Het paleodieet hebt u misschien al uitgeprobeerd, maar de troglodietentrend dringt nu ook door tot ons kantoorleven. La guerre du feu op de werkvloer!
Vroeger was alles beter. Het gevoel is populair onder conservatieve politici, maar ook onder paleo-aanhangers. U kent hen vooral van hun dieet. Ze grijpen terug naar de gewoontes van onze voorouders, en eten alleen wat toen voorhanden was. Lees: groenten en fruit, noten, vlees en vis. En dus geen rijst of pasta, en al zeker geen geraffineerde suikers. Of dat nu gezond is of niet, daarover is al genoeg inkt gevloeid. Maar échte paleo’s gaan nog een stukje verder. Zij nemen niet alleen het voedsel van hun voorouders over, maar ook hun levensstijl. Ze gaan zonder schoenen op pad, kruipen in bed als de zon onder gaat, en wassen zich met koud water. Helaas geldt voor de meeste paleo’s wel nog dat ze gewoon hun boterham moeten verdienen. In de oertijd bestonden er nog geen landschapsbureaus, dus ook daar moesten ze iets op vinden. Et voilà: de ‘paleojob’ was geboren.
Een van de inspiratiebronnen is het boek Uncivilised Genes van de Britse archeoloog Gustav Milne. Hij omschrijft hoe we onze levensstijl en stedelijke omgeving kunnen aanpassen aan onze prehistorische geschiedenis. De Britse omroep BBC distilleerde uit zijn werk drie belangrijke adviezen voor een holbewonervriendelijk bedrijfsleven. Wij legden ze voor aan Mark Nelissen, emeritus professor in de gedragsbiologie (Universiteit Antwerpen), onder meer bekend van het boek De bril van Darwin. Hij weet welke rol onze prehistorische genen nog spelen in ons dagelijkse gedrag, en heeft geen al te hoge dunk van het paleodieet. ‘Uiteraard is het gezond om minder geraffineerd voedsel te eten. Maar er bestaat niet zoiets als één paleodieet. Onze voorouders aten gewoon wat ze in de buurt konden vinden. Aan zee aten ze vis, in het binnenland vlees, in sommige gebieden veel fruit, op andere plaatsen eerder noten. Dat hele dieet is dus fel overdreven.’ Benieuwd of dat voor het paleokantoor ook geldt.
Maximaal 150 werknemers
Vuistregel nummer één: een goed draaiend bedrijf mag maximaal 150 werknemers tellen. Dat staat bekend als ‘het getal van Dunbar’. De Britse professor antropologie en evolutionaire psychologie Robin Dunbar (Oxford University) heeft berekend dat we, op basis van de grootte van onze hersenen, maximaal 150 mensen kunnen kennen. Als je dat toepast op een bedrijf, wil dat zeggen dat alle werknemers elkaar (min of meer) kennen, waardoor ze zich verbonden voelen met alle collega’s en elkaar ook sneller zullen helpen. Nelissen reageert sceptisch. ‘Dunbar heeft inderdaad een correlatie gevonden tussen de grootte van de hersenen bij zoogdieren en de grootte van de groep waarin ze leven. Ook vandaag nog vind je op afgelegen plaatsen stammen die uit ongeveer 150 mensen bestaan. En legereenheden over de hele wereld bestaan, niet toevallig, uit 150 soldaten. Maar dan gaat het om samenleven, niet wérken. Onze voorouders gingen niet met 150 jagen of bessen plukken. Een bedrijf – ook al bestaat het uit 2000 mensen – wordt logischerwijs opgesplitst in kleinere teams. Bovendien hebben we in de loop der eeuwen ook geleerd om samen te werken met mensen die we niet of nauwelijks kennen.’
Regel twee: breng de natuur binnen in je bedrijf. Planten en dieren brengen ons dichter bij onze prehistorische zelf, en maken ons dus gelukkiger. Alweer fel overdreven, vindt Nelissen. ‘Uit onderzoek blijkt dat we gezonder zijn als we in een groene omgeving leven. Maar dat wil niet zeggen dat je planten in huis moet halen: erop uitkijken is prima. Een sanseveria op kantoor kan zeker geen kwaad. En ook een hond of kat aaien kan rustgevend zijn, maar dat geldt alleen als je dat geregeld kunt doen, bij je eigen huisdier dus. Als er in je bedrijf zomaar een kantoorhond rondloopt, zal dat niet veel effect hebben.’
Over naar de derde en laatste regel: we moeten, net als onze voorouders, meer bewegen. Een bedrijf moet dus stimuleren dat mensen de trap nemen (en de lift verstoppen), staande bureaus installeren en wandelvergaderingen promoten. Nelissen zucht. ‘Dat veel stilzitten slecht is voor ons lichaam, is inderdaad bewezen. En onze voorouders moesten effectief urenlang zoeken naar voedsel. Ons lichaam is daarvoor gemaakt. Maar zo kun je élke gezondheidstip in verband brengen met onze voorouders.’ Laat uw berenvel dus nog maar even aan de kapstok hangen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
