De Belgische staat moet alles in het werk stellen om een Belgische Syrië-strijdster en haar twee kinderen naar België te repatriëren. Dat heeft de Brusselse kortgedingrechter woensdag beslist, zo meldt de RTBF.
Het nieuws wordt bevestigd door meester Nicolas Cohen, de advocate van de vrouw. Die vrouw zit sinds februari 2018 met haar twee kinderen vast in het kamp Al-Roj en wil naar België terugkeren. De Belgische staat krijgt nu 75 dagen om dat voor elkaar te krijgen. De staat kan nog in beroep gaan, maar dat houdt niet tegen dat ze in tussentijd het vonnis moet uitvoeren.
De advocaat verdedigt de Belgische Hafsa Sliti (23), die met twee kinderen in het kamp Al-Roj zit. Dat kamp is nu in handen van de Koerdische SDF, maar ligt in de zone die Turkije wil veroveren in Syrië. Sliti’s vader is een oud-gediende van Al-Qaida, die zich in december 2014 in Syrië aansloot bij IS. Dochter Hafsa volgde in januari 2015 vanuit België. Ze betuigde vorig jaar haar spijt aan een journalist en uitte haar wens om haar straf in België uit te zitten.
Via het kort geding had de vrouw gevraagd dat de Belgische overheid reisdocumenten voor haar en haar kinderen zou afleveren en die aan een ngo zou bezorgen. Die ngo zou vervolgens naar de Koerdische bewakers van het kamp kunnen gaan en de moeder en twee kinderen tot in Belgische handen brengen, waardoor België hen zou kunnen repatriëren.
De Brusselse Franstalige kortgedingrechter is nu op die eis ingegaan. ‘Volgens de rechtbank hebben de kinderen een subjectief recht op bescherming door de Belgische staat, hebben moeder en kinderen het recht om beschermd te worden tegen onmenselijke en vernederende behandelingen, en hebben ze recht op consulaire bescherming vanwege de Belgische staat’, zegt meester Cohen. ‘De rechter heeft ook vastgesteld dat de staat wel degelijk iets kan doen, aangezien ze al iets gedaan heeft: in juni heeft de Belgische overheid immers al een aantal kinderen gerepatrieerd.’
De Belgische overheid krijgt nu 75 dagen om alles in het werk te stellen om de vrouw en haar kinderen te helpen. Op welke manier ze dat doet, laat de rechter over aan de staat.
‘Maar die moet wel aantonen dat ze de nodige inspanningen doet’, gaat meester Cohen verder. ‘De beschikking is bovendien uitvoerbaar bij voorraad. Dat betekent dat de staat nog in beroep kan gaan maar dat ze intussen wel de beschikking moet uitvoeren. Ik ga ervan uit dat de overheid deze rechterlijke beschikking zal respecteren.’
