Menig Franstalig journalist is al door MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez voor rotte vis uitgemaakt. La Libre-hoofdredacteur Dorian de Meeûs pikt het niet langer.
Het was één zinnetje in een analyse van La Libre over de (moeizame) lijstvorming bij de Franstalige liberalen vorige week. ‘De mate van verbale agressie’ van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez jegens journalisten die over zijn partij verslag uitbrengen, aldus de opsteller van het stuk, heeft ‘zeldzame hoogtes’ bereikt.
Toen Bouchez niet veel later La Libre op X ervan betichtte riooljournalistiek te bedrijven en fake news te verspreiden – de krant had bericht over een in allerijl samengeroepen paniekvergadering over de lijstvorming – zag hoofdredacteur Dorian de Meeûs zich genoodzaakt om voor zijn krant in de bres te springen. ‘Uw aanvallen tegen journalisten waren al vaak onuitstaanbaar. Nu worden ze ronduit onaanvaardbaar’, schreef hij, eveneens op X.
‘De relatie van Georges-Louis Bouchez met de Franstalige pers is nooit makkelijk geweest’, zegt Dorian de Meeûs aan de telefoon. ‘Voor het minste of geringste pakt hij de telefoon en scheldt hij je de huid vol. Er zijn in het verleden gesprekken geweest, ook met andere Franstalige redacties, maar die hebben nooit veel uitgehaald. Dit keer was het echt extreem. Durven te beweren dat we nepnieuws brengen, terwijl alles wat we hebben geschreven waar is – ook over die geplande crisisvergadering, die uiteindelijk niet is doorgegaan. ’
Bouchez lijkt te denken dat we hem willen beschadigen.
Dat Bouchez publiekelijk zijn journalisten aanvalt op X is voor de hoofdredacteur ver over de grens van het fatsoen. ‘Dit kan niet langer. Ik voelde dat ik moest reageren.’
Waar de ‘wrok’ van Bouchez precies vandaan komt, daarnaar heeft De Meeûs ook het raden. ‘Ik weet niet of het een vorm van paranoia is, maar Bouchez lijkt te denken dat we hem willen beschadigen. Hij beschuldigt La Libre ervan tégen hem te zijn en te rijden voor mensen als Alexia Bertrand en Sophie Wilmès. Het klopt wel dat populistisch rechts, wat Bouchez zelf ‘la droite camping car’ noemt, niet noodzakelijk de strekking van onze lezers is. Maar dat betekent allerminst dat onze journalisten partij kiezen.’
De zenuwen van de MR-voorzitter zijn de voorbije weken natuurlijk op de proef gesteld door de lastige lijstvorming. Bouchez moest dit weekend uiteindelijk, zwaar tegen zijn zin, toegeven aan de wens, of liever de eis van MR-superster Sophie Wilmès om niet de Brusselse Kamerlijst, maar wel de Europese lijst aan te voeren.
‘Hier heeft Bouchez misschien wel gelijk’, zegt De Meeûs. ‘Hij vindt het oneerlijk dat hij achterblijft met de puinhoop die Charles Michel heeft gecreëerd, door eerst wel en dan niet meer naar het Europees Parlement te willen. En met de populaire Sophie Wilmès die haar eigen strategie volgt, zonder zich veel gelegen te laten aan de partijstrategie van Bouchez, die erop gericht was er in Brussel een extra Kamerzetel bij te winnen.’
