Ann Peuteman

‘Moet je telefoon echt op vliegtuigstand om aan verkiezingskandidaten te ontsnappen?’

‘Het kan toch niet dat je je telefoon op vliegtuigstand moet zetten om aan verkiezingskandidaten te ontkomen?’ schrijft Knack-redactrice Ann Peuteman. ‘Op dat vlak zijn de spelregels voor kiescampagnes echt wel achterhaald.’

Politiek interesseert me. Heel erg zelfs. Dus wil ik weten met welke projecten en ideeën de kandidaten op 26 mei naar de verkiezingen stappen. Ik lees hun standpunten in de kranten, hoor ze op televisie, zie ze eindeloos op sociale media passeren en vind om de paar dagen hun flyers in mijn bus. Daar heb ik totaal geen moeite mee. Ik word er zelfs een beetje vrolijk van als ik de eerste affiches aangeplakt zie worden. Let the games begin.

Iets minder waardeer ik het als een kandidaat, meestal met een karavaan militanten in zijn zog, bij me komt aanbellen. Ik heb in mijn vrije tijd namelijk weinig behoefte aan een persoonlijke babbel met zo’n man of vrouw. Toch niet als ik, zoals een paar dagen geleden, in pyjama aan het Moederdagontbijt zit. Wie op zondagvoormiddag ongenood bij onbekenden aanbelt, moet minstens koffiekoeken bij zich hebben. En dat had de mevrouw van Groen niet zag ik door het raam.

Moet je telefoon echt op vliegtuigstand om aan verkiezingskandidaten te ontsnappen?

Nu hoef je je voordeur natuurlijk niet open te maken, kunnen kranten ongelezen blijven, kun je te allen tijde de televisie afzetten en vierkleurenfolders gooi je desnoods meteen bij het oud papier. Moeilijker wordt het als kandidaten hardnekkig proberen je smartphone binnen te dringen. Dat begon ooit via sms. De eerste keer, op de vooravond van de Vlaamse en federale verkiezingen van 2014, kon ik er nog om lachen. ‘Denk je aan mij?’ verscheen op het scherm van mijn telefoon. Ik dacht al dat ik touche had. Maar meteen volgde een tweede, gecorrigeerde sms mét de naam van de liberale kandidate eronder.

Ondertussen hebben verkiezingskandidaten massaal de voordelen van sociale media ontdekt. Eerst werden we overspoeld met verzoeken om hun Facebook-pagina alsjeblief leuk te vinden. Tot daaraan toe nog. Maar dat ze nu met z’n allen campagne beginnen te voeren via Messenger kan ik veel minder smaken. Als ik tegenwoordig de melding krijg dat een mij amper bekende man of vrouw me een afbeelding heeft gestuurd, weet ik al hoe laat het is. Wéér een verkiezingsaffiche ontvangen. Sommigen maken er verder geen woorden aan vuil, anderen sturen een goedbedoelde boodschap mee. ‘Ik dacht dat dit je wel zou interesseren :-)’ of ‘Wil je deze foto graag op groot formaat om voor je raam te hangen? Stuur me een bericht!’

Mag je echt via Messenger en WhatsApp worden lastiggevallen omdat je toevallig een paar kandidaten in je vriendenbestand hebt?

Zondag, na dat toch al verstoorde Moederdagontbijt, zette ik wijselijk de meldingen voor Messenger uit. Eindelijk rust. Dacht ik. Maar dat was buiten de waard gerekend. Of toch buiten de enthousiaste lijstduwer die nog een andere ingang had ontdekt: WhatsApp! Voor hij andere kandidaten op ideeën kon brengen, schakelde ik de wifiverbinding van mijn smartphone uit. Op zich was dat een weldaad, maar het kan natuurlijk niet de bedoeling zijn dat we de hele campagne lang onze telefoon op vliegtuigstand moeten zetten om aan verkiezingsspam te ontsnappen.

Tijdens de sperperiode, die vier maanden voor de verkiezingen ingaat, mogen partijen en kandidaten geen cadeautjes meer uitdelen, reclamespots uitzenden of affiches aanplakken die groter zijn dan vier vierkante meter. Ook telefooncampagnes zijn verboden. Dat staat allemaal in een wet die werd ingevoerd in een tijd dat zo goed als niemand een internetverbinding of een gsm had. Laat staan een smartphone. Ondertussen is er wel een nieuwe Europese privacywet waar kandidaten rekening mee moeten houden, maar ik heb niet bepaald de indruk dat ze dat ook doen. Als ze de inhoud ervan al kennen.

De regelgeving is dus aan een update toe. Als telefooncampagnes destijds werden verboden om ons wat rust te gunnen, kan het niet de bedoeling zijn dat we nu de hele tijd via Messenger, WhatsApp en zelfs Instagram wordt lastiggevallen omdat we toevallig een paar partijsoldaten of kandidaten in ons vriendenbestand hebben.

Striktere regels zouden niet alleen de kiezers ten goede komen maar ook al te enthousiaste kandidaten die zichzelf in de voet dreigen te schieten met al dat sociale mediageweld. Stel je voor dat ik deze column niet gewoon op Knack.be post, maar jullie die via Messenger én WhatsApp bezorg en er ook nog een sms achteraan stuur om te melden dat hij online staat. Ik heb zo’n vermoeden dat jullie me eerder zouden defrienden dan een abonnement op Knack te nemen. Wel, waarde verkiezingskandidaten, zo werkt het ook een beetje met die berichten van jullie.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content