De Brusselse bevolking groeit zo snel, dat het fenomeen de Brusselse beleidsmakers ook figuurlijk boven het hoofd groeit.
Van 2010 tot 2020 zal de totale Brusselse bevolking toenemen van 1.088.138 tot 1.230.611, een stijging met ongeveer 13 percent. De bevolking in Brussel groeit meer dan dubbel zo snel als in Vlaanderen en Wallonië. Dat is het gevolg van migratiestromen en van een geboortegolf onder de jonge Brusselse bevolking.
De aanwas van de Brusselse bevolking is niet gelijk over de 19 gemeenten van het gewest gespreid. Het zijn vooral de arme en nu al overbevolkte centrumgemeenten – Molenbeek, Brussel-stad, Schaarbeek, Sint-Joost-ten-Node en Anderlecht – die hun bevolking pijlsnel omhoog zien gaan. ‘De sterke bevolkingsgroei in Brussel kan een troef zijn, ‘ zegt Brussels minister-president Charles Picqué (PS), ‘maar alleen als er massaal in arme buurten wordt geïnvesteerd.’
De nood is hoog, weet de Brusselse minister-president, en de redding lijkt nog niet nabij. ‘We hebben niet alleen crèches en scholen nodig, maar ook ziekenhuizen en rusthuizen, want ook het aantal 65-plussers neemt toe. Er moeten investeringen komen in infrastructuur en in mobiliteit. De demografische explosie vraagt een totaal andere visie op de toekomst van de stad. Denk ook aan de gevolgen op het vlak van huisvesting, veiligheid, netheid en onderwijs. De grote vraag is hoe we al die investeringen moeten financieren. Maar meer nog dan over het financiële aspect, maak ik me zorgen over de wijzigingen die de bevolkingsaangroei in het sociologisch weefsel van de stad teweegbrengt. De instroom van laaggeschoolde migranten met lage inkomens vergt intense sociale begeleiding. Dat is vandaag een van onze belangrijkste taken, maar tegelijk worden wij nog altijd met de gevolgen van de slecht begeleide migratie uit de jaren 1960 en 1970 geconfronteerd.’
En de door het Brussels Hoofdstedelijk Gewest gevraagde 500 miljoen euro, houden eigenlijk geen rekening met die bevolkingsgroei. ‘Die 500 miljoen euro is een bescheiden bedrag in het licht van onze gigantische behoeften,’ zegt Picqué. ‘Maar ik ben al lang blij als we iets krijgen. Het gebrek aan financiële middelen brengt namelijk onze leefbaarheid in gevaar.’
(HRE)
