‘Is het de bedoeling om de overheid in handen te laten van onbekwaam personeel?’

‘Hoe kan de overheid capabele mensen aanwerven indien ze geen marktconforme arbeidsvoorwaarden mag aanbieden?’, reageert Karel Vijverman op het opiniestuk van Grete Remen (N-VA) waarin het verschil tussen vakantiedag in de privé en bij de overheid op de korrel werd genomen.

Het opiniestuk van Grete Remen over het verschil in aantal verlofdagen bij de overheid of in de privésector is volgens mij een mooi staaltje van simplistisch redeneren van een hardwerkende CEO, die blijkbaar toch voldoende tijd en vakantie heeft om een lucratief bijberoep als Vlaams parlementslid uit te oefenen, en dit op kosten van de belastingbetaler.

Eens te meer wordt in het opiniestuk gebruik gemaakt van de beproefde N-VA-formule:

• 1. Vertrek van een (onjuist) vooroordeel, het liefst één dat al leeft onder de bevolking en dat door de partij nog wat is aangewakkerd. Dat is hier: ‘er zijn te veel overbetaalde en luie ambtenaren’. Daarbij leg je de focus daarbij op een bepaald deelaspect van het vooroordeel want dat maakt je boodschap bevattelijker en aannemelijker. Hier wordt dat: ‘ambtenaren hebben te veel vakantie’;

• 2. Onderbouw dit vooroordeel met een aantal concrete voorbeelden die je gelijk bevestigen, en negeer het grote aantal voorbeelden die je vooroordeel onderuit zouden kunnen halen.

• 3. Gebruik het ondertussen ‘bewezen’ vooroordeel als vaststaand feit om, zonder enige vorm van nuance, je einddoel te bereiken: ‘Geef bedrijven extra fiscale vrijstellingen en/of subsidies’.

Maar eerst en vooral ‘vergeet’ mevrouw Remen dat vakantie slechts één onderdeel vormt van de arbeidsvoorwaarden die iemand overtuigen om voor een bepaalde, openbare of private werkgever te gaan werken.

Bovendien is het zo dat dé private sector gewoonweg niet bestaat, net zomin als dé overheidssector trouwens. Het ene uiterste van de privésecto zijn de multinationals, het andere uiterste zijn de KMO’s, met daartussenin een groot aantal kleinere en grotere ondernemingen. Niet toevallig focust mevrouw Remen op de KMO’s om haar gelijk te bewijzen. Het klopt immers dat werknemers in KMO’s meestal minder goede arbeidsvoorwaarden hebben, zeker wat betreft het aantal vakantiedagen. Iedereen kent echter wel werknemers in grotere privébedrijven zoals banken of verzekeringsbedrijven die je zelden zal horen klagen over het aantal vakantiedagen.

Kortom: het gaat niet echt om de tegenstelling privé – overheid, wel over de tegenstelling grote werkgever – kleine werkgever. Wil mevrouw Remen de beoogde fiscale voordelen voorbehouden aan KMO’s, of heeft ze vooral de grotere bedrijven op het oog?

Meer algemeen vraag ik mij af hoe de overheid capabele mensen kan aanwerven indien ze geen marktconforme arbeidsvoorwaarden mag aanbieden en zich dus niet meer op de gewone arbeidsmarkt kan begeven. Het kan toch niet de bedoeling van mevrouw Remen zijn om het overheidsapparaat in handen te geven van onbekwaam personeel?

Overigens vind ik het uiterst oneerlijk dat ik als privéwerknemer slechts 6 dagen meer vakantie heb en slechts 30% meer loon ontvang dan mijn vrouw die ambtenaar is. Gelukkig maakt mijn bedrijfswagen toch iets goed.

Karel Vijverman