Hagai El-Ad

‘Hoe Europa de Palestijnen tekort doet: slopingsgolven komen en gaan, zonder ooit te stoppen’

Hagai El-Ad uitvoerend directeur van de Israëlische NGO B'Tselem

‘De zogenaamde ‘gestructureerde dialoog’ tussen Europa en Israël heeft nietst opgeleverd’, schrijft Hagai El-Ad van de Israëlische NGO B’Tselem. ‘Terwijl Israël ermee doorgaat Palestijnse woningen te slopen, gaat Europa door Palestijnse kinderen, gezinnen en gemeenschappen tekort te doen, evenals zijn eigen inwoners, de echte ondersteuners van veel van die vernietigde projecten.’

Overal in de Westoever proef je het stof in de lucht: sinds januari 2016 zijn zo’n 300 Palestijnse woningen en structuren weggebulldozerd door Israëlische autoriteiten. Honderden inwoners zijn hun thuis kwijt door zulke slopingen, meer dan de helft van hen kinderen.

‘Hoe Europa de Palestijnen tekort doet: slopingsgolven komen en gaan, zonder ooit te stoppen’

Deze wreedheid gebeurt niet zomaar: ze maakt deel uit van een bredere strategie van Israël om de Palestijnen weg te duwen uit delen van hun thuisland en om hun gronden verder te fragmenteren. Het doel is de Israëlische controle te verstevigen terwijl daarbij plaats gemaakt wordt voor verdere uitbreiding van Israëlische nederzettingen. De bezetting handhaaft de macht van een planmatig regime dat een ratjetoe aan in wetsjargon vermomde excuses citeert om vrijwel elke Palestijnse constructie als illegaal te bestempelen, waarbij een zweem van wettelijkheid opgevoerd wordt om groen licht te geven aan Israëlische nederzettingen terwijl Palestijnse gehuchten weggebulldozerd worden.

Sloping van zonnepanelen gedoneerd door Europa

Niets daarvan is nieuw. Slopingsgolven komen en gaan, stijgend en dalend met de getijden van de internationale aandacht, maar zonder ooit te stoppen. Toch is de huidige opstoot van slopingen op meerdere manieren uniek.

Ten eerste de schaal: in die enkele eerste maanden van 2016 heeft Israël al meer woningen weggevaagd dan alles tesamen in heel 2015. Ten tweede, de grote toename van het mikken op projecten die door de EU en haar lidstaten gedoneerd zijn aan Palestijnse gemeenschappen, en die humanitaire hulp omvatten zoals zonnepanelen die elektriciteit produceren wanneer Israël aansluiting aan nabije stroomnetwerken verhindert, waterreservoirs, een prefab voor een schoolklas, en simpele vormen van onderdak. Eigenaardig genoeg beweert Israël dat die zonnepanelen en waterreservoirs, gebouwd op grond die het sinds 1967 bezet, zijn soevereiniteit ondermijnen.

‘Het is duidelijk dat het enige wat gedurende deze ‘gestructureerde dialoog’ gestructureerd was, het specifiek mikken was op door Europa gefinancierde structuren.’

In september 2015 heeft de EU een zogenaamde ‘gestructureerde dialoog’ met Israël opgestart, bedoeld om binnen zes maanden een einde te maken aan de slopingen. De EU en haar lidstaten engageerden zich om van Israël financiële compensaties te eisen voor door Europa gefinancierde projecten als de inspanning zou mislukken. Maar verre van te worden gestopt werden de slopingen drastisch opgevoerd gedurende die periode van veronderstelde ‘dialoog’.

Meer dan een maand geleden waren de zes maanden voorbij. Het is duidelijk dat het enige wat gedurende deze ‘gestructureerde dialoog’ gestructureerd was, het specifiek mikken was op door Europa gefinancierde structuren. Zodanig zelfs dat men in het bulldozerpuin van een door Europa betaald speelplein voor Palestijnse kinderen enige structuur terug kan vinden – die van de omtrekken van een Israëlische strategie om Palestijnen met kracht te verplaatsen binnen het bezette grondgebied.

Deze wandaden mogen we niet voort laten gebeuren. Het feit dat zoveel van wat vernietigd wordt, door Europese donoren wordt gefinancierd, voegt niet alleen affront aan belediging toe, terwijl het verlies van menselijk onderkomen, van de huizen van de bevolking, het kernpunt blijft. Als dat voort mag blijven gaan, zullen duizenden Palestijnen in de Westoever – niet ‘slechts’ honderden – dit jaar nog hun woning verliezen.

Hoe zou u een regime bestempelen dat systematisch zelfs eerstehulpobjecten vernietigt of in beslag neemt, zoals tenten voor gezinnen om in te schuilen? Wat voor impact zouden we verwachten dat zulke daden van een bevriende regering zouden hebben op onze diplomatieke en economische betrekkingen?

Tot op vandaag is het Europese antwoord: helemaal geen impact. Het is waar, verklaringen die de vernielingen veroordelen, hebben de laatste tijd een toenemende duidelijke toon gekregen, maar de grond van de zaak blijft dezelfde: alleen verklaringen, zonder enige actie, blijven Israël onuitgesproken groen licht geven om ongehinderd voort te doen. En dat doet Israël ook. En terwijl Israël ermee doorgaat Palestijnse woningen te slopen, gaat Europa door Palestijnse kinderen, gezinnen en gemeenschappen tekort te doen, evenals zijn eigen inwoners, de echte ondersteuners van veel van die vernietigde projecten.

Dit is een dringende oproep om actie te ondernemen en het verschil te maken. Het is weinig waarschijnlijk dat stappen als compensatie te eisen en de kostprijs van de vernielde gedoneerde structuren te publiceren volstaan om de vernietigingen te doen stoppen, maar op dit moment is het niet eens zeker of de genoemde stappen ondernomen zullen worden.

De gestructureerde dialoog is voorbij, en hij was zonder nut. Zes maanden tijd is verkwist – hoewel niet helemaal: Israël heeft die tijd goed gebruikt om zijn gestructureerde slopingen te laten vooruitgaan. Te midden van het puin hebben de woorden hun betekenis verloren. De keuze is duidelijk: zal Europa doorgaan Israël het sein te geven dat het voort mag gaan met zijn verdere verkrachting van het internationaal humanitair recht en een beleid van gedwongen verplaatsing? Te veel puin ligt al op de grond, te veel stofwolken verduisteren de toekomst. De tijd voor woorden is al lang voorbij: nu is het, uiteindelijk, tijd om in actie te komen.

De auteur is uitvoerend directeur van B’Tselem – Het Israëlisch Informatiecentrum voor Mensenrechten in de Bezette Gebieden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content