Ann Peuteman

‘Wil je écht indruk maken? Stuur dan een handgeschreven boodschap’

E-mails en sms’en zijn snel, gemakkelijk en meestal nog efficiënt ook. ‘Maar wie wil dat zijn woorden echt bijblijven, grijpt beter terug naar pen en papier’, schrijft Knack-redactrice Ann Peuteman. ‘Of het nu om een reclameboodschap of een liefdesbetuiging gaat.’

‘Beste mevrouw Peuteman, Hartelijk bedankt voor het doorsturen van uw rekeningnummer. Het bedrag staat binnen 3 werkdagen op uw rekening! Snel hè? Groetjes, Gabrielle van Coolblue.’

Dat stond op het handgeschreven kaartje dat hier een paar dagen nadat ik een online bestelling had teruggestuurd in de bus viel. Bevreemdend in een tijd dat de postbode hoogstens nog rekeningen of formulieren aflevert. Ik kan me in alle eerlijkheid niet herinneren wanneer ik voor het laatst een echte brief heb ontvangen, of geschreven.

Ooit was ik nochtans een overtuigde brievenschrijver. Zo rond mijn veertiende zette ik in het Nederlandse blad Popfoto een oproep voor pennenvrienden. Ik weet niet meer hoeveel reacties ik kreeg, maar met drie van hen begon ik in elk geval te corresponderen. Met Barbara uit Schagen zou ik dat jarenlang volhouden. Stapels brieven heb ik van haar. Keurig samengebonden zitten ze in een kartonnen doos, waarin ik ook verjaardagskaarten, de felicitaties voor de geboorte van mijn zoon en vergeelde liefdesbrieven bewaar.

Er zitten zelfs epistels tussen van klasgenoten die ik in die tijd elke dag zag. Die brieven schreven we elkaar ’s avonds om alle tienerconflicten, geheimen en emoties nog eens uitgebreid uit de doeken te doen. Een beetje zoals de pubers van tegenwoordig na de schooluren met elkaar zitten te chatten. Alleen hoeven zij niet zo lang op antwoord te wachten.

In die ondertussen wat muffe doos zitten ook stapels kattenbelletjes. Sommige in mijn handschrift, andere in dat van de zo dierbare vriendin met wie ik lang geleden een Gentse flat deelde. Piepjong, ongebonden en impulsief waren we destijds. We gingen vaak uit, ontmoetten altijd weer nieuwe mensen en namen amper tijd om tussendoor op adem te komen.

Daardoor zagen we elkaar soms dagenlang niet, en dan communiceerden we dus met briefjes op de eettafel. ‘Woensdag samen koken? Acute behoefte aan een babbel.’ Maar ook: ‘Er is niets eetbaars meer in huis. Ik doe morgen wel boodschappen. Jij iets nodig?’

Ook later bleef ik briefjes achterlaten voor mijn geliefden, maar ergens onderweg ben ik daarmee opgehouden. Als ik mijn zoon nu wil vragen om na school even brood te gaan kopen of de vuilnisbak buiten te zetten, stuur ik hem gewoon een sms of een chatbericht.

‘Kaartje. Leuker dan e-mail’ staat op de voorkant van de post van Coolblue. Gelijk hebben ze. Nu weet ik ook wel dat die klantendienst zulke kaartjes verstuurt om op te vallen tussen de concurrentie die alleen maar saaie e-mails verstuurt, maar toch word ik er behoorlijk vrolijk van. En voor hen is de missie natuurlijk geslaagd: ik zal hun merknaam en service niet licht vergeten.

Waarschijnlijk is dát het belangrijkste verschil tussen digitale en handgeschreven boodschappen: neergepende verzoeken, verklaringen of spijtbetuigingen lijken niet zo vluchtig. Als er op tafel een briefje ligt met de vraag om de pasta alvast op het vuur te zetten, zal je dat niet makkelijk vergeten. Telkens je er voorbijkomt, word je er immers aan herinnerd. De boodschap lijkt ook belangrijker en gemeender zo.

Zeker van een handgeschreven brief gaat een soort engagement uit, want misschien is hij eerst in het klad geschreven of werd er een woord opgezocht in Van Dale. Iemand heeft er moeite voor gedaan. Iemand heeft echt aan je gedacht en de tijd genomen om je te schrijven. Dát gevoel.

Misschien wil ik wel weer een pennenvriend. Niet zo iemand die je op sociale media leert kennen en met wie je een tijdje chat tot een van jullie er genoeg van krijgt. Nee, zo’n echt ouderwets engagement: elk op z’n beurt een brief. Zou Gabrielle van Coolblue daar tijd voor hebben?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content