‘Narcisme zit een gesprek met politici weleens in de weg. Maar dat geldt evengoed voor kunstenaars’

Ook politici hebben gevoelens, beste Thomas Vanderveken.

Hoeveel mensen zouden er in Vlaanderen van dromen om gevraagd te worden voor Alleen Elvis blijft bestaan? Van schrijvers wier verkoop een duwtje in de rug kan gebruiken over leraren aan de kunstacademie tot verwaande ceo’s en hier en daar zelfs een columnist. Eén bevolkingscategorie kan het sinds vorige week wel vergeten. Thomas Vanderveken, de presentator van het interviewprogramma op Canvas, was er in De Morgen bij de voorstelling van het tiende seizoen categorisch over: politici komen er niet in. ‘Politici kunnen hun hoofdkwartier niet thuislaten’, zei hij erover tegen journalist Stef Selfslagh. ‘Ze voelen zich verplicht om te zeggen wat de partijtop van hen verlangt. En dus kunnen ze nooit helemaal zichzelf zijn. De mens achter de politicus leer je pas kennen op de dag dat hij geen politicus meer is.’

Politici hebben het al niet onder de markt. En nu dit nog.

Ik hoef hen niet te verdedigen, gelukkig maar. Als Vanderveken had gezegd dat Alleen Elvis geen politici ontvangt omdat er tegenwoordig nu eenmaal nog maar weinig echt interessante mensen in de politiek zitten, had ik daar allicht overheen gelezen zonder in mijn hoofd op zoek te gaan naar de tegenvoorbeelden die er ongetwijfeld zijn. Narcisme zit een echt gesprek met politici weleens in de weg, hoewel dat evengoed voor veel kunstenaars geldt, natuurlijk.

Maar dit? Zijn politici werkelijk zo onbetrouwbaar dat het geen zin heeft om ze op televisie te vragen naar hun favoriete beeldfragmenten? Zouden ze zelfs liegen over hun jeugdherinneringen? Antipolitiek voor de meerwaardezoeker is dat.

Wie heeft er trouwens nog nooit gelogen over een jeugdherinnering?

Dat is de reden waarom de terloopse uitspraak van Thomas Vanderveken mij nog het meeste raakte: niet het cynisme over politici, wel de naïviteit over alle andere mensen. Stel dat politici werkelijk altijd en overal hun best doen om hun partij voorop te stellen: doen we dat dan niet allemaal? Ik geloof niet dat er met – een willekeurige naam uit het lijstje van komende gasten – Karel Verhoeven als hoofdredacteur van De Standaard per se een oprechter en eerlijker gesprek te voeren valt over die krant dan met Joachim Coens over de CD&V. Ze zullen allebei hun boîte verdedigen.

Zelfs als mensen over zichzelf praten zijn ze zelden of nooit helemaal zichzelf. Iedereen verzorgt zijn eigen pr, ook tegen zijn vrienden en zeker tegen een televisiepresentator. Soms is dat al best interessant – daarvan is Alleen Elvis blijft bestaan vaak een voorbeeld – maar Thomas Vanderveken gelooft toch niet écht dat al zijn gasten altijd eerlijk zijn? De leugens van politici kunnen gerust even ontroerend zijn als die van eender welk ander mens.