Vlaanderen bestaat voortaan uit vijftien regio‘s.
Waarom werd Vlaanderen opgesplitst in vijftien regio’s?
De bedoeling van die regiovorming is om de bestuurlijke versnippering tegen te gaan en komaf te maken met het kluwen aan lokale samenwerkingen tussen afvalintercommunales, politiezones, hulpverleningszones, enzovoort. Het is de bedoeling dat gemeenten vanaf nu niet langer zelf samenwerkingen opzetten over de grenzen van de regio’s heen.
De regio’s zelf kunnen wel partnerschappen aangaan met elkaar. Ook grotere samenwerkingen, zoals het overleg van de kustburgemeesters, kunnen in uitzonderlijke gevallen naast de regio’s plaatsvinden.
De bestaande structuren krijgen tot eind 2030 om zich in regel te stellen. Afvalintercommunales krijgen nog zes jaar langer de tijd.
Is iedereen tevreden?
De oppositie heeft heel wat commentaar op het decreet. ‘Regiovorming zou van onderuit moeten worden gedragen door de lokale besturen, dat staat ook zo in het regeerakkoord’, zei Yves Buysse van Vlaams Belang. ‘Er is hier echter niet opgebouwd van onderuit, maar gestart met een ontwerp van bovenaf. Soms gebaseerd op een idee dat elk gevoel met het veld miste.’
Zwijndrecht mocht uiteindelijk dan toch de switch maken van Antwerpen naar het Waasland, maar er zijn andere voorbeelden van gemeenten die zich niet thuisvoelen in hun regio, aldus Buysse. ‘Onder meer Berlaar en Nijlen.’
Staf Aerts van Groen en Lise Vandecasteele van PVDA maken zich dan weer zich zorgen over een mogelijke privatisering van de lokale zorg. ‘Bij de oprichting van bijvoorbeeld een ziekenhuis, is er nu een goedkeuring nodig van de Vlaamse overheid. Dat wordt vervangen door een niet-bindend advies. ‘Wij maken ons daardoor zorgen over de dagprijzen’, zegt Aerts. ‘Er ontstaat ook meer risico op problemen met de kwaliteit. Bovendien is de sector zelf geen vragende partij.’
