Bij een erfeniskwestie werden kasbons achterovergedrukt, maar de beklaagden ontkennen de feiten met klem.
De Brugse strafrechter heeft Barend Leyts, woordvoerder van premier Charles Michel, en zijn broer M. veroordeeld tot twee maanden gevangenisstraf met uitstel voor meineed en valsheid in geschrifte. Bij een erfeniskwestie werden kasbons achterovergedrukt, maar de beklaagden ontkennen de feiten met klem.
De rechtszaak vloeit voort uit een erfeniskwestie van ondertussen 13 jaar geleden. De dag na het overlijden van de moeder van de beklaagden stapte hun stiefvader in januari 2004 uit het leven. De broer van die stiefvader ontdekte bij het legen van de woning in De Panne documenten die wezen op het bestaan van kasbons.
Pas in 2010, een hele tijd na de regeling van de erfenis, kwam er een klacht van de burgerlijke partij. Bij het opmaken van de inventaris van de erfenis zouden de beklaagden de kasbons bewust verzwegen hebben.
De advocaat van de burgerlijke partij probeerde aan de hand van een tijdslijn de feiten te schetsen. ‘Men mag zijn onschuld blijven beweren, maar het is allerminst geloofwaardig. Ik ben 200 procent zeker dat de rest van de kasbons ook weg is’, aldus meester Hubert Dufait.
Volgens de advocaat werden de kasbons kort voor het vonnis over de erfenis in 2005 geïnd. ‘Als jullie de daders niet zijn, waarom zoeken jullie dan niet mee naar wie die waardepapieren wel te gelde heeft gemaakt?’
Het gerechtelijk onderzoek bracht aan het licht dat in juni 2004 in Luxemburg een effectenrekening werd geopend op naam van Barend Leyts en zijn broer. De beklaagden ontkennen echter met klem dat ze de rekening voor de kasbon van 78.000 euro openden. ‘Maar wie heeft er dan belang bij om dat te doen? De resultaten van de rogatoire commissie in Luxemburg zijn toch vrij duidelijk’, reageerde de rechter op het proces.
De verdediging wees erop dat er geen handtekening is die bewijst dat zijn cliënten achter de bewuste rekening zitten. ‘Zelfs in Luxemburg moet je toch een identiteitskaart voorleggen en een handtekening plaatsen als je een rekening opent, maar dat is nooit onderzocht’, aldus meester Nicolas Van Der Smissen.
De verdediging vroeg om de strafvordering onontvankelijk te verklaren, omdat het onderzoek enkel à charge werd gevoerd. Ondergeschikt bepleitte meester Van Der Smissen de vrijspraak.
Tot slot kregen ook de beklaagden zelf het woord. Barend Leyts legde uit dat er voor de overlijdens geen contact was tussen beide families. ‘Zij hadden geen zicht op wat er sinds 2000 met die kasbons gebeurd was. Van bij aanvang worden we als criminelen behandeld. Wij zijn niet in Luxenburg geweest, die rekening is niet van ons.’ Zijn broer verwees naar de complexe context. ‘Onze mama is van de trap ‘gevallen’, dat was heel zwaar om te verwerken. Wij waren nooit in geld geïnteresseerd en zijn nooit ons boekje te buiten gegaan.’
De rechter oordeelde dat de bankdocumenten wel degelijk de rol van de beklaagden bewijzen. Ze werden veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee maanden met uitstel. Aan de burgerlijke partij moeten ze een schadevergoeding van 53.000 euro betalen. De verdediging zal beroep aantekenen tegen het vonnis.
