Scoren op de rug van Elio Di Rupo: de schaamteloosheid van een politieke sniper

Hoe een Brussels parlementslid een podium vindt voor zijn amateurtoneel, maar in het licht van de schijnwerpers boven zijn gewicht speelt.

Als de Waalse politici het niveau van de campagne voor de verkiezingen van 25 mei 2014 mogen bepalen, dan staan ons nog barre tijden te wachten. Dat lijkt alvast zo na het nummertje dat Brussels parlementslid Alain Destexhe (MR) in de media mocht opvoeren over de rug van premier Elio Di Rupo. Dat was van een platvloersheid en van een schijnheilige dubbele moraal die zelden of nooit eerder vertoond is in binnen- of buitenland. Of gelooft u echt dat een liberaal politicus bijna een hartinfarct krijgt bij het aanschouwen van de rug van een medemens, al is die dan toevallig ook de premier van ons land?

Het was zielig en lachwekkend tegelijkertijd. De show die MR-politicus Alain Destexhe opvoerde voor Terzake. De journalist van dienst had hem gevraagd om voor de camera op zijn computer de trailer van het Vier-programma ‘Kroost’ nog eens opnieuw te bekijken. In die trailer is een beeld gemonteerd van premier Di Rupo die van hemd verwisselt, waardoor een deel van zijn naakte rug heel even te zien is.

Eerder op de dag had Destexhe zich laten ontvallen dat hij zich schaamt voor België. Dat zoiets kan! Met een acteerprestatie waarvoor hij zelfs bij het meest wanhopige amateurtoneelgezelschap niet door de selecties zou geraken, mocht hij van de Terzake-ploeg zijn verontwaardiging nog eens opnieuw ten aanschouwen brengen.

Destexhe begon zijn performance met ingestudeerd fotogeniek hoofdschudden en een zucht die een ander pas ten berde zou brengen wanneer hij geconfronteerd wordt met het feit dat zijn huis tot op de grond plat gebrand is. ‘Voor mij is dit geen waardig beeld. Het is hallucinant.’

Alsof hij door heeft dat twee mensen meer effect kunnen scoren dan één, roept hij er een medewerker bij. ‘Moet je nu toch eens komen kijken! Allez, hop! Ongelofelijk toch! Werkelijk! En dat is onze premier! Met hem hebben we echt de hoofdvogel afgeschoten.’

Terwijl eerder op de dag het beeld gecreëerd werd dat heel Wallonië in rep en roer stond door de naakte rug van Di Rupo, werd dat in dezelfde uitzending van Terzake genuanceerd door Alain Gerlache, mediawatcher voor RTBF. ‘Ik heb maar drie mensen geteld die daarop gereageerd hebben (één van hen was een journaliste van Le Soir, nvdr,). Destexhe is een politieke sniper die schiet op alles wat beweegt. Ik denk niet dat hij over hetzelfde politieke gewicht beschikt als Di Rupo. Dit zal zeker niet negatief zijn voor Di Rupo.’

Elio Di Rupo kwam eerder al eens in beeld gekleed in niet meer dan een miniscuul rood zwembroekje toen hij werd gefilmd bij de opening van het zwembad van Bergen. Vreemd dat senator Destexhe daar toen geen probleem mee had. De verklaring ligt allicht in de timing. Het zwembad van Bergen is niet geopend tijdens een kiescampagne.

Even vreemd is dat op het internet een foto circuleert van Destexhe in zwembroek. Maar voor zichzelf hanteert de politicus de dubbele moraal. ‘Ik heb hier geen enkel probleem mee. Ik ben geen premier.’ Gesteld dat Destexhe dus echt gelooft dat het zich vertonen in gedeeltelijke staat van ontkleding ‘hallucinant’ is, dan moet een premier zich daar ver van houden terwijl een Brussels parlementslid en oud-senator zich ten volle mag overgeven aan de hallucinatie.

Destexhe is natuurlijk niet echt gechoqueerd door de rug van Elio Di Rupo. Dat zou er nog aan mankeren voor een volwassen man die beschikt over zijn volle verstandelijke vermogens. Hij is gewoon op een seek and destroy missie. Hij probeert Elio Di Rupo op de goedkoopst mogelijke manier schade toe te brengen tijdens een kiescampagne. En hij vindt daar een podium voor.

Als je maar genoeg modder gooit, blijft er altijd wel iets kleven. Zoveel te harder je uiting geeft aan je verontwaardiging, zoveel te meer kans dat het publiek er een ongemakkelijk gevoel aan over houdt. Als het niet zo dom en doorzichtig gebeurde, zou het nog doen denken aan de Amerikaanse televisiespotjes waarin kandidaten doelbewust onfrisse dingen over concurrenten opduikelen. Zelfs voor dat niveau getuigde de reactie van Destexhe nog te veel van een gebrek aan stijl.

Als er in heel dit verhaal één ding choquerend is, dan is het wel dat niet de hele Waalse politiek als één man rechtveerde om Destexhe op zijn plaats te zetten en even ondertiteling te geven bij wat hier echt aan het gebeuren is. Als gisteren de lat voor het niveau van de kiescampagne gelegd is, dan staan ons de volgende drie maanden nog barre tijden te wachten.

En dan nog dit: als de uitzending van ‘Kroost’ over Elio Di Rupo straks uitstekende kijkcijfers haalt – wat nu wel de verwachting is – dan mag Vier best een taart sturen naar Alain Destexhe om hem te bedanken. Of een nieuwe zwembroek natuurlijk.