‘Het is een fabeltje dat bij een goed uitgevoerde rituele slachting het dier onmiddellijk sterft’

‘In het belang van het dier is de keuze tussen verdoofd en onverdoofd slachten snel gemaakt’, schrijft Michel Vandenbosch van Gaia. Hij reageert op het opiniestuk van Herman Loos.

Waarom is het precies dat verdoofd slachten waarvoor we onze hakken in het zand zetten, vraagt Herman Loos zich af. Omdat slachten met verdoving inderdaad niet altijd perfect verloopt, want zo gaat dat met mensenwerk, maar in elk geval in vergelijking met slachtingen zonder verdoving de dieren ongetwijfeld minder doet lijden wanneer de verdovingsmethode degelijk toegepast wordt. En omdat de dieren vermijdbaar lijden besparen, een nagenoeg universeel gedeeld ethisch principe is dat ook in de wereldreligies onderschreven wordt.

Het is een fabeltje dat “bij een goed uitgevoerde rituele slachting het dier onmiddellijk sterft”. De wetenschappers van de Europese Voedselautoriteit benadrukken in hun rapport uit 2004 dat ook bij rituele slachtingen, uitgevoerd ‘volgens de regels van de islamitische of joods orthodoxe kunst’ de dieren pijn lijden en dit vanaf het moment dat het mes het weefsel raakt en begint te snijden omdat er onmiddellijk pijnprikkels de facto naar de hersenen gestuurd worden.

De afweging van omkeerbare electronarcose waarbij het dier ogenblikkelijk bewusteloos raakt en gevoelloos wordt voor pijn, tegenover de pijn van de halssnede, die onverdoofd wordt toegebracht, is dan snel gemaakt in het belang van het dier. Maar we hebben niks beters voor de slachthuispraktijk. De verdoving, die een onvruchtbaar gemaakte hond of kat gegund wordt, is in slachthuisomstandigheden niet realistisch.

Beulenwerk

Uit het verhaal van Herman Loos leid ik af dat hij in een pluimveeslachterij heeft gewerkt. Daar hangen de kippen inderdaad met hun poten in haken vastgemaakt ondersteboven met hun kop in het waterbad ondergedompeld op weg naar het slachtmes. Die verdovingsmethode wordt eigenaardig genoeg wel aanvaard door de moslims in België. Maar schapen en runderen mogen in slachthuizen pas opgetakeld worden wanneer ze volledig uitgebloed en dood zijn. De kantelbox waarmee runderen ondersteboven op hun rug gedraaid worden bij rituele slachtingen zonder verdoving, en waarbij de dieren onder meer stikken door het gutsende bloed dat hun longen vult, is beulenwerk.

Waarom is het precies dat onverdoofd slachten waarvan de wetenschappelijk aangetoonde pijn dat het veroorzaakt zo gretig geminimaliseerd wordt?