De arbeiders van afvalintercommunale Ivago in Gent en Destelbergen staken nog steeds. Haalden de vakbonden hun inspiratie bij de ‘Great Garbage Strike’ in New York in februari 1968, toen vuilnismannen na negen dagen het stadsbestuur op de knieën dwongen?
Precies een week staken de medewerkers van de afvalintercommunale Ivago. Een groot deel van de vuilniszakken in Gent en Destelbergen blijven liggen en straten worden er niet langer geveegd.
Een verzoeningscommissie die de derde negatieve evaluatie van een oudere medewerker bevestigde was voor de collega’s de druppel. Ook problemen met de loonadministratie en de manier waarop sommige managers hun leidinggevende taken zouden uitvoeren, veroorzaken wrevel.
‘Het begint overal te stinken’
Vrijdag greep Gents burgemeester Daniël Termont (SP.A) in. Een door de politie betekende opvordering dwong 76 Ivago-medewerkers ertoe om afval op te halen op de meest acute plekken in zijn stad. Dat was volgens hem nodig, omdat ‘het overal begon te stinken en het vuil ongedierte aantrok’.
Gisteren moest de dag van de doorbraak worden, maar gesprekken tussen vakbonden en directie van de Gentse afvalintercommunale liepen na ruim elf uur spaak. Vandaag hebben alle partijen de gesprekken hervat om 14u00.
New York in 1968: burgemeester breekt na 9 dagen
Misschien halen de stakende arbeiders van Ivago hun inspiratie bij wat hun collega’s in New York klaarspeelden in februari 1968 tijdens de zogenaamde ‘Great Garbarge Strike’. John DeLury, de voorman van de Uniform Sanitionmen’s Association (USA), pikte het niet langer dat zijn vuilnismannen al 6 maanden werkten zonder contract.
Alleen DeLury’s dreiging om te staken maakte al indruk op burgemeester John Lindsay, die prompt instemde met een loonsverhoging van zo’n vijf procent of 400 dollar, betere pensioenen en een dubbele verloning op zondagen.
Maar dat was onvoldoende voor de vuilnismannen, die een verhoging van 600 dollar wilden. Ze begonnen hun historische staking dus op 2 februari 1968. Zonder DeLury, die achter de tralies vloog, omdat de staking volgens de Taylorwet illegaal was.
100.000 ton afval in New York
Drie dagen later lag er al 30.000 ton afval in de straten van New York, een hoeveelheid die nog ruim zou verdriedubbelen tot 100.000 ton. Burgemeester Lindsay wilde er de reservestrijdkrachten van de National Guard bijhalen, maar werd teruggefloten door gouverneur Nelson Rockefeller.
Die stemde in met een loonsverhoging van 425 dollar, wat burgemeester Lindsay dan weer weigerde. Gouverneur Rockefeller had er op 10 februari dan ook mooi genoeg van. Door de afkondiging van een gezondheidsnoodtoestand haalde hij het afvalvehikel USA onder de stadsvleugels vandaan en werd de volledige afvalverwerking voortaan een staatsbevoegdheid.
Gouverneur Rockefeller kent loonsverhoging toe
John DeLury en collega’s kregen een loonsverhoging van 425 dollar aangeboden door Rockefeller en stemden daarmee in. De voorspelling van de hoofdredactie van The New York Times kwam zo uit: ‘De grootste onder alle steden moet zich overgeven of ten ondergaan in het vuil.’
Vuilnismannen ‘verdienen’ meer dan bankiers
Rutger Bregman van de Nederlandse nieuwssite De Correspondent wijdde in oktober 2014 een uitvoerig artikel – haast een essay – aan de historische gebeurtenis: ‘Waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers’.
Hij gebruikt het voorbeeld van de vuilnismannen in New York om een veel groter probleem aan te kaarten. ‘Hoe je het ook wendt of keert – ze doen werk waar we niet zonder kunnen. En de ongemakkelijke waarheid is dat steeds meer mensen werk doen waar we eigenlijk prima zonder kunnen. Voor deze mensen geldt dat, als ze plotseling stoppen met hun werk, ze de wereld niet armer, lelijker of leger achterlaten’, schrijft Bregman.
De ongemakkelijke waarheid is dat steeds meer mensen werk doen waar we eigenlijk prima zonder kunnen.
De Nederlandse historicus heeft het over handige beurshandelaars, slimme advocaten en briljante copywriters die geen welvaart zouden creëren, maar verplaatsen, geheel eigen aan ons kapitalistisch systeem. Mensen die werk doen waar we niet zonder kunnen, behalve vuilnismannen ook mensen in het onderwijs of de gezondheidszorg, zouden daarom ‘meer recht hebben’ op loon. Met andere woorden: vuilnismannen ‘verdienen’ meer dan bankiers.
U kunt het artikel van Rutger Bregman in De Correspondent hier lezen
(NC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier