Twintiger Elisabeth Lucie gidst u wekelijks door de do’s, de don’ts en de what the fucks van deze verwarrende tijden.
– Het gevoel dat je ook krijgt wanneer je naar de bioscoop gaat. Is het saamhorigheid? Is het nostalgie? Is het een op dit moment meer dan welgekomen verdoving die je ondergaat door het overweldigende lawaai en de bijna tot volledige duisternis gedempte lichten? Nee, het zijn de zolen van je schoenen die aan de ranzige vloer blijven plakken.
– Op een (minder dan geslaagde) flirterige manier aangesproken worden door iemand, niet omdat die jou per se interessant vindt, maar wel omdat je de enige persoon bij bewustzijn bent die overblijft. Geen beter gevoel dan de laatste keuze zijn van iemand door wie je nooit gekozen wilde worden.
– Je uitgaanskleren tot twee keer moeten wassen omdat ze zo intens ruiken naar zweet. Van iemand anders.
– Rond half vier naar verschillende vrienden sturen om te vragen of ze in de buurt zijn. Nee, ze zijn niet in de buurt. Ze zijn aan het slapen, zoals het normale mensen betaamt op een donderdagnacht. Wanneer ze binnen een paar uur je berichtje lezen, zullen ze kwaad en teleurgesteld zijn. Of verward, want wat je eigenlijk stuurde was ‘waehr izht gjz!’ en een spraakbericht waarop met veel moeite een slecht meegezongen I’ve Had the Time of My Life te horen is en in de verte het geluid van een sirene weerklinkt.
– Cocktails (één kwart cola, één kwart generische rum, vier kwart gecrusht ijs) voor 17 euro.
– Het moment waarop je alleen aan de toog staat en je leven als een buitenstaander gadeslaat. Waarom zijn die schurende oermensen eigenlijk mijn vrienden? Had ik niet beter in Opglabbeek kunnen blijven wonen? En waarom betaal ik met plezier 17 euro voor een drankje dat ik thuis ook had kunnen maken en in alle rust had kunnen opdrinken? Je weet wel, de grote vragen.
– Nieuwe beste vrienden maken, en hen in je enthousiasme op al je social media toevoegen. Zes maanden later zul je je afvragen wie Jonathan nu weer is, en je zult er geen antwoord op vinden, aangezien er maar twee foto’s op zijn profiel staan, en het zijn foto’s van honden. Het goeie nieuws? Hij weet wel nog exact wie jij bent en houdt als een havik al je updates en foto’s in het oog.
– Het meezinguurtje vlak voor sluitingstijd aka het enige moment, echt waar het enige, waarop het opzetten van Teenage Dirtbag van Wheatus gepast is.
– De onvermijdelijke, twee dagen durende kater en het daarbij gratis gekregen besef dat je – hoewel je nog zo je best doet met je oversized shirts, en die twee naïeve meisjes het gisteren wel leken te geloven – geen twintiger meer bent. Je bent zelfs geen dertiger. Je bent veertig nu, dude, en de enige vorm van uitgaan die jij nog zou moeten tegenkomen, is het uitgaan van de geurkaarsen na een welverdiende avondsessie aromatherapie.
Haar boek Leven in het nu verscheen onlangs bij uitgeverij Vrijdag.
