Huub Broers

‘Is het verhaal ten einde voor keizer Marcus Wilmots?’

Huub Broers Burgemeester van Voeren (N-VA)

‘Zien dat de Rode Duivels niet vrijuit mogen voetballen, dat doet pijn’, schrijft voetballiefhebber Huub Broers in deze aflevering van het Schaduwparlement.

“Acta est fabula?” Elk Romeins toneelstuk eindigde ermee. Het waren ook de laatste woorden van Keizer Augustus. Ze lijken mij dus gepast voor Caesar Marcus. Ik plaats er voorlopig nog een vraagteken bij. En voor degenen die zoals ik bij de toespraken van mijn voorzitter Bart De Wever een woordenboek Latijn-Nederlands op schoot hebben liggen en deze zinnen slechts leerden in hun opleiding Geschiedenis: “is het verhaal ten einde?”

Toen ik zei dat de Rode Duivels veel slechter voetbalden dan potentieel mogelijk, werd ik bijna geïnterneerd in een instelling waar je zelfs via de kleinste achterpoortjes niet kan ontsnappen. Zeker nadat ik ene Vincent K ervan verdacht om via zijn familie met politiek bezig te zijn, wat hij nochtans enkele keren in interviews deed. Zelfs een obstinaat slecht verstaander kon begrijpen dat hij het op de confederalisten zoals ik had gemunt.

Keurslijf

Wat zie ik vandaag bij The Red Devils die enkele maanden geleden nog “for ever” waren? In hun oefenpotje tegen IJsland, een grootmacht van 330.000 inwoners en als zodanig door de 25 jaar geleden afgescheiden Tsjechen onderuit gehaald, behaalden de Devils in extremis nog een weinig glansrijke overwinning. De verdediging deed het goed tot zeer goed. Ze werd in afwezigheid van de veel (te veel) gelauwerde Vincent K rustig gedirigeerd door de intelligente Lombaerts. Die mannen mochten bijna voetballen zoals ze dat ook bij hun tweederangsploegjes in het buitenland gewend zijn. Ook Comeback Kid Vandenborre vulde spelers zoals Vertonghen en Alderweireld gretig aan en liep langs zijn lijntje om hier en daar ook nog voor aanvallend gevaar te zorgen. De rest van de ploeg speelde in een keurslijf. Zoals je weet beperkt zo een korset naast je omvang (ideetje voor Mitro) nog veel meer je bewegingsvrijheid. Zelfs de goedontwikkelde longen van de op rust gestelde spelertjes uit kleinere competities zoals de Bundesliga of de Primera Division hapten naar adem bij het zien van het tactische vernuft waarmee de andere jongens over het veld sloften. Zij zagen net zoals ik geen Kampfschweinen op het veld. Ze moesten zich allen verplicht sparen voor de match tegen Wales en daar zouden we wel eens zien wat Caesar Marcus uit zijn mouw zou toveren. Het was dus wachten op die pure magie uit de hoed van de tovenaar.

Tactisch geleuter

Ook Wales, een gebied met een eigen politieke identiteit en ook een eigen landsploeg – iets wat wij Vlamingen en Walen niet kunnen omdat we veel te klein zijn – telt slechts 3.000.000 inwoners. Pas op, dat zijn er minder dan in Wallonië.

De coach stelde inderdaad andere spelers op, zoals een Hazard of een Debruyne, twee prutsers die in minderwaardige competities de pannen van het stadion spelen. Met dat soort provincialers kan zelfs een wereldcoach geen ploeg vormen. Ze worden ook nog eens getraind door Guardiola, Mourinho, Simeone of een Van Gaal die nog potstampte bij Antwerp. De nationale ploeg werd voor super-Marc trouwens nog getraind, nou ja, door een Advocaat die nog bij Berchem rondslofte. Hoe kan men groeien als speler als dergelijk kwalitatief zwak trainersgild elke dag met die mannen bezig is? Toen ze nog bij STVV, KRC Genk, mijn Standard of Zulte-Waregem speelden, toen waren ze top. Daar knelt dus het veelgekleurde voetbalschoentje. In het buitenland hebben ze het voetballen verleerd door al dat tactisch geleuter, een berenconditie en oog voor de medespelers.

Marcus traint zich nochtans te pletter op standaardsituaties zoals hoek- of vrijschoppen. En Courtois mag zeker geen balletje trappen naar Kevin. Dat zal de coach wel zo afgesproken hebben om geen ruzie te krijgen. ‘Want het zijn kinderen, he mijnheer’. Doorsteekballen, een hakje om iemand vrij te spelen moeten ze maar eens afleren. Frivoliteiten maken het spel dan wel mooi voor de man in de straat, maar die begrijpt er uiteraard niets van. Ze brachten vanuit het buitenland te veel fantasie mee in hun spel. “Kampfen mussen wir! Nicht spielen wie die Frauen“. En iedereen moet in zijn afgemeten cirkeltje blijven rondtoeren zodat die andere klungels hem vinden. Liever 2 meter achterstand bij een demarrage dan op gelijke lijn met de verdediger. En als je het lijntje wil aflopen, doe dat dan niet zoals bij je buitenlands ploegje. Leer dat eens af en ga dat risico pas aan als er geen tegenstander meer staat. Buitenspel of niet. Beweeg ook niet te veel want daar word je moe van. Zo gingen we die Keltische afstammelingen vermorzelen. En ja, het lukte want het bleef 0-0. De coach zei dat hij zijn spelers niets kon verwijten omdat ze uitvoerden wat hij vroeg.

Billenknijpende personen

Ter verdediging van de pechvolle coach moeten wij toegeven dat hij onderweg een vertrouwenspersoon van de spelers verloor. Die kende alleen iets van spieren, pezen en gewrichten en dat paste niet in het tactisch vernuft van de boss. De immer lachende François De Keersmaecker zou het zo gezegd hebben: ‘De KBVB en enkele billenknijpende personen hebben in alle sereniteit afscheid van elkaar genomen. De trainer neemt alle taken over. Zo kan hij alleen beslissen en een uniform beleid uitstippelen dat ons tijdens het volgende WK tot kampioen moet kronen. Wij moeten afstappen van het amateurisme dat onze spelers in buitenland aanleerden.’ Limburger Gilbert Timmermans, ondervoorzitter van de KBVB, is als Zuiderling wat warmbloediger. Toch liet hij de beker aan zich voorbijgaan zonder ook eens van zijn tak te maken. Ik ken Gilbert nu eenmaal als een vriendelijke man. Herr Marc Wilmots, die de ontstane rust ook nog even aanstookte door te verklaren dat hij enkele aanbiedingen van Europese toppers op zak kreeg, had gedecreteerd. François en Gilbert volgden gedwee terwijl ik het lachen niet kon bedwingen. Ook al kreeg ik hierdoor pijn van kaak tot buik.

Anderskleurige Pieten

Beste voetbalvrienden, ik denk dat we het niet bij onze spelers moeten zoeken!

Misschien brengt Snie-Klaas, zoals Toon Hermans zaliger het zei, wel redding. Maar dan zal hij toch moeten opletten dat de altijd vrome en integere Dyab Abou Jahjah niet voor zijn schimmelse voeten loopt. Die wil in zijn gelijksheidssuprematie de Pieten van het dak gooien. Wat was ik blij toen ik vele lieve kinderen van een andere origine dan de mijne zag staan wuiven naar de Heilige man. Blank, Kleurvol, Halfkleurtjes, ze stonden allemaal samen te genieten van zijn anderskleurige Pieten. Zoals wij ook zonder onderscheid supporteren voor al onze voetballers waarbij we zelfs niet zien of ze een ander kleurtje hebben dan wijzelf. Wij zien alleen dat ze niet vrijuit mogen voetballen. En dat doet pijn. Ze kunnen veel meer, mijnheer. En wie hen tegenhoudt, verdient de roe.

Partner Content