Bijgedachte | Nieuws

Hulde aan de tomatensmijter

Een van de tomaten in kwestie op 18 februari 2020. © Belga
Stijn Tormans

Iemand smeet gisteren een paar tomaten naar minister van Cultuur Jan Jambon (N-VA). Knack-redacteur Stijn Tormans keek diep ontroerd toe. ‘Ooit was dit een mooie traditie in de kunstensector.’

Wat een suffe bedoening gisterenavond, die uitreiking van de Ultimas. ‘En straks komt er nog een fluitconcert voor Jan Jambon’, zei Marcel Vanthilt aan het begin van de avond. Zelfs het boegeroep voor Jan Jambon was, geeuw, voorspeld.

Toen gebeurde er plots toch iets onverwachts. Iemand gooide een paar tomaten naar Jan Jambon – hé, wat leek dat lang geleden. De minister-president was duidelijk verrast. Een halve seconde dreigde hij er zelfs mee het podium te verlaten.

Ook Twitter reageerde uitermate zuur. De Morgen-journalist Joël De Ceulaer schreef: ‘Een minister uitjouwen en met tomaten bekogelen omdat hij bespaart, is kinderachtig en volkomen belachelijk. Wie dat gisteren deed, stelde zich aan.’

En columniste Yasmien Naciri voegde daaraan toe: ‘Je kan het netjes oneens zijn met Jan Jambon. Ik ben het ferm oneens met die mannen en hun hardvochtigheid. Maar bekogelen met (rotte) tomaten is er echt over. Zo win je niet. Je verliest alleen maar.’

‘Met tomaten smijten zou een onderdeel moeten worden van de Vlaamse canon.’

Mevrouw Naciri, ik ben het totaal oneens met u. De tomaten van gisteren waren niet rot.

U kunt beter wat meer respect hebben voor een eerbiedwaardige traditie van de kunstensector. Wie vroeger slecht theater bracht, kreeg tomaten naar zijn hoofd. Eerlijker kon niet.

Tomaten hebben zelfs de theaterwereld veranderd, zeker in Nederland. In oktober 1969 smeten ze daar met tomaten naar het podium van de Nederlandse Comedie. Aktie Tomaat was gericht tegen het elitaire theater, tegen te veel overheidsbemoeienis.

Ook in Vlaanderen was de vrucht in die dagen uitermate populair. Hoeveel tomaten zou die goede oude Eddy Wally niet hebben zien vliegen in zijn carrière? Op den duur zag hij er, typisch Vlaams, een businessmodel in. De geruchten deden de ronde dat hij tomaten zelfs liet opnemen in zijn contract: wie er wilde gooien tijdens zijn optredens, moest meer betalen.

Met tomaten gooien zou een onderdeel moeten worden van de Vlaamse canon. Het is ook de perfecte groente om mee te smijten. Met een preistengel lukt het niet, de motoriek van een krop sla werkt ook tegen en een komkommer zwiept alle richtingen uit. Een bloemkool is dan weer best sympathiek, maar de symboliek van die groente is toch eerder beperkt.

Nee, dan is de zeggingskracht van de rode groente toch groter. Geef ons maar een goede tomaat in ruil voor al die vervelende tweets. Zeker in deze kleinzerige tijden.

Daarom: hulde aan de man die gisteren tomaten binnensmokkelde in het Concertgebouw. Hij koos het juiste symbool. Nu alleen nog leren mikken.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content