Isabel Leroux-Roels (UZ Gent): ‘Ik heb de voorbije jaren geleerd om lichter door het leven te gaan’

Isabel Leroux-Roels is hoogleraar microbiologie en hoofdonderzoeker van het Centrum voor Vaccinologie van het UZ Gent. Maar hoe is zij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had zij 41 minuten en 47 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Angst is me vreemd en met de jaren ben ik veel milder geworden. Maar toen ik op Canvas de documentaire For Sama zag, over de oorlog in Syrië, kwam die zeer hard aan.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Voor de mensen met een tuin: stap af van de monocultuur met een steriele pelouse en gemillimeterde hagen. Maak van je tuin een divers ecosysteem, een festijn voor vogels, vlinders en insecten.

Wat is uw grootste prestatie?

Mijn verschillende rollen zo goed mogelijk waarmaken: meer dan een voltijdse job, mama van twee kinderen en drie pluskinderen, partner, vriendin en dochter.

Wat is uw grootste mislukking?

Ik werd heel snel na mijn afstuderen leidinggevende en heb toen wat ‘geprutst’, omdat ik zo weinig wist van people management.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Als pas afgestudeerde arts koos ik bewust voor een extra opleiding tropische geneeskunde. Maar toen er alleen vacatures in oorlogsgebieden bleken te zijn, besloot ik toch te passen. Gelukkig kan ik vaak naar congressen en heb ik wereldwijd vrienden, toch een soort surrogaat voor migratie.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Toen ik op mijn veertiende ’s nachts uit de hotelkamer op een Grieks eiland ben geslopen om mijn Grieks-Amerikaanse vakantieliefje te ontmoeten en vanaf het dak van een boothuis naar de sterren en de zee kijken. Hij had zelfs een cassettespeler mee, met Sail Away van Enya.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Als groot gezin hebben we maar één auto. We winkelen ook zo veel mogelijk verpakkingsvrij en zijn nu onze tuin aan het aanleggen volgens de principes van de permacultuur.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Aangezien ik nogal gevoelig ben van aard, lees ik zulke reacties niet.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Ik heb er geen.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Van mijn vader heb ik geleerd dat je goed moet nadenken over beslissingen, maar nadien niet te veel moet omkijken.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Je merkt toch een verrechtsing en een reflex van veel mensen om op zichzelf terug te plooien: ‘Ik wil het beste vaccin en ik wil het snel!’

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

De muziek van Prince is een rode draad door mijn leven. En ik loop heel graag rond in musea. Maar het boek dat mijn leven echt heeft bepaald – misschien niet echt een kunstwerk, maar toch – was The Coming Plague van Laurie Garrett.

Waarover zou u meer willen weten?

Op dit moment vooral over ecologisch tuinieren.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Een duizendtal euro. We steunen maandelijks zes goede doelen en geven af en toe nog iets extra.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

De liefde op zich is eenvoudig.

Vindt u seks overschat?

Nee. Maar het is een uitdaging om in de dagelijkse sleur tijd te vinden voor elkaar.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Ik zie hen elke dag, met een mondmasker of op veilige afstand.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik ben in alles gematigd.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ja. Iedereen heeft maar één leven en probeert daar het beste van te maken.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Let it go. Mijn dochters zingen dat Frozen-liedje elke dag, maar zelf heb ik de voorbije jaren ook echt geleerd om lichter door het leven te gaan.