N-VA richt zich op het openbare toilet

Hoe de openbare toiletten voor de N-VA een strijdpunt worden bij de gemeenteraadsverkiezingen.

De Nederlandse schrijfster Ethel Portnoy noemde het toilet ‘de enige plaats waar een vrouw ooit werkelijk alleen is’. Op straat in België is een vrouw dus nooit alleen, want er staan amper openbare toiletten. Daar is niet iedereen blij mee. Hou u vast aan de bril: straks, bij de gemeenteraadsverkiezingen, dreigt een kleine toiletoorlog.

Christiaan Oyen, ex-dakloze en vrijwilliger bij de Brusselse daklozenorganisatie Bij Ons/Chez Nous vertelde ons dat de prijs van de toiletten in Brusselse stations onlangs gestegen is van 0,4 naar 0,5 euro. Op het eerste gezicht misschien een banaal fait divers, behalve voor mensen die elke dag op het scherp van de snee leven.

Er zijn ook niet veel goedkope toiletalternatieven in België. Vergeet het café – in sommige Brusselse kroegen staat de toiletprijs op de menukaart, naast de prijs van een koffie en een witte wijn. Maar ook op straat zijn er amper toiletten, laat staan gratis toiletten. In buitenlandse steden, wist Oyen uit eigen zwerfervaring, is dat anders. In de Parijse straten bijvoorbeeld staan 400 sanisettes, zelfreinigende toiletten. Bijna allemaal gratis en proper.

Ter vergelijking: in de stad van Manneke Pis zijn er veertien urinoirs en drie toiletten, het nieuwe plasetablissement aan de Beurs meegerekend. Bijna allemaal betalend en vuil. Zelfs de honden zijn in Brussel beter af: zij hebben 64 toiletten.

Meer nog: het lijkt straks een item te worden bij de gemeenteraadsverkiezingen. Antwerpen kreeg vorige week al een eerste verkiezingsfolder in de bus, van de N-VA. Drie keer raden waarmee ze (onder meer) de zittende burgemeester Patrick Janssens wil verslaan. Beetje merkwaardig strijdpunt wel, want de N-VA zit in de meerderheid. En Janssens en co. pakten twee jaar geleden uit met een heus plasbeleid. ‘Hebt u daar al veel van gemerkt?’ vraagt Cordula Van Winkel (N-VA). ‘Op alle drukke plaatsen in de stad zouden er toch toiletten moeten zijn? Ik was onlangs in het Centraal Station: zelfs daar waren ze gesloten. In wat voor stad leven wij nu eigenlijk? Natuurlijk zal het geld kosten om die toiletten te onderhouden. Maar er is zo veel werkloosheid. We kunnen die mensen allemaal aan een interessante job helpen. Ik heb trouwens veel reactie gekregen op die folder. Het onderwerp leeft echt bij de mensen. Niet iedereen heeft een grote blaas.’

De N-VA is niet de eerste partij die zich op de blaas richt. ‘Meer openbare toiletten’ is sinds mensenheugenis een politieke klassieker. In de negentiende eeuw beloofden Parijse politici elke straat hun eigen urinoir. In België ijverde de Brugse Open VLD onlangs voor meer openbare toiletten, in de rest van het land deden Groen! en SP.A net hetzelfde.

Niet dat het veel uithaalde. Behalve in Gent, dat zichzelf promoot als plasvriendelijke stad. Jaarlijks investeert de Arteveldestad 250.000 euro in zijn honderd toiletten, het onderhoud ervan én in antiwildplasacties.(STO)

Lees het hele verhaal deze week in Knack.