Journalist Linda De Win: ‘Het zou politici sieren mochten ze eerlijk toegeven dat ze twijfelen’

Linda De Win. © GF

Waarover is politiek journalist Linda De Win van gedachten veranderd?

In de rubriek Durf Twijfelen vraagt Knack elke week naar de twijfels van bekende mensen.

‘Ik heb altijd veel gelezen, zowel voor mijn werk als politiek journalist als voor mijn ontspanning. En daar hoorde lang een soort plichtsbesef bij: als je aan een boek begint, lees je dat ook uit. Hoe vaak heb ik geen kleppers van 300 of 400 pagina’s uitgelezen en me nadien afgevraagd: waarom kreeg dit boek in hemelsnaam zulke goede recensies? Uiteraard begon ik soms al halverwege te twijfelen. Zelf vond ik er totaal niets aan, maar volgens vrienden en recensenten móést ik het lezen. Daarom gaf ik bijna nooit op. Maar de afgelopen jaren kan ik die twijfel steeds beter naast me neerleggen. Als de eerste 30 à 40 pagina’s me niet meeslepen, stop ik ermee. Het leven is te kort voor middelmatige boeken. Daar ben ik vrij resoluut in geworden. Ik trek vaak naar de bibliotheek met een lijstje dat ik heb gemaakt op basis van goede recensies. Als ik thuiskom met vier boeken, kan het gebeuren dat ik er twee niet uitlees.

Het leven is te kort voor middelmatige boeken.

‘Al zijn er ook uitzonderingen. Neem nu Max, Mischa en het Tet-offensief van Johan Harstad, een boek dat overladen is met lof. Na een pagina of 80 voelde ik de klik totaal nog niet en begon ik me stilaan af te vragen of die nog zou komen. Het is ruim 1200 pagina’s dik, dus ik twijfelde enorm of ik moest doorzetten. Maar de omstandigheden zaten tegen. We zaten in de eerste lockdown, toen je niet zomaar een boekhandel kon binnenstappen. Veel alternatieven waren er niet, en tijd des te meer. Dus heb ik verder gelezen, en gelukkig maar. Het is een van de beste boeken die ik de laatste jaren heb gelezen.

‘Een ander twijfelgeval is Sprakeloos van Tom Lanoye, dat ook door iedereen bejubeld werd. Dat heb ik na 40 pagina’s weggelegd omdat ik het een nogal nietszeggende woordenbrij vond. Nadien heb ik de verfilming gezien en die beviel me wel. Later raakte ik met een collega aan de praat over het boek en die vertelde me dat het verhaal pas echt op gang komt na die eerste 40 bladzijden. Dus ik twijfel nu toch om het nog een kans te geven.’

Twijfelt u vaak?

LINDA DE WIN: Niet over de essentiële dingen in het leven. Ik weet heel goed wat voor mij belangrijk en waardevol is. Maar ik kan wel twijfelen over kleinere zaken. Neem nu de aankoop van een nieuwe sofa. Ik ken mensen die één interieurwinkel binnenstappen en meteen een geschikt exemplaar vinden. Bij mij kan dat jaren duren. En als ik dan eindelijk een keuze heb gemaakt, twijfel ik toch weer of het wel de juiste was. Al kun je dat moeilijk bestempelen als existentiële twijfel.

Hebt u veel twijfel gezien bij politici?

DE WIN: Te weinig. Bij Villa Politica stelde ik soms heel directe vragen over heikele kwesties, maar weinig politici wilden daar rechtuit op antwoorden. Liever draaiden ze om de hete brij heen. Terwijl het hen zou sieren mochten ze eerlijk toegeven dat ze twijfelen. Beslissingen nemen vraagt tijd, de succesrecepten vallen niet zomaar uit de hemel. Neem nu de asielcrisis, waarover weer heel wat te doen is. Politici zouden beter eerlijk zijn over hun twijfels en ervoor uitkomen dat er geen pasklare antwoorden zijn. Maar ik heb er heel weinig gekend die dat durfden.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content