Wannes Gyselinck maakt met Hof van Eede een voorstelling over het verlangen naar een hut in het woud. De première van The Big Drop-Out is voor september, de try-outs kunt u deze week meemaken.
Hebt u al een hutje op het oog om met uw gezin naar te verhuizen?
Wannes Gyselinck: Nee, maar dat verlangen is me niet vreemd. En ik ben niet de enige, merk ik. We voelen ons medeplichtig aan een economisch systeem dat ons vervreemdt van de natuur en dat de aarde om zeep helpt. En we hopen eraan te ontsnappen door bijvoorbeeld lange boswandelingen te maken. Paradoxaal genoeg is daar een enorme markt voor. Je vindt echt stapels boeken over wandelen, waaronder een aantal heel bijzondere.
Zoals?
Gyselinck: De Franse schrijver Sylvain Tesson woonde in 2010 zes maanden in een hut in Siberië. Hij schreef daar Dans les forêts de Sibérie over. En ken je de Britse schrijver Paul Kingsnorth? Na meer dan twintig jaar milieuactivisme heeft zich met zijn gezin teruggetrokken in West-Ierland. Vooral zijn worsteling met de wanhoop heeft The Big Drop-Out geïnspireerd. Kingsnorth dacht: de wereld gaat verloren, ik kan daar bitter weinig aan veranderen – en wat dan? Zelf spreekt hij in termen van rouw: ‘We rouwen om een wereld die aan het sterven is. Met alles erop en eraan: ontkenning, woede, verdriet.’
De titel van ons stuk verwijst naar het werk van beeldend kunstenaar Lee Lozano, nog een Amerikaanse. In haar performance Dropout Piece, waaraan ze begon in 1970, maakte ze van haar afscheid van de kunst haar levenswerk: ze hield het vol tot haar dood in 1999.
De ‘moedertekst’ was mijn tirade tegen de hoop, die tegelijk een lofzang is op verloren lopen.
Hoe verwerk je dat alles in een stuk?
Gyselinck: De ‘moedertekst’, zoals wij dat noemen, was mijn tirade tegen de hoop, die tegelijk een lofzang is op verloren lopen. ‘Hoop is op dit moment onze grootste vijand’, hoorde ik een klimaatwetenschapper ooit zeggen. ‘Zolang er hoop is, blijven we voortdoen zoals we bezig zijn.’ Ik vind dat een provocerende positie in een ‘klimaat’ waarin optimisme nog altijd een morele plicht is.
Let op, in onze voorstelling vallen de woorden ‘klimaatverandering’ of ‘opwarming van de aarde’ niet. We brengen eerder een parabel die rakelings langs de actualiteit scheert. De hoofdpersonages zijn Paul en Agnes, vertolkt door Greg Timmermans en Ans Van den Eede. Ze bevinden zich in een soort van schildersatelier. Daar arriveren drie jonge kunstenaars die beslisten te stoppen met hun kunst en zich terug te trekken in de natuur.
Waarom zijn er nu al try-outs? Moet er een boswandeling met het publiek uitgetest worden?
Gyselinck: Toch niet. (lacht) We spelen in een theater, al roept het decor een soort ‘buiten’ op. Daar zorgt ook muzikant voor: Toon Callier laat natuurgeluiden transformeren tot muziek. Eerst verleiden we je om weer in de natuur te gaan leven. Dan verandert de toon en blijkt afzondering ook problematisch.
We try-outen omdat we het heilzaam vinden om een nieuwe tekst eerst uit te testen voor een klein publiek, het stuk een zomer te laten rijpen, en pas dán in première te gaan.
Vorig jaar bent u vader geworden. Kleurt het ouderschap uw werk?
Gyselinck: Ja, net zoals ook mijn jeugd in dit stuk naklinkt. Ik was een kind dat hurkend naar de wereld keek en liefst alleen speelde in het bos. Laatst vond ik mijn dagboeken uit die tijd terug. De naïeve onschuld trof me. Goddank bestonden de sociale media toen niet, en de constante drang tot zelfprofilering die daarmee gepaard gaat. Ik hoop mijn dochter daarvoor te kunnen behoeden en haar liefde voor de natuur mee te geven. Zonder naar een bos te verhuizen. We gaan wel wandelen. (lacht)
De try-outs van The Big Drop-Out zijn op 23 en 24 mei te zien in CAMPO Victoria, Gent. Première op 25 september in CC De Grote Post, Oostende, waarop een Vlaamse tournee volgt. Info: www.hofvaneede.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
