‘Het is tijd om na te denken over wat mogelijk is in open lucht en zo snel mogelijk te beginnen vaccineren, vindt Kamerlid Jean-Marie Dedecker.
Het neen-zeggen tegen versoepelingen heeft premier Alexander De Croo stilaan verheven tot een marketingtool. Een streng beleid propageren om leiderschap te tonen, maar in wezen om de eigen tekortkomingen te maskeren. Image building om zich op te werpen als de Vader des Vaderlands en straks te schitteren als Verlosser, op het schild gehesen door een knuffelende regimepers. Een half miljoen vaccins liggen ondertussen in de diepvries, en onze vaccinatiecentra zijn voorlopig even leeg als de katholieke kerken. De verontwaardiging van de bevolking blijft echter nog altijd beperkt, niet omdat ze niet groot genoeg is, maar omdat ze uitgeput geraakt.
Het coronabeleid is immers al een jaar lang een brokkenparcours vol van grote beloften, en van nog grotere ontgoochelingen. Onze vaccinatiestrategie is zelfs geen marathon maar een processie van Echternach, besmet met coronanationalisme en bureaucratische inertie. Zelfs het versturen van de oproepingsbrieven loopt in de soep. Een jaaroverzicht van ons coronabeleid is geen aaneenschakeling meer van trial and error. Het is een lijvig schaamteloos blunderboek. Mondmaskers werden eerst afgeraden, dan aangeraden, en tenslotte verplicht. Ze werden aanvankelijk verbrand (letterlijk en figuurlijk), vervolgens met huisvlijt genaaid, en besteld bij dubieuze postbusvennootschappen. Diegene die uiteindelijk geleverd en gratis uitgedeeld zijn, zijn mogelijk giftig. De hele contacttracing is een warrig verhaal met voogdijminister Wouter Beke in de hoofdrol, waar vooral de mutualiteiten beter van geworden zijn. Eigen zuil eerst. Op een totaal van 75 miljoen euro had er ruim 20 miljoen euro bespaard kunnen worden, zo becijferde Pano recent nog. En ondertussen kibbelen labo’s om geld en territorium. Apps, testkits, barometers…you name it, and you can blame it.
Tijd om te stoppen met zeuren en volop vaccins te pleuren.
Ondertussen zitten we een vol jaar in coronatijd. We hebben gans onze economie in de coma gelegd, en sommige delen – zoals de evenementensector – in de palliatieve zorgen ondergestopt. We hebben onze kleinhandel in quarantaine geplaatst tot groot jolijt van de molochs van de e-commerce. En omdat het bron- en contactonderzoek in vele gevallen nergens toe leidde, hebben we in oktober de cafés drooggelegd en de restaurateurs uitgehongerd. Hun financiële en morele reserves zijn uitgeput, maar de weg van de minste weerstand loopt langs de toog en door de keuken. Takeaway is eerder een mentale uitlaatklep dan een verdienmodel. Er wordt ter compensatie met miljarden gegooid als stervensbegeleiding. De ondersterfte van de economie haalt nu nog tijdelijk de boventoon. Sommige bedrijven leven als zombies nog eventjes voort door de steun van een kwistige overheid.
‘Er zijn leugens, verdomde leugens en statistieken’, verwoordde de Britse premier Benjamin Disraeli het ooit. Onder hun eigen bubbel zijn onze regenten meester in die discipline. ‘Consensus onder de juiste mensen is het enige criterium voor waarheid. Feiten en logica doen er alleen toe voor zover autoriteiten ze erkennen’, schreef Angelo Codevilla in zijn boek ‘The Ruling Class’.
We staan bijna helemaal bovenaan in de lijst van het aantal sterfgevallen per 100.000 inwoners, de kaap van 22.000 is ondertussen gerond, maar virologen, epidemiologen en statistici – al of niet met een verdoken politieke agenda – kloppen zich op de borst als de redders des vaderlands. In ons land waren er op 15 februari nauwelijks 1.311 coronaoverlijdens bij de min 65-jarigen. Meer dan de helft van de coronadoden is ouder dan 85 jaar. Tegelijk kregen we vorig jaar te horen dat er ‘breed geteld’ werd om geen onderrapportering te krijgen. Maar hoe zit het dan met onderliggende aandoeningen als hartfalen of suikerziekte?
We hebben gans onze actieve bevolking (dit zijn de min 65-ers) opgehokt met huisarrest, lockdowns en een avondklok voor een virus dat velen besmet maar vooral de zwaksten doodt. We hebben onze uitgeteerde oudjes eerst schaamteloos opgeofferd in de woonzorgcentra om ziekenhuisbedden te sparen. Niettegenstaande de gemiddelde levensverwachting in een rustoord amper anderhalf jaar is, mogen ze nu nog hoogstens eventjes luchten als een pekineesje aan een leiband. We gaven de politie, onder leiding van doorgeschoten gouverneurs, repressieve volmachten met groteske boetes, gesteund door klikspanen zoals in oorlogs- en bezettingstijd. We moesten kinderen van 14 jaar uit het cachot halen en tweedeverblijvers met drones uit hun woning. We hebben onze vrijheden zo beknot dat versoepelingen eerder een opheffing van draconische ongrondwettelijke maatregelen zouden zijn dan een leefbare toegift aan de bevolking.
Na een jaar kennen onze experten nog altijd de precieze impact van de maatregelen niet, wat werkt en wat niet werkt. De bunkervisie domineert. Het lijkt soms meer op nattevingerwerk dan expertise. Samen met wetenschappers uit de VS, Canada en Australië onderzocht Noah Haber van de Stanford University het nut van de coronamaatregelen, zoals lockdowns e.d.m. Slechts één van de 27 studies die de impact van de maatregelen over de verspreiding van corona meten doorstond Habers snuffeltest. Als je iedereen opsluit in een cel heb je geen misdadigers meer. De wachtkamers van psychologen, psychiaters, zielenknijpers en therapeuten zitten ondertussen stampvol.
Er zijn in ons land sedert het begin van de pandemie maar acht min-24-jarigen gestorven met een coronadiagnose, in Nederland één. Toch hebben we ze allen opgehokt en op leerachterstand geplaatst. Hun mentaal absorptievermogen is stilaan overschreden. De media met hun dagdagelijkse angstaanjagende berichten, de totale isolatie en de apocalyptische sfeer hebben de bevolking gestresseerd tot blijvende schade aan de gezondheid. Geestelijk sloopwerk en sluipend gif van eenzaamheid. Veertig procent van de jongeren heeft ondertussen last van depressies en angststoornissen. Sporten is een vitaminekuur voor lichaam en geest, en het houdt je fit en gezond. Met bubbels van 50 werden slechts bij 0,2 procent van de jeugdactiviteiten besmettingen vastgesteld, maar toch houden we de sportterreinen op slot en de studenten op kot.
De besmettingskans buiten is een pak kleiner dan binnen. Open the gate en de terrassen! De geest is uit de fles en de rek is eruit. Volgens de Duitse Ethikrat en epidemioloog Luc Bonneux moeten de vrijheidsbeperkingen wegvallen van zodra de overbelasting van het gezondheidssysteem wegvalt. De overloop van de zorg mag daarbij niet berekend worden op het aantal besmettingen, maar op de afname van het aantal ziekenhuisopnames en het aantal overlijdens.
We moeten de angstmodus verlaten en geloven in de veerkracht van de mensheid. Correct geïnformeerde mensen gaan niet leven volgens galg en rad. Is het verkeerd om te stellen dat we de min 65-ers de vrije loop moeten laten en alle 65 plussers asap tevaccineren? Doen.
‘We wennen aan alles. Dictatuur is een huid waar je langzaam in groeit’, schrijft Adriaan van Dis. Een wijs man die Nederlandse auteur.
Met het risico om met het stigma van complotdenker, frustraat of anti-wetenschapper verder door het leven te moeten, en met de kans als druktemaker van de versoepelingsbrigade aan de kant gezet te worden, weiger ik echter elke dictatuur te aanvaarden. Maar vluchten kan niet meer. Ik zou niet weten hoe. Ik zou niet weten waar naar toe.
Lees ook:
– Waarom we zo bang zijn om te versoepelen: ‘Nul risico bestaat niet’
– Luc Van Gorp (CM) over contact tracing: ‘Ze dichten ziekenfondsen macht toe die we niet hebben’
– Sluiting cafés: ‘Van meerderheid besmettingen kennen we de bron niet’
– De sociaal-emotionele kostprijs van corona: ‘We slepen ons voort richting “rijk van de vrijheid”‘
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier