Meer dan duizend leden van de wegpolitie dreigen meer dan een maand te staken. Reden: een van hun collega’s kreeg een sanctie omdat hij een waarschuwingsschot loste toen een collega en hij werden aangevallen.
Dat schrijven de kranten Het Laatste Nieuws en De Morgen en wordt bevestigd door de politievakbond VSOA.
Vandaag krijgt minister van Binnenlandse zaken Pieter De Crem (CD&V) een stakingsaankondiging op zijn bord. Door dat document kunnen de 1100 leden van de wegpolitie tussen 29 november en 2 januari volgend jaar stakingsacties houden.
Tuchtprocedure
Wat de weggebruikers mogen verwachten, wil de politievakbond VSOA nog niet kwijt. ‘De acties kunnen meerdere vormen aannemen’, zegt voorzitter Vincent Gilles.
De agenten willen protesteren tegen de tuchtprocedure die een topman van de federale politie heeft opgestart tegen één van hun collega’s. Die had tijdens een interventie in Henegouwen een waarschuwingsschot gelost toen hij en zijn collega door tien dieven bedreigd werden op een snelwegparking.
‘De collega’s probeerden eerst verbaal de situatie onder controle te krijgen maar de situatie escaleerde en zij voelden zich bedreigd. Er werd dan een waarschuwingsschot gelost waardoor de daders opnieuw de vlucht namen en ze zich op die manier in veiligheid konden brengen tot er versterking kwam’, aldus de VSOA.
In de lucht
Volgens het onderzoek was dat schot gewettigd maar toch werd er een waarschuwing opgenomen in het personeelsdossier van de agent. Reden: hij had in de grond moeten schieten en niet in de lucht.
‘Belachelijk’, reageert politievakbond VSOA. ‘Hij moest felicitaties krijgen, geen straf. De beslissing staat haaks op de realiteit die collega’s dag na dag ervaren op het terrein en ze moeten nu helaas tot de conclusie komen dat een waarschuwingsschot in de lucht moet worden bestraft met een disciplinaire sanctie.’
Het is volgens de VSOA ‘nog weerzinwekkender omdat deze beslissing om disciplinaire maatregelen te nemen, de wil is van de Algemene Directie van de Bestuurlijke Politie (DGA). Volgens ons zou geen enkele andere overheid, van diensthoofd tot directeur aan zo een absurditeit willen beginnen.’
‘Als het gaat om geweld tegen politieagenten, geloven velen onder ons dat onze ‘grootste’ vijanden zich extern onze organisatie bevinden (misdadigers, politici, magistraten, de media, …). Maar dit toont echter aan dat er tussen onze eigen leiders personen zijn die het niet goed voor hebben. En deze zijn – door hun (gebrek aan) beslissingen – misschien veel schadelijker voor onze organisatie dan andere externen, die vaak roepen maar weinig doen’, zo luidt het nog.
Bij de federale politie is te horen dat ze niet reageren op individuele dossiers.
