Theatermaakster Maja Westerveld: ‘Ik heb een zwak voor randfiguren’

© Stef Lernous

Maja Westerveld heeft Rotterdamse roots maar vond een veilige thuishaven bij het Mechelse collectief Abattoir Fermé, waar ze Herrie speelt. Mét snor.

Hoe bent u in Mechelen verzeild?

Maja Westerveld: In 2015 studeerde ik af aan het RITCS in Brussel en kreeg van Stef Lernous – het opperhoofd van Abattoir Fermé en docent aan het RITCS – de kans om me bij zijn gezelschap te ontplooien als maakster. Stef is de reden waarom ik na mijn schrijfopleiding in Utrecht naar België ben verhuisd. Het was 2009 en ik zag zijn De Chaostrilogie, die bestond uit Indie, Tinseltown en Lalaland. Drie stukken vol van sensualiteit en horror doordrenkte beelden waar het speelplezier vanaf spatte. Zo veel buikgevoel, zo veel energie: kan ook op een podium, dacht ik. Sindsdien maak ik theater dat zich met de realiteit voedt maar er niet op lijkt.

Blijkt dat uit Herrie?

Westerveld: Ja. Herrie is de tweede solo die ik maak bij Abattoir Fermé. In 2017 schreef en speelde ik Drek. Daarin vertolkte ik een vrouw die een handleiding bedacht voor de volgende generaties. Ze wil haar script wereldkundig maken zodat de toekomstige beschaving het ding niet hoeft op te graven uit de giftige grond. Helaas verslaapt ze zich. Ze verhuist dan naar Australië om er, zoals de Aboriginals, een wandeltocht in de voetsporen van haar voorouders te maken. Zo belandt ze in de woestijn, en daar ontmoet ze haar ware ik. Het blijkt een gezellige, nuchtere man uit Rotterdam te zijn. Toen ik aan de tweede solo begon, dacht ik aan die man en doopte hem Herrie.

Ik wil mensen onderdompelen in de magische wereld van een personage wiens machteloze ambitie we allemaal herkennen.

Het verhaal klinkt haast als een roman.

Westerveld: Ik schrijf mijn theaterteksten ook altijd eerst neer als prozateksten. Herrie begint zo: (leest voor) ‘Her en der liggen de restanten van een uit elkaar gereten gebruiksaanwijzing.’ Herrie zit te midden die rommel. Hij munt uit in puzzelen, maar weet niet hoe hij met de herrie rondom hem moet omgaan. Hij mist de tools om zijn ambities waar te maken. Ik heb een zwak voor figuren die langs de zijlijn van de samenleving staan maar onvermoeibaar hogerop proberen te komen. Ik kijk mijn ogen uit in de supermarkt, de kroeg, de trein. Dan knettert mijn verbeelding. Voor Herrie herlas ik ook The Adventures of Jimmy Corrigan, the Smartest Kid on Earth van Chris Ware, en ik herbekeek de aflevering De Rotterdammers van het VPRO-programma De Hokjesman. Ook inspirerend was Endless Poetry, de kleurrijke ‘filmautobiografie’ van Alejandro Jodorowsky en, vooral, Mike Nichols’ romantisch drama The Graduate.

Wat is de link?

Westerveld: Benjamin, de hoofdfiguur uit The Graduate die geweldig vertolkt wordt door Dustin Hoffman, doet alles om met zijn ware te trouwen. Herrie is zijn tegenpool. Hij blijft in zijn flat – dat is het decor – waar hij een zwarte puzzel legt en denkt aan het lievelingsboek van zijn verdwenen vrouw, Gerda. Ik speel Herrie met een dikke laag schmink en een snorretje. Zo’n figuur creëren, is ploeteren, maar het maakt me gelukkig. Als kind was ik vooral goed in spelen en lezen. De Minpins van Roald Dahl leerde me dat leven ook fantaseren is. Nu zijn het de boeken van Kurt Vonnegut, Ray Bradbury en Ljoedmila Petroesjevskaja die me dat leren. Ik ben op mijn best in de fictie. Ik hou ervan bezield te worden en te bezielen. Ik wil mensen onderdompelen in de magische wereld van een personage wiens machteloze ambitie we allemaal herkennen.

Wat de toekomst betreft: Herrie wordt een boek. En ik blijf bij Abattoir Fermé spelen en Stef assisteren. Al vindt Stef dat ik me niet langer zijn ‘assistent’ moet noemen. Misschien wordt het tijd dat hij mijn assistent wordt? (giert het uit)

Herrie gaat op 11/03 in première in KC Nona in Mechelen en reist tot 09/05 door Vlaanderen en Nederland. Info: abattoirferme.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content