Klimaatakkoord: ‘N-VA verkiest communautair gehakketak boven een duurzame oplossing’

‘De aanval die N-VA vandaag in de kranten opende, vinden we dan ook erg triest’, schrijft Wim Soons van de CD&V Jongeren. Hij roept Joke Schauvliege en Wilfried Vandaele op om de krachten te bundelen.

Toegegeven, ook wij moesten even slikken. Vloeken, zelfs. We hadden als JONGCD&V nog maar net opgelucht getweet over het langverwachte klimaatakkoord, of we lazen in de media dat het akkoord toch nog niet definitief beklonken zou zijn.

Ontgoocheling ook, omdat dit klimaatakkoord – waarvan de onderhandelingen al zes jaar aanslepen – echt wel broodnodig is en hoogdringend tot stand moet komen. Ontgoocheling in onze partijgenote Joke Schauvliege, omdat we hoopten dat zij mee voor een oplossing had kunnen zorgen.

Klimaatakkoord: ‘N-VA verkiest communautair gehakketak boven een duurzame oplossing’

Die ontgoocheling ebde weg toen we voorbij de krantenkoppen lazen: het klimaatakkoord is immers niet zomaar ‘naar af’, maar moet nog in de diverse regeringen worden goedgekeurd. Onze ontgoocheling maakte zelfs plaats voor een positief knikken, wanneer we lazen dat Joke Schauvliege tijdens de onderhandelingen actief had meegewerkt aan de doorbraak die werd bereikt. Dat hiervoor alle partijen wat water in de wijn moesten doen, stond in de sterren geschreven.

Geven en nemen, maar mét resultaat

De cijfers: bij de opbrengst van de veiling van de uitstootrechten krijgt Vlaanderen inderdaad minder dan eerder vooropgesteld door de Vlaamse regering, een verschil van een kleine 10 miljoen euro. Vlaanderen moet in ruil echter haar aandeel hernieuwbare energie iets minder sterk doen stijgen, naar 10% ipv naar 10,5%, wat de rekening minder doet doorwegen. Dit bespaart de Vlaming zo’n 85 miljoen euro per jaar. In tijden waar de Vlaamse groene stroom nu al voor gigantische (achterstallige) facturen zorgt, en er bij de bevolking een grote besparingsmoeheid optreedt, is dat geen onbelangrijk argument.

Verder is het correct dat Wallonië een gunstige zaak doet wat haar aandeel hernieuwbare energie betreft, maar financieel moest inboeten wat de opbrengsten uit uitstootrechten betrof. Geven en nemen dus.

Het broodnodige compromis, of de communautaire stellingenoorlog?

Het was duidelijk dat indien iedereen zich halsstarrig aan de eigen positie bleef vastklampen, we tegen de klimaattop in Parijs nog steeds geen akkoord zouden hebben. Een ramp voor de strijd tegen de klimaatopwarming en een blaam voor ons land op het internationaal toneel. Maar natuurlijk ook een bewijs dat België niet zou werken, een conclusie die sommigen maar al te graag, en te pas en te onpas, trekken. Als JONGCD&V zijn we tevreden dat minister Schauvliege de onderhandelingen met open vizier is aangegaan, en vrijdag op de Vlaamse regering een concrete oplossing zal verdedigen, eerder dan een stellingenoorlog tussen de deelstaten en de federale overheid. Dit akkoord moet ervoor zorgen dat we als land stap voor stap dichter komen bij het bereiken van de klimaatdoelstellingen: concrete actie in plaats van ter plaatse trappelen in onderhandelingen. De aanval die N-VA vandaag in de kranten opende, vinden we dan ook erg triest. De partij verkiest het communautair gehakketak boven een duurzame oplossing voor een dossier dat al zes jaar aansleept.

Wilfried, waer bestu bleven?

We hebben echter alle hoop nog niet opgegeven in onze Vlaams-nationalistische vrienden. Eén van hen, Wilfried Vandaele, is immers ‘een zeer verdienstelijk milieuparlementair’. Dit zijn de woorden van Wouter Deprez – die zich de klimaatproblematiek zoals gekend ter harte neemt. We rekenen er als jonge Vlaamse christendemocraten dan ook op dat Wilfried minister Schauvliege deze week volop steunt, en zijn eigen partij terugfluit.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content