De laatste regeringsverklaring van premier Michel, zeven maanden voor het einde van de legislatuur, bood weinig om de perceptie te counteren dat deze regering haar parcours al gelopen heeft.
Michel-I gaat haar laatste jaar in. Als het van premier Charles Michel afhangt, worden in de laatste zeven maanden van de regeerperiode nog verschillende grote werven aangepakt. De jobdeal en het investeringspact moeten verder uitgewerkt worden, het migratievraagstuk blijft terugkomen, de energiestrategie en de investeringen in Defensie verdienen duidelijkheid, en de pensioenhervorming is ook nog niet rond.
De grootte van die dossiers staat evenwel in schril contrast tot de daadkracht die nog uitgaat van de meerderheid. De gemeenteraadsverkiezingen verlammen al geruime tijd het regeringswerk, en de angst om elkaar een overwinning te gunnen – al jaren een probleem in deze regering – wordt enkel groter in aanloop naar de federale verkiezingen.
Het uittekenen van een omvattende energiestrategie en een omwenteling van het pensioensysteem zijn bovendien hervormingen die geen enkele regering moet hopen te verwezenlijken in haar laatste beleidsjaar. Zulke omvangrijke dossiers moeten helemaal aan het begin van de legislatuur vastgelegd worden, anders komt er niets van in huis.
Michel-I heeft vier jaar gehad om discussies over de kernuitstap en de zware beroepen af te werken, maar geen van beide heeft op die tijd een bevredigend en zeker antwoord gekregen. De kans dat MR-ministers Marie-Christine Marghem en Daniel Bacquelaine daar de komende zeven maanden in slagen, met verkiezingen in het vooruitzicht, is dan ook minuscuul.
De aankoop van een nieuw gevechtsvliegtuig, het belangrijkste militaire investeringsluik, had dan weer al lang rond kunnen zijn – maar daar stak de premier zelf een stokje voor om de lijn naar Frankrijk open te houden. Hij trok het dossier naar zich toe en zal de finale knoop pas doorhakken wanneer hij Emmanuel Macron tevreden kan stellen met een paar honderd miljoenen aan investeringen in het SCAF-project en zo deelneemt aan een Europees militair project in de dop.
Het goede nieuws dat in de regeringsverklaring van Michel te rapen viel, was kleiner, maar niet onbelangrijk. Een telefoongesprek met Duits bondskanselier Angela Merkel moet ervoor zorgen dat de energiebevoorrading deze winter niet in de problemen komt. De regering wil daarnaast een fonds voor factchecking ondersteunen om fake news tegen te gaan. Ook de oproep van Michel aan de jeugd om bij de komende stembusslag te kiezen voor de Europese waarden van vrijheid, waarheid en democratie verdiende terecht applaus.
Bovendien kan de meerderheid zwaaien met mooie cijfers over de relance in de economie en de arbeidsmarkt. De soms maar niet altijd terechte kritiek van de oppositie – bijvoorbeeld de juiste vaststelling dat de economische groei mager was tegenover het Europese gemiddelde – kan er niet omheen dat de economie er beter aan toe is dan vier jaar geleden. Tegelijk blijft de begroting een zorgenkind, iets waaraan Michel-I veel meer had moeten doen.
Grote afwezige in de state of the union was dan weer Arco. Na jaren van beloftes over een oplossing zit de regering in dit dossier met de handen in het haar. Zelfs bij CD&V lijkt er tegenwoordig weinig animo om de kastanjes uit het Arcovuur te gaan halen. Het is symptomatisch voor de laatste loodjes van deze regering: moegestreden, na een legislatuur die zonder verkiezingsonderbreking toch de indruk gaf een voortdurende kiescampagne te zijn, met een meerderheid waarin het onderlinge wantrouwen slechts met korte pozen overwonnen werd.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
