Sociale dumping is geen concurrentieslag, wel een economische aanslag

Het is spijtig dat de N-VA het probleem van de sociale dumping minimaliseert. Mensen tegen een hongerloon laten werken in mensonterende situaties is voor ons onaanvaardbaar.

Jan Jambon en Johan Van Overtveldt (N-VA) minimaliseren de problemen rond sociale dumping. Voor hen zijn deze problemen van minder groot belang dan de loonkostproblematiek. Wij zouden gewoon veel ‘poeha’ maken.

We staan vandaag voor een heel aantal grote uitdagingen. De aanpak van sociale dumping is voor ons daar één van. Gezonde bedrijven gaan failliet. Meer en meer mensen verliezen door oneerlijke concurrentie hun job. Mensen die tegen een hongerloon werken en dit in mensonterende situaties, is voor ons onaanvaardbaar.

Daarmee concurreren is onmogelijk. Vorige week nog werden er meer dan 50 Portugezen aangetroffen op een werf in Brussel. Zij werkten tegen 2,08 euro per uur. Dit in een sector waar het minimumloon in België 13 euro bedraagt en de totale loonkost boven de 35 euro uitkomt. Het verschil tussen 2 en 35 euro heeft niets meer te maken met een beetje concurrentievervalsing of te hoge loonkosten. Het is gewoon een economische aanslag. Geen enkele lastenverlaging zal daar iets aan veranderen. Daarom nemen wij maatregelen tegen sociale dumping.

Wil dat zeggen dat andere discussies zoals de loonkosten voor ons minder belangrijk zijn? Helemaal niet. Sterker nog, dat is een deel van ons beleid. Als we de zware misbruiken van onderaan aanpakken, geven we de opbrengsten daarvan terug aan de goed werkende bedrijven.

Zo werd beslist om de overuren in de bouw, voor de bedrijven die werken met registratie op de werven, goedkoper te maken. De activa maatregel van minister van werk, Monica De Coninck maakt jonge, laaggeschoolde arbeiders goedkoper voor de werkgever. Een ander belangrijk luik is de versterkte controle op de werkloosheidsuitkeringen en dit met succes. Jan Jambon weet dit maar al te goed, het zijn drie dingen die de jongste weken in het parlement uitgebreid werden toegelicht.

Het is spijtig dat de grootste partij van Vlaanderen het probleem van sociale dumping minimaliseert en doorschuift naar Europa. De schreeuw uit de bouw-, transport-, schoonmaak- en vleessector is thans duidelijk. Ik vind dat we als land hier het voortouw moeten nemen. En België staat hier niet alleen. De voorbije dagen zijn Frankrijk, Nederland en het Verenigd Koninkrijk ons gevolgd en deden zij dezelfde oproep naar de Europese Commissie. Ze hebben immers dezelfde problemen en vragen net als wij, het probleem niet langer te negeren en op te houden het de lidstaten moeilijk te maken om het zelf aan te pakken.

Ik vind het positief dat N-VA mee deze discussie voert. Maar ik wil niet ingaan op de vraag om de discussie van de effecten van sociale dumping te verdrinken in andere discussies. Ik ben ook niet van plan me te verstoppen achter Europa. Ik ga niet uitleggen aan bedrijven en werknemers die met die economische aanslag geconfronteerd worden, dat ze maar moeten wachten op Europa.

De strijd tegen de sociale dumping wordt net als de vraag voor verlaging van de loonlasten gesteund door werknemers en werkgevers. Het is dan ook zaak om het vooral te laten lukken, ondanks bestaande verschillen in accenten en voorkeuren.