‘Minireeks over de dood van Xavier zou de mooiste afleveringen van De Kampioenen kunnen opleveren’

De Kampioenen moeten zich heruitvinden.

Niet dat ik er iets over te beslissen heb, maar ik hoop dat er alsnog nieuwe afleveringen komen van FC De Kampioenen. Er stonden er acht gepland voor het begin van 2021, maar de dood van Johny Voners, die in de reeks Xavier Waterslaeghers speelt, maakt de kans klein dat die afleveringen ooit nog het scherm halen. ‘Ik kan dat emotioneel niet aan’, zei Marijn Devalck erover in Gert Late Night. Hij is lang niet het enige lid van de cast dat er geen zin meer in heeft.

Dat is begrijpelijk. De kolder van De Kampioenen laat weinig ruimte voor tragiek.

Ik kan mezelf geen echte fan noemen. Ik heb wel alleen maar goede herinneringen aan de jaren waarin ik als kind naar de reeks keek, net als aan de keren dat ik later nog eens een herhaling voorbij zag komen. De acteurs spelen geweldig, ze zijn als ensemble ontzettend goed op elkaar ingewerkt. De grappen komen ook met zo’n snelheid dat kijkers soms door het lachen heen geen tijd hebben om naar adem te happen. Besparingen zijn lang niet de enige reden waarom de VRT die reeks maar blijft heruitzenden: De Kampioenen is veruit de succesvolste franchise die ooit in Vlaanderen is geproduceerd.

Ouderwets is de reeks natuurlijk wel. De opzet is ongewijzigd – vanaf 2013 werd de formule enkel vier keer in langspeelfilmformaat herhaald. De personages zijn nog altijd dezelfde cartooneske archetypes, en maken amper een evolutie door. De verhaallijnen passen meestal netjes binnen het halfuur. De dood van een personage als Xavier zou dat allemaal door elkaar halen. Het is een verhaal dat niet afgewikkeld raakt in één aflevering, en het zou andere personages tekenen voor de rest van hun leven.

In andere comedy zou zo’n overlijden al lang niet meer voor verbazing zorgen. Ricky Gervais, die bekend werd met een cynische reeks als The Office, speelt in After Life een weduwnaar. Op Netflix arriveerde onlangs Never Have I Ever, een sitcom waarin de vader sterft in de eerste aflevering. Ik kijk momenteel naar Please Like Me, een uitstekende comedyreeks waarin de moeder van het hoofdpersonage zelfmoord probeert te plegen. Comedy is al een hele tijd beter geschikt om trauma’s te verwerken dan ernstige fictiereeksen. Ze hoeven daarom zeker niet minder geestig te zijn – iedereen die ooit een geliefde verloor weet dat daar niet alleen om gehuild wordt -, maar de personages moeten daarvoor wel echte mensen worden. Zo’n nieuwe minireeks over de dood van Xavier zou de beste, mooiste afleveringen van de hele Kampioenen-franchise kunnen opleveren.