Brussel ontvangt volgende week, van maandag tot vrijdag, de plenaire zitting van het ‘Kimberley Proces’, het internationale samenwerkingsplatform in de strijd tegen de handel in conflictdiamanten.
Het samenwerkingsverband bestaat al meer dan vijftien jaar, maar is nu op zoek naar een tweede adem, nu er steeds meer kritiek komt van niet-gouvernementele organisaties.
De Europese Unie (EU) neemt dit jaar het voorzitterschap van het Kimberley Proces waar. Vorig jaar was dat nog Australië en in 2019 is India aan de beurt. Europa is één van de grootste handelsplaatsen voor diamant ter wereld, met onder meer Antwerpen als wereldcentrum voor ruwe diamant.
Aan de plenaire zitting volgende week in Brussel nemen deelnemers uit 81 landen deel. Zij vergaderen in het Egmontpaleis. De sessie wordt geopend door Belgisch minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders en vrijdag afgesloten door Federica Mogherini, de hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid van de EU.
Europa is één van de grootste handelsplaatsen voor diamant ter wereld, met onder meer Antwerpen als wereldcentrum voor ruwe diamant.
Het Kimberley Proces werd begin jaren 2000 opgestart, om te vermijden dat zogenaamde bloeddiamanten, of diamanten uit conflictgebied, zouden verkocht worden om oorlogen te financieren. Via een proces van zelfregulering en certificaten tussen landen, de diamantindustrie en maatschappelijke organisaties wordt die handel onmogelijk gemaakt.
Volgens de aanhangers van deze procedure slaagt het Kimberley Proces in zijn opdracht: 99,8 procent van de conflictdiamanten zou worden geweerd. Maar ngo’s zijn daar niet altijd van overtuigd. Volgens de Belgische ngo ‘Justice et Paix’ gaat het hier enkel om het topje van de ijsberg van de diamanthandel. Het toepassingsveld van het Kimberley Proces is volgens de organisatie te beperkt en voorbijgestreefd.
Zo wordt er bij de definitie van bloeddiamanten enkel rebellengroepen geviseerd en geen rekening gehouden met regeringstroepen die geweld gebruiken, of met illegale diamanten die gebruikt worden om wit te wassen of belastingen te ontwijken en waarvan de oorsprong nog zeer moeilijk te achterhalen valt. Het zou hier gaan om zo’n 20 procent van de handelsvolumes. Idem voor diamant die bewerkt is, en waarvan de oorsprong zeer moeilijk te achterhalen is. ‘Het is nochtans geweten dat diamant die niet gecertificeerd werd door het Kimberley Proces, in de bevoorradingsketen opduikt in andere etappes dan bij import-export, maar bijvoorbeeld bij het slijpen van de steentjes’, aldus de ngo.
Justice et Paix pleit er dan ook voor om het systeem van zelfregulering ‘ernstig en diepgaand’ te hervormen, waarbij alle partijen die bij de handel betrokken zijn hun verantwoordelijkheid zouden nemen.
