‘Wereldvluchtelingendag moet voor Europa een dag van zelfreflectie zijn’

Europees parlementslid Hilde Vautmans pleit op Hilde Vautmans (Open VLD) pleit op Wereldvluchtelingedag voor een hervorming van de Dublin-regels.

Wereldvluchtelingendag is helaas geen dag om in Europa te vieren, maar een dag voor zelfreflectie. Door de globalisering zijn mensen de vrijheid om zich te bewegen als een fundamenteel recht gaan beschouwen, een mooi verhaal. Vandaag zijn we met 7.492.000.000 personen op de wereld, waarvan meer dan 240 miljoen in een ander land wonen dan waar ze geboren zijn. Maar, er is ook een keerzijde van de medaille. 60 miljoen van hen maakten deze keuze helemaal niet vrij.

Vorig jaar maakten meer dan 350.000 vluchtelingen de levensgevaarlijke oversteek naar het Europese vasteland. Op die weg moesten ze niet alleen honger en dorst doorstaan, maar ook menselijk verlies, geweld, uitbuiting en verkrachting. Ze lieten letterlijk alles achter, hun gehele hebben en houden en soms zelfs familie. Na maanden komen ze dan eindelijk aan op ons continent. Een continent waar ze een beter en menselijker leven hopen te vinden. Maar, dat leven blijkt niet zo rooskleurig te zijn. Er wacht hen minachting, lange procedures, mensonwaardige opvang en ja hoor, ook de uitbuiting kijkt om de hoek. Europa anno 2017.

Meer dan 60 miljoen vluchtelingen op de wereld, slechts 6 procent in Europa

De populisten laten iedereen graag geloven dat Europa overspoeld wordt door een horde barbaren, profiteurs en criminelen. ‘Pas op! Ze komen enkel voor onze jobs, vrouwen en geld. Houd alles maar goed vast!’

Deze ‘alternative facts’ zijn een regelrechte ziekte voor Europa en brengen enkel haat en problemen met zich mee, geen oplossingen. Laten we dus duidelijk zijn.

1) In Europa bevinden zich slechts 6 procent van de vluchtelingen wereldwijd. Ter vergelijking, Europa ontving in 2016 minder vluchtelingen dan het aantal dat Oeganda per

dag verwelkomde.

2) Vluchtelingen zijn mensen zoals u en ik, geen bende criminelen. Goed, nu we de feiten hebben rechtgezet, kunnen we verder.

En toch faalt het systeem…

Helaas lukt het Europa maar niet om een effectief asiel -en migratiebeleid te voeren. De procedures werken niet goed en zijn veel te lang. Mensen moeten overleven in vreselijke omstandigheden. Ondertussen zitten Griekenland en Italië met de handen in het haar, en moeten vluchtelingen in de Franse bossen zien te overleven.

10.000 vermiste kinderen

Bovendien, brengt het de meest kwetsbare vluchtelingen in heel groot gevaar en zijn kinderen en vrouwen opnieuw het grootste slachtoffer.

Begin 2016 onthulde Europol dat zo’n 10.000 niet-begeleide minderjarigen verdwenen uit opvangcentra in Europa. Er ging bij velen een alarmbelletje af, maar dit doofde snel uit. Pas in april van dit jaar kwam de Europese Commissie met een communicatie op de proppen. Mooi gebaar met belangrijke inhoud, maar geen actie.

Ondertussen weten we van Missing Children Europe dat tijdens het afgelopen jaar meer en meer verdwijningen werden gemeld (van 2 naar 7 procent). En, de piek van de verdwijningen ligt nu bij 13 jarigen (in plaats van 15 jaar in 2015). De kinderen die verdwijnen, worden dus met de dag jonger. Bovendien, is dit enkel een fractie van de werkelijkheid. Deze kinderen worden namelijk vaak niet gemeld.

Waar bevinden deze kinderen zich dan? Ze leven ondergedoken, zijn op weg naar familie in een andere lidstaat of dolen ergens rond. Hierdoor zijn ze heel kwetsbaar voor mensensmokkelaars en -handelaars, als ze al niet in handen zitten van die criminelen. Ze belanden hierdoor in de prostitutie, worden uitgebuit, moeten stelen of hun organen belanden op de illegale markt.

Hoe moet het nu verder?

Zoals wij liberalen in Europa al langer zeggen, had Europa het anders moeten aanpakken. Het Europees spreidingsplan is een onderdeel van de oplossing, maar behelst enkel een fractie van het vereiste asiel- en migratieplan.

Economische migratie moet mogelijk gemaakt worden door de ‘EU blue Card’ uit te breiden.

De Dublin-regels, die bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is voor de asielaanvraag, zijn verouderd en moeten hervormd worden. Het kan niet dat Italië en Griekenland alle verantwoordelijkheid moeten dragen. Een eengemaakte Europese asielprocedure is imminent en er moet verder ingezet worden op de uitbouw van Europese onthaal- en registratiecentra. Bepaalde aspecten worden momenteel in het Europees Parlement aangepakt, maar lang nog niet alle.

Om irreguliere migratie tegen te gaan moeten we de externe grenzen Europees sterker aanpakken en moeten mensensmokkelaars en -handelaars keihard aangepakt worden. Om deze criminelen werkloos te maken, moeten we ook legale wegen naar Europa mogelijk maken en de mensen beter ondersteunen en opvangen wanneer ze in Europa aankomen. Maar, we moeten ook kijken naar de oorzaken van migratie en daarop inzetten via ontwikkelingssamenwerking en vrede -en stabiliteitsmechanismen.

Nu hebben vluchtelingen de keuze, sterven of op een gammele boot kruipen. En eerlijk gezegd, indien ik in Syrië woonde en de bommen vielen naast mijn bed, zou ik ook met mijn kinderen op zo’n gammele boot kruipen op weg naar een beter leven.

En, last but not least, in dit gehele proces moeten we oog hebben voor de niet-begeleide minderjarigen. Er zijn experten genoeg die ons hierbij kunnen helpen. Dit vergt inderdaad inspanning en specifieke maatregelen voor alle minderjarigen in migratie. Maar, dit moeten we als een positief verhaal bekijken. Deze investering, is ook een investering in onze toekomst, want daar maakt migratie ook een deel van uit.