‘Laten we Jambon op zijn woorden nemen’

‘Wat als we de kersverse Vlaamse “president” op zijn woord nemen wanneer hij zegt dat hij resoluut wil gaan voor een warm en sociaal Vlaanderen?’ Vlinks bekijkt het Vlaamse regeerakkoord met een constructieve bril.

Het is niet nieuw natuurlijk, dat een kersverse minister-president een enthousiaste, positieve en ambitieuze septemberverklaring aflegt. Bij de start van een nieuw project is iedereen nog vol goesting, zoals dat in mooi Vlaams klinkt. En net zo voorspelbaar is vervolgens de snoeiharde kritiek van de tegenstander die meedogenloos de zwakke plekken in het discours van de nieuwe beleidsploeg blootlegt om vervolgens het hele beleidsplan naar de prullenmand te verwijzen.

Ook als buitenstaander is de verleiding groot om mee te gaan in het afwijzende verhaal. Maar wat als we het eens over een andere boeg gooiden? Wat als we de kersverse Vlaamse ‘president’ op zijn woord nemen wanneer hij zegt dat hij resoluut wil gaan voor een ‘warm en sociaal Vlaanderen’? Dit is een legislatuurregering, die is er dus voor de volgende vijf jaar. Dan kan je kiezen om er vijf jaar lang tegen te vechten en alles af te kraken of je kan ervoor kiezen om de beleidsploeg continu bij de les te houden en te blijven wijzen op wat ze op die eerste officiële ‘werkdag’ zo enthousiast hebben verkondigd.

Inburgering

Neem nu de inburgering van nieuwkomers. De focus van de kritiek ligt nu op het hoge bedrag dat moet betaald worden om een cursus te mogen volgen. Die maatregel is inderdaad zinloos en contraproductief en maakt van inburgering een luxehobby voor wie dat leuker vindt dan pottenbakken of bloemschikken. Terwijl inburgering natuurlijk net een heel belangrijk onderdeel is om van Vlaanderen een warme, inclusieve en sociale samenleving te maken. Maar kijk: zegt minister-president Jambon niet dat we nieuwkomers bij hun inburgering zullen helpen? Wel, laten we daar dan op focussen en de regering continu het vuur aan de schenen leggen wat die hulp betreft. Hoe gaan ze dat precies doen? Op welke hulp kunnen nieuwkomers precies rekenen als ze willen inburgeren? Naast de hulp van het OCMW natuurlijk, voor het betalen van de dure cursus.

Laten we Jambon op zijn woorden nemen.

Welzijn

De nieuwe Vlaamse regering wil, zoals vele voor hen, ook voluit investeren in welzijn. De wachtlijsten voor mensen met een handicap moeten ’teruggedrongen’ worden. Wel, laten we hen dan vragen hoe dat concreet in zijn werk zal gaan. Wat is het te volgen plan, wat zijn de precieze doelstellingen, tegen wanneer moeten die bereikt worden, wanneer vinden de tussentijdse evaluaties plaats zodat er desgevallend kan bijgestuurd worden om de vooropgestelde doelstellingen te behalen?

Hetzelfde voor jeugdhulp, geestelijke gezondheidszorg en kwaliteitsvolle en betaalbare thuis- en residentiële zorg voor ouderen waar deze regering in wil ‘investeren’, of de factuur voor mensen die in een woonzorgcentrum verblijven, die ‘betaalbaar’ moet blijven, of de ‘extra plaatsen’ in de kinderopvang. Wat zijn de concrete bedragen die bij die vage woorden horen? Wat zijn ook hier de precieze doelstellingen en tegen wanneer moeten die behaald worden?

Onderwijs

De ploeg van Jambon wil het onderwijs versterken, door te focussen op kennisoverdracht, door meer werkingsmiddelen vrij te maken, door meer leerkrachten aan te werven en hun taak administratief te vereenvoudigen. Laten we van de nieuwe minister van Onderwijs meteen een plan van aanpak vragen, met concrete doelstellingen, een concrete planning en een concreet budget, met duidelijke allocaties.

De regering wil meer mensen aan het werk krijgen. Laten we ook van dat bevoegde kabinet een duidelijk plan eisen, met meetbare doelstellingen en tussentijdse evaluaties. De regering wil discriminatie, ‘in welke vorm dan ook’, aanpakken. Hoe dan precies? Wanneer komt dat Vlaamse centrum voor gelijke kansen er precies en welke bevoegdheden zal dat krijgen?

Deze uitgesproken Vlaamse regering ‘vraagt’ aan de Vlaamse volksvertegenwoordigers om Vlaanderen ‘institutioneel klaar te maken voor de toekomst’. Wat betekent dat precies? Moet het Vlaams parlement een zevende staatshervorming voorbereiden? Hoe gaan dit Vlaamse parlement en regering concreet zorgen voor draagvlak op federaal niveau? Hoe gaat deze regering concreet ‘maximaal gebruik maken van onze autonomie en deze in de ruimste zin invullen’? Wordt er werk gemaakt van concrete zaken zoals het afschaffen van de faciliteiten, het naleven van de taalwetgeving in Brussel en elders in Vlaanderen, de knoop van het luchthavendossier te ontwarren?

‘Ik wil Vlaanderen vandaag een concreet aanbod doen’, zei de minister-president in zijn septemberverklaring. ‘Ik stel voor dat we samen een verhaal schrijven. Over de grenzen van politiek, bedrijfs- en verenigingsleven heen. Een verhaal dat alle Vlamingen enthousiasmeert, wat hun afkomst, overtuiging of geaardheid ook moge zijn.’ Wel, laten we dat aanbod met volle goesting aannemen. Laten we inderdaad onze ‘creativiteit, veerkracht en durf’ waar de regeringsleider ons zo voor roemt, voluit in de strijd gooien. En laten we van onze Vlaamse regering niet minder inzet, doorzettingsvermogen en efficiëntie eisen. Laten we hen blijvend opjagen en laten we dat vooral niet uitsluitend aan de politiek overlaten.

Vlaanderen staat immers ook bekend om zijn rijk verenigingsleven en zijn sterk middenveld. Laten we dat nog meer versterken. Laten we ons effectief als Vlaamse burgers van alle afkomsten en gezindten verenigen en de regering via alle mogelijkheden die ons ter beschikking staan zonder ophouden en zonder pardon aan hun beloften en ambities herinneren.

Laten we geen enkele kans voorbijgaan om hen bevragen over de vooruitgang die geboekt is op al die domeinen waar deze regering zo gretig zegt te willen inzetten. Laten we dat ‘signaal van de kiezer’ omzetten in een ‘signaal van de burger’ dat onophoudelijk en onvermoeibaar klinkt, vijf legislatuurjaren lang.

Tom Garcia is kernlid van Vlinks