis nog een kleiner beetje. Maar als je geld genoeg hebt om te beleggen, mag je niet zeuren als het minder gaat.

Wat wilt u zeker doen als de lockdown voorbij is?

Spontaan vrienden ontmoeten, het liefst in het groen.

Boezemt de toekomst u angst in?

Soms denk ik aan de toekomst van mijn beroep, dat grotendeels afhangt van publiek. Maar over het geopolitieke maak ik me meer zorgen. Onze wereld was voordien al een stuk chaotischer aan het worden, met al die vreemde figuren aan het roer.

Heeft deze crisis ook mooie kanten?

Er heerst een samenhorigheid die heel ontroerend, maar helaas ook fragiel is. Ik hoop vooral dat de zorgsector ook na de crisis meer waardering krijgt.