Peter Casteels

‘Studio Tarara: de enige keer dat VTM de VRT in scherpte en gedurfdheid kon overtreffen’

Alles wat columnist Peter Casteels afgelopen jaar gelukkig maakte.

Our Man: Een briljante biografie van George Packer over de Amerikaanse diplomaat Richard Holbrooke, en de rare mengeling van idealisme en opportunisme die elke politieke carrière domineert.

Parasite: Deze Zuid-Koreaanse film – hij won de Gouden Palm in Cannes – is iets tussen een hipstercomedy en een sociaal drama. En dat werkt nog ook.

Homecoming: Ik zag slechts de Netflix-registratie van dit optreden van Beyoncé, en ik lag al helemaal in katzwijm. Ik denk niet dat ik het optreden live zou hebben overleefd.

Ibsen Huis: Het ensemble van Toneelgroep Amsterdam, in een regie van Simon Stone. Een geweldig familiedrama, naar het werk van Hendrik Ibsen.

Polderman draagt een steentje bij: De zesde zaalvoorstelling van de Nederlandse cabaretière Katinka Polderman. Ik heb er minstens even hard mee moeten lachen als met haar eerste show.

Studio Tarara: de enige keer dat VTM de VRT in scherpte en gedurfdheid kon overtreffen.

Succession: De beste reeks die momenteel op televisie, of toch op Telenet, loopt, over een mediamagnaat en zijn familie.

Brideshead Revisited: Eindelijk de geweldige klassieker van Evelyn Waugh gelezen, over de teloorgang van een aristocratische familie in de eerste helft van de 20e eeuw.

Middle England: Als dan toch werkelijk elke Engelse auteur de voorbije jaren een verhaal moest schrijven over de brexit, lees ik liefst de roman van Jonathan Coe. Ontroerend, geestig, en slim gedaan, zoals Coe al zo vaak heeft bewezen.

Studio Tarara: Deze reeks was de enige keer waarop VTM toonde dat de zender in scherpte en gedurfdheid de publieke omroep kan overtreffen.

Toy Story 4: Perfecte, diep ontroerende afsluiter van deze reeks. ‘De laatste aflevering van deze Pixar-saga brengt de helft van de zogezegd volwassen Hollywoodfilms te schande’, schreef The New Yorker. Om er daarvan vast zelf drie van het voorbije jaar te noemen: Joker, The Irishman en Once Upon a Time… In Hollywood.

Emily Nussbaum bevestigt het cliché dat televisie vandaag echt wel het levendigste medium is.

Tot in de hemel: In deze roman van Richard Powers zijn bomen minstens even belangrijk als de personages. Zeker voor iemand als ik die niet zo heel erg veel met de natuur heeft, is het indrukwekkend om te zien wat Powers ervan kan maken.

I Like to Watch: Deze bundel televisiekritieken van Emily Nussbaum bewijst dat ze de slimste van de klas is, en bevestigt eens te meer het cliché dat televisie vandaag echt wel het levendigste medium is. Reeksen of programma’s waar ik dit jaar dan ook met veel plezier of interesse naar heb gekeken: High Maintenance, Special, De Luizenmoeder, Kinderen van het verzet, De Dag, Pose, Fleabag, Transparent, A Very English Scandal, De Twaalf, Looking, The Clinton Affair, Leaving Neverland, Killing Eve en When They See Us.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content