Pip Lucas (22), Damaris de Jong (22) en Shelley Bos (25) vormen samen het feministische theatercollectief Collectiet. Hun afstudeerstuk aan de Amsterdamse Toneelschool vormden ze om tot de website You can not lockdown my fantasies.
De openingspagina is zwart met daarop in funky paarse letters de titel van de site. Net een pornosite.
Damaris de Jong: Je lijkt terecht te komen op een vunzige site vol fantasieloze porno waar drie honeys je gids zijn. Maar de dames loodsen je een veel intiemere, verbeeldingsrijkere wereld in. Ik speel honey Marielle, Pip is honey Bodi en Shelley is honey Rachelle.
Op jullie Facebookpagina prijken de honeys met bonte pruiken, getuite lippen, sexy blik en een voorliefde voor grote lolly’s. Hoe hard lijken jullie op hen?
Pip Lucas: Amper. Het zijn personages. Inspiratiebronnen waren het tv-programma Nightlounge: 2babes en het boek Yes, Please! van Lucas De Man en Mariëlle de Goede. Zij interviewden driehonderd mensen over hun seksfantasieën en goten die interviews in negen categorieën, gaande van ‘verboden seks’ over ‘seks met beroemde mensen’ tot ‘focus en sensaties’. Daaruit ontstonden een boek en een expo.
Seksfantasieën ontstaan uit ieders verlangen bemind te worden.
Shelley Bos: Wij wilden die interviews laten zien, op een tot gigagrote baarmoeder omgebouwd podium. We schreven alle geluidsfragmenten uit de expo neer. We interviewden anderen én elkaar. Sinds we weten dat de een over seks met veel mensen fantaseert en de ander over hoe opwindend lange lokken zijn, praten we over alles. (lacht) Door de coronacrisis werd het stuk nu een site. We draaiden vijftig filmpjes die per categorie gerangschikt zijn. De honeys gidsen je rond.
Welke filmpjes zijn dat?
Bos: Onder de categorie ‘macht, controle en ruwe seks’ fantaseert bijvoorbeeld iemand dat zij de Franse koningin Marie Antoinette is terwijl er vijf Italiaanse mannen onder haar rok zitten. We zongen enkele videoclips in. Zoals ‘ Lala, lockdown, fuckdown party…’.
De Jong: Voor de categorie ‘nieuwigheid, avontuur en afwisseling’ maakten we een fotoreportage op historische plekken in Amsterdam, zoals de Dam. Ikzelf stond er naakt en bedekt met bodypaint. Shelley stond er als een centaur en Pip was een bondagedame. En in een van de filmpjes schittert onze sprekende kont.
Uw sprekende kont?
De Jong: Dat is een attribuut uit ons eerste stuk Get Set Riot (2019), geïnspireerd door de dames van Pussy Riot, de Russische activistengroep. Ook toen gingen we met pruiken en groteske personages aan de slag om een ernstig punt te maken. Ook al streden de vorige generaties hard: er is nog steeds seksisme.
Bos: Als we uitgaan, wordt er nog altijd tussen onze benen gegrepen.
Lucas: We worden nog steeds nagefloten.
De Jong: Dat maakt ons woest. Vanuit die woede richtten we in 2018 Collectiet op. Met elk stuk snijden we een groot, feministisch thema aan.
Lucas: Zonder belerend te doen! We willen vooral, met humor, veel mensen bereiken en verleiden om het theater te ontdekken. En we willen een tv-show over seksuele voorlichting maken, mét feministische touch.
De Jong: Seksfantasieën mogen geen taboe zijn. Ze ontstaan uit ieders verlangen bemind te worden. Je zou er met je grootmoeder over moeten praten.
Voert u zulke gesprekken met uw oma?
Samen: (grijnzend) Nog niet!
