Michael De Cock (KVS): ‘We moeten beter doen dan 100 jaar terug’

Michael De Cock is artistiek leider van KVS, auteur, regisseur en acteur. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 29 minuten en 50 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Er is helaas genoeg om verbolgen over te zijn. De dood van Sanda Dia en Jozef Chovanec, bijvoorbeeld, of de brand in vluchtelingenkamp Moria. Dat laatste is een gruwelijk politiek en menselijk falen. Waar is de menselijkheid?

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Meer investeren in kunst en cultuur – in de minst elitaire vorm – en onderwijs, want die kunnen de vorming van empathie en mededogen een duw in de rug geven. Ze nemen de angst weg, waardoor mensen de ander kunnen zien.

Wat is uw grootste prestatie?

Stiekem ben ik heel trots op een aantal mooie kinderboeken die ik heb geschreven. Niets is mooier dan een mama en haar kind die me vertellen hoe ze hebben genoten van Rosie en Moussa, of De lange weg naar huis.

Wat is uw grootste mislukking?

Dat ik, door de keuzes die ik maakte, mensen pijn heb gedaan.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Telkens als ik elders ben. Mijn dochter gaat nu een tijdje in Granada wonen en ik ben jaloers op haar kans om ‘bloot te zijn en te beginnen’, zoals Paul Van Ostaijen schreef.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Aan onze vakanties in La Charente-Maritime. Ik zie mezelf als kleine jongen nog naar ons vakantiehuisje lopen, tussen het geluid van krekels en de geur van tijm. Ik voelde me volledig vrij en geborgen, iets waar ik mijn ouders heel dankbaar voor ben.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

In navolging van mijn kinderen die vegetariërs zijn geworden, eet ik ook veel minder vlees.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Geen idee. Ik heb op Twitter al veel onzin gelezen, maar gelukkig vergeet ik dat altijd meteen.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Nee.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Alleen van dingen die ik niet heb gedaan.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Er is in elk geval veel polarisering en xenofobie. We zijn, net als toen, op een keerpunt beland. Zeker nu covid-19 de hele wereld in een grote angst en radeloosheid heeft gestort. We moeten beter doen dan 100 jaar terug.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

De muziek van Prince, die ik op m’n twaalfde ontdekte toen ik na de kerstexamens naar Purple Rain ging kijken. En de Metamorfosen van Ovidius: die las ik voor het eerst in het derde middelbaar. Elke nieuwe lezing blijft inspireren.

Waarover zou u meer willen weten?

Over zoveel. Maar het voordeel van mijn job is dat ik me constant mag verdiepen in nieuwe materie.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Enkele honderden euro’s, gok ik.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Jezelf niet verliezen.

Vindt u seks overschat?

Dat vind ik een tendentieuze vraag. Alsof seks iets verkeerds is. Nee dus, het is een motor in dit leven.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Een dag. De laatste maanden zijn de familiebanden extra aangehaald.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik probeer gezond en gebalanceerd te eten. Samen met twee goede vrienden ga ik soms een uitdaging aan: intermittent fasting, bijvoorbeeld, of stoppen met alcohol – dat laatste houd ik al een paar jaar vol.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Als pacifist vind ik dat compleet legitiem. Maar ik ken veel mensen die gevlucht zijn en dat valt absoluut niet te onderschatten: je bent voor altijd ontworteld.

Wat hebt u geleerd in het leven?

‘Niets is ons verschuldigd, alles is ons geleend’, vrij naar Jacques Brel in L’Homme de la Mancha. Alleen in vrijheid en onthechting kun je geluk vinden.