Pers over Fabiola: ‘De vrouw die de hand van Boudewijn vasthield’

Alle Vlaamse kranten becommentariëren het overlijden van koningin Fabiola. Dat gaat van “een meisje dat met de Kever boodschappen ging doen” over “een grote koningin” tot “een figuur uit de vorige eeuw”. In de Franstalige pers wordt de overleden koningin meestal bejubeld. Notoire uitzondering: Le Soir.

“Een meisje is dood”, kopt Het Belang van Limburg. De krant schrijft dat het tot na het overlijden van haar man, koning Boudewijn, duurde voor we dat meisje echt leerden kennen. Uit het boek “Koningin Fabiola, een meisje van 80” leerden we onder meer dat ze weleens zelf boodschappen ging doen met een VW Kever. “Kortom, Fabiola was niet langer de ‘religieuze heks’ zoals prins Laurent haar soms wel eens wilde noemen, maar blijkbaar toch een vrouw van vlees en bloed. En met humor.” Het Belang herinnert aan de appel die ze tijdens het 21 juli-defilé opdiepte uit haar handtas, nadat iemand ermee gedreigd had haar te doden met een kruisboog.

Voor De Standaard komt met het overlijden van Fabiola een einde aan de twintigste-eeuwse monarchie. “In haar tijd kon die monarchie respect afdwingen. Die tijd was helaas op. Op hoogbejaarde leeftijd heeft koningin Fabiola die kentering helaas nog ervaren.” De krant verwijst naar de perikelen rond Fons Pereos, de stichting die haar erfgenamen zou toelaten minder belastingen te betalen.

Het Nieuwsblad spreekt van een “evolutie van de monarchie die haar plaats kent in een democratie”. “Het doet niets af aan het respect dat we vandaag nog kunnen opbrengen voor de vrouw die meer dan een halve eeuw geleden naar dit land kwam om een eenzame koning een koningin te geven.”

Kunst

“Een grote koningin”, zet de Gazet van Antwerpen in de kop. Verwezen wordt naar haar initiatieven in de strijd tegen vrouwenhandel of armoede bij plattelandsvrouwen.

“Rebels was ze zeker niet, maar ze gebruikte haar positie wel om mensen te overtuigen en dingen te veranderen.” De krant, die een anekdote ophaalt over een onaangekondigd bezoek aan een schoolfeest, schrijft ook dat een van haar favoriete bezigheden was om het protocol in het honderd te doen lopen.

“Was Fabiola een grote koningin?” vraagt Het Laatste Nieuws zich dan weer af. “Des volks is de koningin der Belgen nooit geweest”, klinkt het. “Het belang van Fabiola moet dan ook niet worden afgemeten aan wie ze zelf is geweest, wel aan wie ze voor koning Boudewijn is geweest en via hem voor België. Geen echtgenote van een Belgische vorst heeft ooit meer voor haar gemaal betekend dan zij. Hand in hand zag je ze lopen, altijd en overal. Door die hand voortdurend vast te houden, liefdevol en kordaat, heeft Fabiola mee haar stempel gedrukt op het koningschap van Boudewijn en hoe hij dat invulde: uiterst gewetensvol, op het controversiële af.”

“Onder haar invloed kwam de scheiding van kerk en staat een enkele keer lichtelijk op de tocht te staan, maar het was allicht meer innerlijke dwang dan politieke berekening”, besluit Hugo Camps in De Morgen. “Indruk­wek­kender was haar aanwezigheid in de koninklijke loge tijdens de Koningin Elisabethwedstrijd. Cultuur was tenminste nog haar geborgen weeshuis. Kom daar eens om bij regeringen en parlementen.”

Madeleine

Béatrice Delvaux, commentator in Le Soir, beschrijft de koningin als een van die madeleintjes van Proust, die de Belgen in hun kast vol herinneringen hebben opgeborgen. Voor de koningin met jurken in onwaarschijnlijke kleuren en met de eeuwige brushing hebben Belgen lange tijd vrij eensgezind “genegenheid gevoeld, vermengd met een beetje spot”. Maar dat beeld raakte de voorbije jaren beschadigd na de onthullingen over Fons Pereos, haar omstreden stichting. “Dat veroorzaakte een breuk in de manier waarop de overheid met de monarchie omgaat.”

“Fabiola, hartenkoningin”, koppen La Libre Belgique en La Dernière Heure. De twee kranten schrijven dat de Spaanse aristocrate in de jaren 60 toekwam in een triest land. “Een land met grote stakingen. Een land dat niet goed om kon met de onafhankelijkheid van zijn voormalige kolonie. Een land waar de eerste conflicten tussen de taalgemeenschappen opdoken. Een land dat nog getekend was door de schoolstrijd”, schrijft Francis Van de Woestijne in La Libre.

“Koning Fabiola nam de zon van haar land mee naar dat grijze België, de lach van haar familie, de kracht van haar opvoeding. Op enkele maanden tijd hielp ze haar man te houden van zijn rol als koning.”

België verliest volgens de Sudpresse-kranten “een grote koningin”. “Fabiola heeft Boudewijn niet alleen geholpen om de grote crisissen te overwinnen, maar vooral om het volk weer achter hun persoon te krijgen, wat een geweldige uitdaging was.”

“Wat gaan we ons herinneren van deze vrouw, de echtgenote van een vorst die 33 jaar aan de macht was en de koningin der Belgen gedurende 55 jaar?”, vraagt La Dernière Heure zich af. “Vermoedelijk zullen we haar blijven herinneren om haar gulle glimlach.”

L’Avenir heeft het naast Fabiola’s “eeuwige glimlach” over haar “uniek kapsel”. Volgens de krant leek het alsof Boudewijn haar tot het laatste moment als een schaduw in haar voetsporen meeliep. “Het beeld van een niet kapot te krijgen liefde.”

(Belga/RR)