Regula Ysewijn (Bake Off Vlaanderen): ‘Ik zou een heel slechte huisvrouw zijn’

is culinair auteur en jurylid in het Vier-programma Bake Off Vlaanderen. Maar hoe is zij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had ze 14 minuten en 20 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Ik word heel boos van conflicten in het Midden- Oosten, en dichter bij huis van de brexit. Natuurlijk maakt de EU fouten. Maar het is als een huwelijk waaraan je moet werken. Dat het Verenigd Koninkrijk uit dat huwelijk is gestapt, vind ik heel jammer.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

‘What are you doing today to make things better?’ Die vraag stond vroeger op een brug in Gent en raakt me heel diep. Wees zelf deel van de verandering.

Wat is uw grootste prestatie?

Ik hoop dat die nog moet komen. Maar tot nog toe ben ik best trots op het feit dat ik als Vlaming aan de Britten mag vertellen over hún culinaire geschiedenis, op de BBC en in mijn boeken.

Wat is uw grootste mislukking?

Huishoudelijke taken: ik zou een heel slechte huisvrouw zijn.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

In 1992, ik was toen negen, vertelde ik mijn ouders dat ik later in Engeland zou gaan wonen. Maar intussen ken ik dat land en zijn sociaaleconomische toestand te goed om dat ook in de praktijk te brengen.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

De reizen die ik als kind maakte door Hongarije, Tsjechië en het Verenigd Koninkrijk. Op jonge leeftijd cultuur beleven is zo belangrijk. Het maakt je open en verdraagzaam.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Ik koop biogroenten en duurzaam vlees, rechtstreeks bij de boer. Onze aarde raakt uitgeput door monoculturen. Er is afwisseling nodig, met verschillende gewassen én dieren.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Gelukkig bleef ik voorlopig gespaard van trollen.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Constant. En zingen ook.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Spijt is een enorme tijdverspilling.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Nee. Eerder de jaren 1918-1919, toen de Spaanse griep zwaar tekeerging.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Ik schrijf en werk vaak in het Engels, maar heb nooit Engelse les gehad. Die taal leerde ik helemaal uit boeken, en dan vooral Pride and Prejudice van Jane Austen. Ook de roman Everything Is Illuminated van Jonathan Safran Foer heeft me gevormd. Die toont heel mooi hoe de zoektocht belangrijker kan zijn dan het doel.

Waarover zou u meer willen weten?

Over alles. Maar er zijn ook dingen die ik liever niet geweten had.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Elke maand stort ik een bedrag aan het Rode Kruis. En ik deed ook vrijwilligerswerk voor Voedselbank, een organisatie waar ik erg in geloof.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

De angst om de ander ooit te moeten missen. Dat lijkt een cliché. Maar nu ik de respectabele leeftijd van 36 heb bereikt, begin ik te beseffen dat veel clichés een perfecte weergave van de werkelijkheid zijn.

Vindt u seks overschat?

Vragen over seks vind ik irrelevant.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Twee weken.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik heb een auto-immuunziekte, waardoor ik gezond moet eten om alles stabiel te houden.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Al van kindsbeen af droom ik over oorlog, het is mijn grootste angst. De ene keer vlucht ik, de andere keer schuil ik in de kelder. Maar mijn thuis achterlaten lijkt me vreselijk. Daarom leef ik zo mee met mensen die moeten vluchten. Dat doe je alleen als je voor je leven vreest.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Sinds de diagnose van mijn auto-immuunziekte besef ik dat het leven te kort is om je zorgen te maken over onbelangrijke dingen. Grijp elke dag met beide handen en probeer er iets moois van te maken.