‘Onze vermolmde partijen weigeren nu nieuwe verkiezingen en houden ons zo in een stilstand’

‘Waarom zijn de andere partijen zo bang van de kiezer’, vraagt Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken. Hij pleit voor nieuwe verkiezingen.

Acht maanden geleden gingen we gaan stemmen. Maar nog steeds is er geen federale regering. In een normaal land geeft de kiezer de richting aan. In een normaal land worden verschillen overbrugd na verkiezingen bij de vorming van een regering. En als dat niet blijkt te lukken, gaat men in een normaal land opnieuw naar de kiezer, zodat deze zich opnieuw kan uitspreken. Niet zo in België. Hier is de kiezer zelfs de schuldige voor de impasse. Die kiezer heeft immers verkeerd gestemd, zo beweerde onder andere Karel De Gucht (Open Vld). Nieuwe verkiezingen dan maar? Volgens Herman Van Rompuy (CD&V) zal dit ‘absoluut niets oplossen’. Waarom zijn die oude machtspartijen zo boos op de kiezer en waarom zijn ze zo bang van de kiezer?

Onze vermolmde partijen weigeren nu nieuwe verkiezingen en houden ons zo in een stilstand.

In 1830 werd België gesticht als unitair, eentalig Franstalig land. De Belgisch machtselite bestond uit een conglomeraat van Waalse industriëlen, de Brusselse haute finance en franskiljonse burgerij. Vlamingen waren demografisch in de meerderheid. Maar erg vond men dat niet. Het Vlaamse voetvolk kon die numerieke macht immers niet vertalen in politieke macht. In de Belgische democratie konden toen alleen rijken – lees Franstaligen – stemmen. België was toen al geen echte democratie.

De culturele ontvoogding van Vlaanderen in de 19de en 20ste eeuw verliep gelijktijdig met de politieke democratisering van België. Sinds de jaren ’60 implodeerde de Waalse industrie. De Brusselse haute finance verloor zijn koloniaal wingewest Congo en verkocht sinds de jaren ’80 haar dominante positie in de Belgische economie aan Frankrijk. Franskiljonse burgerij bestaat ondertussen nog amper in Vlaanderen. Met andere woorden, het politiek en economisch zwaartepunt kwam in Vlaanderen te liggen. Vlaanderen kon via zijn economisch en democratisch gewicht België domineren.

Maar dat was nooit de bedoeling. Daarvoor is België nooit opgericht. Dus schakelde de Franstalige elite over van unitarisme naar federalisme. Dat was erop gericht de Vlaamse meerderheid te versplinteren en via allerhande complexe wetgeving institutioneel op te sluiten. De Vlaamse economische en politieke meerderheid die bepaalt, werd zo omgevormd in die van een minderheidspositie die ondergaat. België is zo een eigenaardige democratie geworden waar niet de meerderheid, maar wel de minderheid regeert.

Valse Vlaamse Verlossers

Om dat te kunnen doen heeft die Franstalige minderheid enkele bereidwillige handpoppen nodig. Al decennia zien we bepaalde Vlaamse politici rechtse en Vlaamse praatjes verkopen voor de verkiezingen en erna precies het omgekeerde doen.

Oud-premier Guy Verhofstadt (VLD) bracht zo na zijn rechtse burgermanifesten de meeste linkse paarsgroene regering ooit op de been. Oud-premier Yves Leterme (CD&V) beloofde dan weer een grote staatshervorming. Hij kreeg daarvoor bijna een miljoen voorkeurstemmen. Maar als het erop aankwam, koos hij om de Belgische stilstand te bevestigen. Liever-niet-premier Bart De Wever (N-VA) ging op zijn beurt via een socio-economische herstelregering de Vlaming teruggeven waarvoor hij werkte. Maar de transfers naar Wallonië stegen zelfs en ondertussen mogen de Vlamingen dankzij het mislukte migratiebeleid van oud-staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) nog eens honderdduizenden nieuwkomers onderhouden op de koop toe.

Al decennia zien we bepaalde Vlaamse politici rechtse en Vlaamse praatjes verkopen voor de verkiezingen en erna precies het omgekeerde doen.

Alle drie hebben ze bovendien een kenmerk gemeen. Ze beloofden allen verandering. De kiezer kreeg gewoon meer van hetzelfde. Daarom werden ze ook alle drie afgestraft door die kiezer. Het is onmogelijk om binnen België aan de Vlamingen het beleid van lagere belastingen, betere sociale zekerheid en zekere grenzen terug te geven waarvoor de Vlamingen stemmen. Omdat in België de Franstalige minderheid regeert. En die doet dat tegen de belangen van de Vlamingen in.

Luister naar het volk

Die Franco-Belgische strategie van enkele Vlaamse politici omkopen en zo de Vlamingen in een minderheidspositie te doen belanden, botst op zijn ultieme limieten. De traditionele partijen zijn niet alleen te klein geworden. Zelfs de schijnmacht van het premierschap is onvoldoende om de achterban om de tuin te leiden, zo weet ook partijvoorzitter Gwendolyn Rutten (Open Vld) nu. Tegelijkertijd probeert iedereen de schijn op te houden dat een Belgische regering mogelijk is. En iedereen heeft vooral schrik van de kiezer.

Het doet erg denken aan het schabouwelijk proces voorafgaand aan de Brexit. De bevolking had een duidelijke keuze gemaakt, maar jarenlang probeerde de politieke elite dat te negeren en via allerhande machinaties die keuze zelfs om te draaien. De oppositie wou zelfs geen verkiezingen. Maar uiteindelijk konden de Britten opnieuw kiezen. En ze kozen nog duidelijker dan ervoor.

Ook onze vermolmde partijen weigeren nu nieuwe verkiezingen en houden ons zo in een stilstand. Ondertussen startte Vlaams Belang een online petitie op luisternaarhetvolk.be. Op amper enkele dagen ondertekenden meer dan 50.000 burgers onze oproep voor nieuwe verkiezingen. Zodat de bevolking zich opnieuw kan uitspreken. Zo hoort het in een democratie. Want wie als volksvertegenwoordiger bang is van het volk, is het niet waard dat volk te vertegenwoordigen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content