‘Uit de kast komen is geen eenmalige gebeurtenis: soms doe je het zelfs meermaals per dag’

Kenny Coenraets staat stil bij de betekenis van de Pride, die vandaag virtueel gehouden wordt.

Soms spreekt eigen ervaring meer dan objectieve feiten. Zo is er geen wet die mij verbieden kan hand in hand te lopen met een man. ’s Nachts hoef ik niet bang te zijn om uit mijn bed gelicht te worden omdat ik de liefde bedrijf met iemand van hetzelfde geslacht. Meer nog, de wet laat het mij toe om met hem te trouwen.

En toch, hand in hand op wandel is geen vanzelfsprekendheid voor holebi’s. Bij het boeken van een airbnb gebeurt de check-in met een bang hart, en trouwen, overigens net 20 jaar een recht in Nederland, voelt soms aan als een symbolisch schaamlapje voor een maatschappij die graag denkt progressief te zijn. Macklemore zong het ooit: ‘no law’s gonna change us, we have to change us.‘

Is er een bevolkingsgroep die meer rechten geniet dan de holebi’s? Is er een groep die meer bescherming geniet door de wet? Dat als we aangevallen worden een vlaag van verontwaardiging door het land trekt: straf hen, zij die zich vergrijpen aan een haatmisdrijf! Straf hen zwaar en meedogenloos want ze zijn een vlek op ons blazoen, een miskenning van onze waarden en normen. Ze zijn een… spiegel.

Een spiegel voor zij die wel tolereren ‘zolang ze maar van mij afblijven’, ‘indien ze het in de privésfeer doen’, ‘als ze er onze kinderen maar niet mee indoctrineren’. Want eigenlijk is het toch maar iets raar, eigenlijk vind ik het maar iets onnatuurlijk maar ik aanvaard! Ja, ik aanvaard hen. Maar als mijn zoon het is ben ik angstig: wat zal met hem gebeuren? Als mijn beste vriend het is ben ik blij: joepie, a ‘gay best friend!’, kijk hoe een open geest ik houd! En als de buren hun kind het is, lach ik in mijn vuistje: wat een leedvermaak! En vertel eens, wie is de vrouw en wie de man in jullie relatie?

Daarom is de pride zo belangrijk voor mij, omwille van bovenstaande momenten. Die momenten waar je je in het nauw gedreven voelde, de momenten die je kwetsten maar dat niet durfde te benoemen, want ben je niet té gevoelig? Die momenten die zelfaanvaarding soms erg moeilijk maken. Toch is de pride om een andere reden veel belangrijker, nl. om uit de kast te komen.

Uit de kast

Uit de kast komen is geen eenmalige gebeurtenis. In de huidige samenleving doe je het telkens weer en soms meermaals per dag. Wanneer je naar de hand grijpt van je geliefde en priemende blikken voelt. Ter goedkeuring of afkeuring.

Wanneer je de vraag krijgt van collega’s of jouw vriendin ook naar het personeelsfeest komt. ‘Ja, ik neem mij partner mee.’ Of moedig: ‘mijn vriend’. Wanneer je reageert op een homofobe opmerking die je echt niet kan laten passeren.

Wanneer je de vraag krijgt of ‘je nu echt zeker voor de mannen bent, want je hebt toch ook met vrouwen geslapen?’ Wanneer in een gesprek plots het besef komt ‘ah dus je bent homoseksueel? Ja, ik heb daar niks op tegen. Volstrekt niet.’

Wanneer we ons laten zien tijdens pride. Want dan komen we nog eens uit de kast maar deze keer niet voor onszelf. Dit doen we voor jou. Jij die we zo goed kennen van jaren geleden. Jij, die nog in stilte moet dragen wat je misschien nog niet helemaal begrijpt.

Jij, die nog niet de kans zag omdat jouw omgeving het misschien niet zal begrijpen. Jij, die zich schuldig voelt tegenover ouders die je zo graag ziet en zien. Jij, die angstig bent voor de reactie van vrienden, familie.

Jij, die nu al liefde voelt maar leerde dit gevoel te verwarren met schaamte. Jij, die binnen enkele jaren hopelijk staat waar wij nu staan om te vieren wat wij toen ook nog niet konden.

Deze maand komen we uit de kast voor jou.

Hebt kracht, hebt moed, hebt lief