Peumans trekt van leer tegen Europa op IJzerbedevaart

Jan Peumans © Belga Image

Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) heeft zaterdag fel uitgehaald naar Europa in zijn jaarlijkse speech op de IJzerbedevaart in Diksmuide. Hij deed dat naar aanleiding van de crisis tussen Spanje en Catalonië. Vooral het feit dat Europa Catalonië niet als natie wil of zou willen erkennen, stuit hem tegen de borst.

Al jaren verwijzen Jan Peumans tijdens de IJzerbedevaart, of Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA) tijdens de 11-juli-viering, in hun toespraken onder de IJzertoren naar de kwestie Catalonië, maar ook onder meer Schotland en het Baskenland passeren geregeld de revue. Nu de crisis compleet is in Spanje, was Catalonië dan ook de rode draad in toespraak van Peumans. Hij haalde daarin fel uit naar Spanje. ‘De gebeurtenissen in Catalonië baren ons zorgen. Het centrale Spaanse gezag in Madrid heeft de legaal verworven autonomie van het gewest Catalonië teruggeschroefd op een manier die het ergste laat vermoeden’, zei Peumans. ‘De regering Rajoy miskent de democratische aspiraties van 7,5 miljoen Catalanen op een manier die ons herinnert aan wat met Vlaanderen gebeurde pakweg 100 jaar geleden. Erger nog. Wij moeten ver in de geschiedenis teruggaan om in West-Europa een voorgaande te vinden van een regering die haar eigen volk op dergelijke gewelddadige manier het spreekrecht en het stemrecht ontnam.’

Nog feller trok hij van leer tegen Europa. ‘Het is schrijnend om uitspraken te horen van hoge Europese leiders, die hardop verkondigen dat een natie, die zich afscheurt van het moederland, automatisch uit de Europese Unie verdwijnt. Dergelijk dreigement kan alleen geïnterpreteerd worden als een conservatieve stok achter de deur, ingefluisterd door reactionaire machthebbers.’

Europa zou veel beter de dialoog tussen Catalonië en Spanje faciliteren, vindt Peumans. Maar ‘blijkbaar past dat niet in de visie van de huidige generatie Europese leiders, die dromen van een soeverein en eengemaakt Europa, met een zonnekoning aan het hoofd. Hun politiek leidt tot een ongezond overwicht van enkele grote machtsblokken in Europa.’

Ondanks de straffe taal bracht Peumans vooral een vredesboodschap naar Diksmuide. ‘Als wij hier samenkomen onder deze toren, dan is dat om ons rotsvast geloof uit te spreken in de Vredeswil van ons Vlaamse volk. Vanuit onze kleine regio doen wij dan ook een oproep tot al die wereldleiders, die het laatste jaar bevlekt hebben met dreigementen over en weer. Wij noemen onszelf een beschaafde regio, die deel uitmaakt van een beschaafd land en een beschaafd continent.’

Even voor Peumans had ook de voorzitter van het museum aan de IJzer Paul De Belder al hard uitgehaald. Hij trok parallellen tussen Vlaanderen in 1917 en Catalonië nu. ‘Exact 100 jaar geleden werden hier in de Westhoek de eerste open frontbrieven gepubliceerd waarin om gelijkberechtiging werd gevraagd van Vlaanderen en de Vlamingen. Net als in het zogenaamde democratische Spanje vandaag was het antwoord van het toenmalig Belgisch establishment: repressie, niks meer. Een eeuw geleden ook, in december 1917, werd van hier aan het front een beroep gedaan op steun of minstens bemiddeling vanwege de vermeende garanten van het zo met de lippen beleden recht op zelfbeschikking van de volken’, zei De Belder.

Ook hij begrijpt niet dat Europa niet meer doet. ‘Het antwoord van die zogenaamde leiders van de vrije wereld: een oorverdovende stilte, net zoals Europa nu in alle talen zwijgt, wegkijkt en de facto Rajoy de vrije hand geeft. Wij lopen niet warm voor centennationalisme en het is nog maar de vraag of onafhankelijkheid nog een inhoudsvol begrip is in de geglobaliseerde wereld van vandaag. Maar het principe van zelfbeschikking van de volken is en blijft ons heilig. En Europa? Dat dreigt ondertussen z’n laatste greintje geloofwaardigheid te verliezen.’

De Belder verwees ook nog eens naar het verleden en de start van de Vlaamse ontvoogding. Hij had daarbij een boodschap voor minister-president Geert Bourgeois (N-VA). ‘Mijnheer de minister-president, zwicht niet voor Belgische dictaten. België heeft in deze trouwens geen moreel recht van spreken, want het is zélf het resultaat van een gewelddadige putch, gepleegd door een kleine, totaal niet-gelegitimeerde minderheid, tegen alle mogelijke grondwettelijke en internationaalrechtelijke beschikkingen in, zonder voorafgaandelijk referendum…’ Het was veruit de hardste speech van De Belder in jaren.

Partner Content