– Ouverture. De gordijnen gaan open en onthullen een donker podium. Leeg, behalve een eenzame viroloog in het midden van de scène. Niemand weet wat te verwachten. Een enkele spot gaat aan en de verlichte, ietwat zwetende viroloog zet de eerste tonen van een nummer in dat doet denken aan The Circle of Life maar net niet genoeg om rechten te moeten betalen: ‘Naaah, zeg binnen een maand niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.’ Het ensemble komt op en de rest van de ouverture toont wat er ons nog allemaal te wachten staat tot Corona (de musical, uiteraard) voorbij is. Hopelijk begint het publiek niet met stoelen te gooien.
– ‘Tomorrow, tomorrow, in lockdown, tomorrow, het duurt maar een kleine maand.‘ Het hoofdpersonage (voorlopig nog een vrouw) komt tevoorschijn en verkondigt de maatregelen. Het ensemble zingt (voorlopig nog enthousiast) de harmonieën, afgewisseld met een gerapt ‘ Blijf in uw kot‘.
– Tja, er gebeurt eigenlijk niet zo veel op het podium. De personages doen niet veel meer dan in de zetel liggen en wachten op goed nieuws. Uiteindelijk vallen ze zelfs in slaap. Maar wacht – hoor ik daar nu inleidende noten gespeeld door een piano of een ander deprimerend instrument? Yep, er begint een tragisch nummer. Zet jullie schrap, mensen. De slapende personages staan als een zombieleger op en zingen: ‘ I dreamed a dream van vorig jaar – toen we nog op café mochten.‘ Ontroerend mooi is het.
– Na de pauze wordt het hoofdpersonage van Corona gespeeld door een man, en moeten de acteurs alle liedjes van vóór de pauze herhalen zonder dat het publiek in opstand komt dan wel depressief wordt.
– Het ensemble wordt opgedeeld in twee groepen: de Jets en de Sharks. Nee, sorry, ik bedoel de Normalen en de Antivaxers. Ze nemen het tegen elkaar op in een zang- en dansbattle die de Normalen winnen, want de Antivaxers voelen zich kennelijk wat ziekjes en moeten al snel een adempauze nemen.
– Als komisch intermezzo komt een overwerkte moeder (fles wijn in de ene hand, baby in de andere: hilarisch!) wat door The Sound of Music geïnspireerde zinnen zingen. ‘ Uit met vriendinnen, en live yogalessen, koffie gaan drinken en kids die naar school gaan, vijf minuten per dag voor mij alleen, these are a few of my favorite things.‘
– De wervelwind die Corona (de musical, natuurlijk) is, komt stilletjes tot een einde. De spelers zijn moe en willen naar buiten. Maar niet voor de ballade One Day I’ll Fly Away, Gewoon Naar Spanje Is Al Oké bij iedereen door merg en been gegaan is.
– De musical eindigt met een vaccinlied dat lichtjes gebaseerd is op een nummer van de Broadway-musical Hamilton, maar zolang de rechtszaak loopt zingt de groep naarstig verder: ‘ I am not throwing away my shot, I am not throwing away my shot, I am just like my country, I’m old, tired and on the edge of een zenuwinzinking, dus geef mij dat vaccin nu gewoon alsjeblieft, dank je wel.‘
Leven in 2021: een handleiding
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
