Jean-Marie Dedecker (LDD)

‘Van Overtveldt schreef een fiscale bibliotheek vol, maar zijn beleid is een omgevallen boekenkast’

‘Dat deze regering ook nog maar overweegt het pad van een begroting in evenwicht tegen 2018 te verlaten, is een capitulatie van de rede en een diploma van onbekwaamheid’, schrijft Jean-Marie Dedecker.

Van Overtveldt schreef een fiscale bibliotheek vol, maar zijn beleid is een omgevallen boekenkast

De N-VA zit op haar communautair programma als een bok op zijn haverkist. Ze heeft er haar ziel en haar eisen in opgeborgen om eerst haar economisch programma te realiseren. Maar ons Zweeds kibbelkabinet met de N-VA slaat nu een groter gat in de begroting dan de verguisde regering van Di Rupo en zijn potverteerders van de PS. Het monitoringcomité, een raad der wijzen bestaande uit politiek benoemde topambtenaren, heeft een gat in de begroting ontdekt van 3.2 miljard euro, groter dan die in de ozonlaag.

Begrotingscijfers zijn in ons land echter niet objectief, maar politiek interpreteerbaar, en met wat dooddoeners zoals “eenmalige tegenvallers en onderschatte terugverdieneffecten ” is het gat al gedicht tot 2.2 miljard. De rest zal naar klassieke gewoonte aangevuld worden met de methode van de kaasschaaf: besparingen en belastingen volgens de weg van de minste weerstand, elk politiek kleurtje krijgt zijn geurtje. De klassieke trucen van de foor: een deel van de uitgaven wordt buiten de begrotingsopsmuk gehouden. De zondebelastingen op tabak, alcohol en benzine en nu ook nog de suikertaks, worden gegarandeerd opgetrokken, de inkomsten uit fraudebestrijding worden opgewaardeerd en de spaarder wordt verder gepluimd. Als steeds hetzelfde doen en een andere uitkomst verwachten waanzin is, zoals Albert Einstein beweerde, dan moeten sommige bewindvoerders dringend in de psychiatrie.

Dat de rekening zelden klopt is logisch. We rekenen ons rijk met belastingen die we niet kunnen innen. De kaaiman- , karaat- en speculatietaks bijvoorbeeld zijn met spuug en prikkeldraad aaneengeflanst. Het waren onderlinge toegiften aan de politieke onderhandelaars om hun geweten en hun achterban te sussen. Zo inde de beursvennootschap Leleux in januari bijvoorbeeld amper 18.000 euro speculatietaks, maar ontving het 108.000 euro minder aan beurstaks. Met koortswerende middelen genees je de ziekte niet.

Volgende verkiezingen

Dat deze regering ook nog maar overweegt het pad van een begroting in evenwicht tegen 2018 te verlaten, is een capitulatie van de rede en een diploma van onbekwaamheid. De lusten voor vandaag en de lasten voor morgen. We worden nog altijd geregeerd door politici waarvan de actieradius van hun langetermijnvisie niet verder reikt dan de volgende verkiezingen.

De huidige generatie partijvoorzitters bestaat uit veertigers, maar ze kibbelen als kleuters, het zijn meesters in het zwartepieten in plaats van leerling-tovenaars. In een vijfjarige legislatuur zonder verkiezingen komen ze niet verder dan “kurieren am symptom”.

Ons land heeft een begrotingstekort van 11 miljard euro en een overheidsschuld van 440 miljard (107 procent van ons BBP). Elke boreling krijgt een rugzakje staatsschuld van 40.000 euro mee als erfelijke belasting. “Geen enkele generatie heeft het recht om schulden aan te gaan, groter dan wat ze kan afbetalen gedurende haar eigen bestaan“, schreef George Washington, de eerste president van de Verenigde Staten, nochtans 250 jaar geleden al. Onze overheidsschuld is een tikkende tijdbom. Als men er met de laagste rente uit onze naoorlogse geschiedenis nog niet in slaagt om een begrotingsevenwicht te realiseren zal het nooit lukken. Van al de maatregelen die het overheidstekort tussen 2010 en 2015 met nauwelijks 1.1 procent terugdrongen van 4 naar 2.9 procent, is 0.6 procent of meer dan de helft te danken aan de daling van de rente op de staatsschuld. Bij de minste rente-opstoot volgt er steevast een catastrofaal sneeuwbaleffect. Als minister Sophie Wilmès met een immoreel overheidsbeslag van 54 procent nog haar begroting niet op orde krijgt, zou ze zelfs het huishoudbudget van de MR niet mogen beheren.

Overheid leeft boven haar stand, niet de burger

Budgettaire discipline stond wel met stip genoteerd in de kiespropaganda van de N-VA. Van dit speerpunt blijft nog geen bot mesje over

Van elke 100 euro die in België wordt verdiend, wordt er 54 euro door de overheid uitgegeven. Daarvan gaat, volgens econoom Peter De Keyser, 2 euro naar investeringen, 3 euro naar rentelasten en 49 euro naar herverdeling en overheidsconsumptie. De overheid leeft dus boven haar stand, niet de burger. Ze moet derhalve zichzelf saneren, snoeien in de uitgaven en stoppen met belasten. Het spaargeld van de hardwerkende Vlaming smelt al als sneeuw door de zon, omdat de geldrukpersen van Mario Draghi en de Europese Centrale Bank sneller draaien dan boeddhistische gebedsmolentjes. Tevergeefs, onze economische groei wordt niet meer berekend met tienden na de komma, maar met honderdsten. Men zou beter moeten weten. De Abenomics van de Japanse premier Shinzo Abe hebben het land van de rijzende zon in een neergaande recessie gestort. Hij verhoogde de BTW en liet geld bijdrukken met negatieve intresten en een verdamping van het spaargeld tot gevolg.

De enige structurele verwezenlijking van deze Zweedse coalitie, namelijk de verhoging van de pensioenleeftijd tot 67 jaar, stond in 2014 in geen enkel kiesprogramma. Budgettaire discipline stond wel met stip genoteerd in de kiespropaganda van de N-VA. Van dit speerpunt blijft nog geen bot mesje over. Minister Johan Van Overtveldt kan een bibliotheek vullen met zijn economische boeken en traktaten, maar zijn financieel beleid wordt stilaan een omgevallen boekenkast. De N-VA komt zichzelf voortdurend tegen. Minister Ben Weyts sluit een geheim akkoord met de Antwerpse loodsen. De bestbetaalde ambtenaren van ons land, tot 7.000 euro netto per maand voor een 25 tot 30-urige werkweek en een pensioen op 55 met behoud van 85% van het loon. Toch krijgen ze van Weyts een premie van 150 euro telkens ze aan boord moeten om een megacontainerschip binnen te loodsen. Alsof de chauffeur van minister Weyts een toemaatje moet krijgen omdat hij zijn baasje in een Audi A8 thuis aflevert in plaats van in een BMW3. Weyts predikt het celibaat maart papt aan met de meid in de pastorie.

Gesjoemel met de pensioenleeftijd in overheidsbedrijven

Het financieel debacle, doorgeschoten overheidsstatuten en royale uitstapregelingen zijn niet de schuld van de N-VA, maar een erfenis van jarenlang ondoordachte sinterklaaspolitiek door de traditionele partijen

Het gesjoemel met de pensioenleeftijd in overheidsbedrijven blijft haaks staan op de rigiditeit die gepredikt en opgelegd wordt aan de modale werknemer. De loodsen, de verkeersleiders, de treinbestuurders, de politieagenten, de militairen… evenals werknemers van Proximus en Bnp Paribas (waarvan de overheid aandeelhouder is) blijven genieten van verdoken brugpensioenen en vervroegde oppensioenstelling. De kracht van de verankering. Luister naar mijn woorden maar kijk niet naar mijn daden, blijft het motto van onze ministeriële ingeslapen druiloren.

Het financieel debacle, doorgeschoten overheidsstatuten en royale uitstapregelingen zijn niet de schuld van de N-VA, maar een erfenis van jarenlang ondoordachte sinterklaaspolitiek door de traditionele partijen. De N-VA ministers zitten nu wel aan het roer, dan moeten ze ook de tanker doen keren, niet met roeiriemen en een slepend anker maar met een krachtige motor en een kompas. Geloofwaardigheid komt te voet, maar verdwijnt in galop.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content