‘Als Di Rupo er nu niet uitgeraakt, is het tijd om na te denken over een noodregering met aan het hoofd aan Vlaamse kant Luc Coene of Willy Kiekens en voor de Franstaligen Philippe Maystadt.’ Drie vragen over de formatie aan Knack-directeur Rik Van Cauwelaert.
Waarom blokkeert Alexander De Croo (Open VLD) een akkoord over de begroting?
Rik Van Cauwelaert: Het is volslagen nonsens te beweren dat Alexander De Croo geïsoleerd staat. Open VLD en MR zitten blijkbaar stevig op één lijn en lijken niet van plan daarvan af te wijken. Het enige verschil tussen de Open VLD van Alexander De Croo en de MR van Charles Michel is dat de één moet rekenen met de electorale concurrentie van N-VA op zijn rechtervleugel en MR geen last heeft van dergelijke concurrentie. Maar onderschat ook niet de druk die formateur Elio Di Rupo momenteel ondervindt van zijn eigen PS-achterban. Di Rupo heeft ook de tijdrovende gewoonte om alle geledingen van de socialistische familie te consulteren alvorens een akkoord te sluiten.
Bovendien bestaat er nogal wat onduidelijkheid over de zogenaamde besparingen. Op de lijst met zogenaamde besparingen staat nu al ruim 200 miljoen euro die, eenmalig, bij de NMBS zou worden weg gesaneerd. Terwijl die besparing nog lang geen feit is, want uitgerekend de PS verzet zich hiertegen.
Wat gaat Di Rupo nu doen?
Rik Van Cauwelaert: Hij heeft geen andere optie dan voort te onderhandelen. Maar het zou wijs zijn mocht de regering in lopende zaken alvast een begroting 2012 indienen.
Wat moet er gebeuren wanneer de onderhandelaars de handdoek in de ring gooien?
Rik Van Cauwelaert: Als de onderhandelaars er de brui aan geven, hebben we, gelet op de omstandigheden – de blijvende druk op de eurozone, de precaire situatie waarin de banken verkeren – zelfs geen tijd om nieuwe verkiezingen te organiseren. De koning moet dan maar eens zijn ministers van Staat consulteren – daar dienen ministers van Staat voor – en een voorlopige regering, noem het een noodregering, vormen die de al bereikte communautaire akkoorden uitvoert en verder regeert met een beperkt programma: de sanering van de staatsfinanciën.
Wie zo’n regering kan leiden? Waarom geen tweespan? Met gouverneur Luc Coene van de Nationale Bank of, zoals iemand me suggereerde, Willy Kiekens, onze man bij het IMF die een grote ervaring heeft als het aankomt op de sanering van staatsfinancies, met aan de Franstalige kant iemand met de onberispelijke status van Philippe Maystadt, die, nadat hij als minister van Financiën mee het Globaal Plan van Jean-Luc Dehaene uitvoerde, een briljante carrière als voorzitter van de Europese Investeringsbank uitbouwde?
