In een opvallende post op zijn persoonlijke website roept Kamervoorzitter Siegfried Bracke (N-VA) politici en media op om te ‘stoppen met roepen en schelden’. Hij heeft genoeg van het ‘zuur gezeik en hitsig getier’, schrijft hij. Ook zijn eigen partijleden krijgen een veeg uit de pan.
‘Als we nu eens zouden stoppen met roepen en schelden, op sociale media en elders? Als we nu eens beleefde, welopgevoede, beschaafde en gemanierde mensen zouden zijn?’, valt Bracke met de deur in huis. Het ‘schelden, tieren, beledigen’ en ’tempeesten zonder temper’ worden hem geregeld te veel.
Zijn kritiek is bestemd voor zijn eigen partij N-VA, maar ook voor andere partijen. Bracke noemt zichzelf een overtuigd partijlid, denkt dat de N-VA bijvoorbeeld in Gent ‘de werkelijkheid als grootste supporter heeft’ en vindt dat er daarom best wel reden is tot fundamentele vrolijkheid. ‘En dus niet voor zuur gezeik of hitsig getier. Ik wil bij de partij zijn van rustige, redelijke, geciviliseerde mensen.’
In de andere partijen kent Bracke regeringsleden die goed werk leveren, maar die ‘buitengewoon denigrerende dingen zeggen over lokale tegenstrevers’. ‘Is er geen grens waar we met zijn allen niet over gaan?’, vraagt Bracke. ‘Als we dat nu eens zouden afspreken?’ Zijn opmerkingen gelden des te meer voor de media, ‘omdat die par nature altijd alles vergroten’.
Maar er is meer aan de hand, zegt Bracke, en hij neemt het Radio 1-programma De Wereld Vandaag als voorbeeld, ‘een pars pro toto’. ‘Mijn god, wat een hijgerig gedoe van wezenlijk gelijkgezinden die alles zeerzeer erg vinden, waar alles zo eindeloos wordt opgerekt dat belangrijke feiten finaal futiel worden. Als je dat uitgezeten hebt kan de wereld vandaag je gestolen worden, en lever je je volgaarne over aan Netflix: daar weet je helemaal zeker dat het fictie is.’
We moeten met zijn allen minder brutaal zijn, besluit Bracke. ‘Net om de mensen bij de les te houden. Net om er voor te zorgen dat ze niet de politiek en de media gaan imiteren, en straks ook gaan stemmen met de voeten vooruit. In ons aller belang dus.’
