Het ging deze week onder andere over communautaire tegenstellingen binnen de socialistische en christelijke vakbond en de Vlaamse regering die blijkbaar geld te veel heeft. Knack-redacteur Ewald Pironet blikt terug.
1. Splitsing
‘ABVV keurt sociaal akkoord met historisch kleine meerderheid goed. Nipte uitslag weerspiegelt gemengde gevoelens bij inhoud sociaal akkoord.’
Tweet ABVV, 22 juni
De voorbije dagen werd opnieuw duidelijk hoe communautair verdeeld zelfs de vakbonden in ons land zijn. Midden juni werd na moeizame onderhandeling een sociaal akkoord afgesloten tussen werkgevers- en werknemersvertegenwoordigers, waarvan de regering en dus de belastingbetaler de factuur betaalt. Het was de kostprijs om een regeringscrisis te voorkomen, zoals we in de Kroniek van een paar weken geleden al schreven.
De regering-De Croo jubelde van vreugde, maar het akkoord moest nog door de achterban van de sociale partners worden goedgekeurd. Dat gebeurde afgelopen week. Bij de werkgevers was er geen probleem, en ook bij de liberale en christelijke vakbond werd het met een grote meerderheid goedgekeurd. Bij de socialistische vakbond was het kantje boordje: 49,06 procent stemde voor, 49,01 stemde tegen.
De socialistische vakbond keurde dus met een (uiterst minieme) meerderheid van 1069 stemmen het sociaal akkoord goed. De regering-De Croo kon opgelucht ademhalen, want het dossier kwam niet opnieuw op de regeringstafel. Daar had het al eerder tot spanningen geleid tussen de liberale en de socialistische coalitiepartners.
Dat neemt niet weg dat de socialistische partijen – de PS op kop, die met Pierre-Yves Dermagne de minister van Economie en Werk levert – erg ongemakkelijk zitten met de ‘historisch kleine meerderheid’ waarmee de socialistische vakbond het akkoord goedkeurde. Het sociaal akkoord was door de socialisten in de regering met verve verdedigd, maar bij de socialistische vakbond en achterban was de ontevredenheid onweerlegbaar. De kloof tussen beide is duidelijk.
Niet alleen binnen de socialistische vakbond was er communautaire verdeeldheid, die was er ook bij de christelijke vakbond.
En dan moest het ergste nog komen. Bleek eerst dat er zo’n 4000 stemmen bij de socialistische vakbond niet waren meegeteld. Wellicht waren dat voor het overgrote deel tegenstemmers, maar de stemmen zouden te laat zijn ingediend, en dus werd er geen rekening mee gehouden. Niettemin ondergraaft het de geloofwaardigheid van de stembusuitslag en de nipte goedkeuring.
Nog erger was dat vervolgens uitlekte dat er binnen de socialistische vakbond communautair zeer verdeeld was gestemd. De Vlaamse vleugel, het ABVV, stemde met 72 procent massaal voor, de Waalse kant, het FGTB, stemde met 84 procent met nog meer overtuiging tegen het sociaal akkoord. Veel verder kunnen meningen niet uit elkaar liggen.
En niet alleen binnen de socialistische vakbond was er zo’n communautaire verdeeldheid, die was er ook bij de christelijke vakbond, al lekten daar geen cijfers uit over de interne kiesuitslagen. Het was al langer zo, maar nu werd het nog eens heel klaar en helder: er heerst grote communautaire verdeeldheid binnen de twee grote vakbonden van dit land.
De invloed van de PTB-PVDA bij de socialistische vakbond neemt toe.
Bovendien werd ook nog eens geïllustreerd dat de relatie tussen regeringspartij PS en het FGTB ernstig is bekoeld. De invloed van de PTB-PVDA bij de socialistische vakbond neemt toe. En iets soortgelijks geldt ook voor de christelijke vakbond: de invloed van de CD&V (van het CDH spreekt niemand nog) kwijnt er weg, terwijl de invloed van Groen-Ecolo er groeit. Voor de CD&V lijkt het te laat om de relaties met het ACV nog te herstellen, zeker nadat ACV-voorzitter Marc Leemans de voorbije jaren geen kans liet voorbijgaan om CD&V te kapitelen voor haar deelname aan de regering-Michel. En CD&V is ondertussen electoraal zo zwak geworden, dat de partij voor het ACV steeds minder interessant is.
De relaties tussen de PS en het FGTB zijn vandaag nog beter dan die tussen CD&V en ACV, maar ook daar is steeds meer sprake van een verwijdering. De PTB-PVDA, die electoraal aan de winnende hand is, kan vanuit de vakbond de PS de duvel aandoen en nog meer stemmen binnenhalen ten koste van de partij van voorzitter Paul Magnette. Hoe gaat de PS dat proberen te voorkomen? Zal ze zich fermer opstellen binnen de regering-De Croo? En hoe zullen dan de liberalen, en met name MR-voorzitter Charles-Louis Bouchez, reageren? Het zijn nieuwe kiemen voor een regeringscrisis.
Hoelang kan de vakbondstop de (schijn van) eenheid bewaren?
De top van de vakbonden spreekt veel over solidariteit tussen noord en zuid, steken daarbij graag een Belgisch discours af en willen niets weten van verdere regionalisering. Maar de communautaire spanningen kwamen bij de christelijke en socialistische vakbonden nu nog eens naar boven. In de lagere regionen van de vakbonden leeft het regionalisme ook wel. Hoelang kan de vakbondstop de (schijn van) eenheid bewaren? Hoelang kan een gespleten vakbond een splitsing uitstellen?
2. Geld te veel
‘Tomorrowland kan niks terugbetalen van 1,8 miljoen euro Vlaamse steun’
Titel Het Laatste Nieuws, 24 juni.
De Vlaamse regering heeft blijkbaar geld te veel. Dat de culturele sector een van de zwaarst getroffen sectoren was door de coronacrisis zal niemand betwisten. Dat de Vlaamse overheid de cultuursector financieel steunt, is dan ook zeker te verantwoorden. Dat Tomorrowland daarbij 1,8 miljoen euro kreeg om dit jaar het dancefestival te organiseren, roept al meer vragen op.
Dat is zeker zo omdat die 1,8 miljoen door de Vlaamse regering werd toegekend, zonder dat er een goedkeuring was voor dat festival van de betrokken burgemeesters. Dat dit roekeloos was, bleek toen de burgemeesters van Rumst en Boom weigerden om die vergunning te verstrekken voor Tomorrowland, waarop de organisatoren beslisten om ook dit jaar geen festival te organiseren.
Wat nu met die 1,8 miljoen euro van de Vlaamse regering? Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Bart Somers (Open VLD) verklaarde dat het festival enkel de kosten zou moeten terugbetalen die het nog zou kunnen recupereren. Maar de organisatoren lieten al weten dat die 1,8 miljoen is uitgegeven en dat ze dus niets kunnen terugbetalen.
Dat roept een aantal vragen op:
– Was het verstandig van de Vlaamse regering om 1,8 miljoen euro te geven aan één festival?
– Was het verstandig van de Vlaamse regering om 1,8 miljoen euro te geven aan één festival zonder dat dat over de nodige vergunning beschikte om het festival te organiseren?
– Heeft de Vlaamse regering geld te veel?
Was het verstandig van de Vlaamse regering om 1,8 miljoen euro te geven aan één festival?
Ondertussen werd bekend dat de zogenaamde Deltavariant van het coronavirus aan een opmars bezig is. Zo werden na de voetbalwedstrijd België – Finland in Sint-Petersburg bijna 100 coronabesmettingen vastgesteld bij Finse supporters. Wie denkt dat het coronavirus verslagen is, heeft het mis.
Het zou ons moeten doen nadenken of het wel verstandig is om massa-evenementen (zelfs in de openlucht) te organiseren, zoals bijvoorbeeld Tomorrowland, of zoals Pukkelpop, waar begin augustus 65.000 jongeren worden verwacht. Rock Werchter toont aan dat het in deze moeilijke tijden anders kan: heel de maand juli worden op de wei van Werchter twee concerten per dag georganiseerd voor telkens 2500 toeschouwers. Dat is vast niet zo lucratief, maar wel veel verstandiger.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
