De G1000, het burgerinitiatief voor democratische vernieuwing van schrijver David Van Reybrouck, zit er bijna op.
Tijdens de slotceremonie in het Huis van de Parlementsleden wordt het door een 32-koppig Burgerpanel samengestelde eindrapport van de G1000 aan de voorzitters van de verschillende parlementen overhandigd. De plechtigheid vindt op 11 november plaats, precies één jaar nadat ruim 700 deelnemers in Tour & Taxis de veelbesproken Burgertop bijwoonden.
De slottekst gaat over werk, een sociaaleconomisch thema. Opvallend, want u lanceerde de G1000 in het voorjaar 2011 als reactie op de communautaire patstelling en het aanslepende formatieberaad. Bent u afgedreven van het uitgangspunt door het onverhoopte aantreden van de regering-Di Rupo?
David Van Reybrouck: Niet echt. Als organisatoren hebben we de agendabepaling altijd aan de deelnemers, de burgers dus, overgelaten. Vorige zomer, toen de regeringscrisis nog volop woedde, dachten we dat institutionele en communautaire vraagstukken vanzelf zouden bovendrijven. Maar nee, ook tijdens die eerste rondvraag kregen thema’s als migratie, duurzame welvaart en sociale zekerheid de hoogste prioriteit. Met die thema’s is het Burgerpanel aan de slag gegaan.
Hoe concreet en origineel worden die adviezen?
Van Reybrouck: Er zitten triviale aanbevelingen tussen die ook op de regeringstafel liggen, over loonkosten, pensioenen en dergelijke. Maar er worden ook verrassende sporen gevolgd, zoals het waarderen van vrijwilligerswerk in de economie en het universele basisinkomen.
De G1000 moest de stem van het Belgische Volk laten klinken. Is dat geen illusie gebleken?
Van Reybrouck: Nee. Om te vermijden dat alleen politiek bewuste burgers zich zouden melden, hebben we de deelnemers van de Burgertop vorig jaar uitgeloot. We hebben daartoe een gespecialiseerd peilingbureau ingehuurd om via random direct dialing een representatieve steekproef uit te voeren, met taal, geslacht, leeftijd en provincie als enige criteria. Een dure grap, en geen simpele opdracht. Vind maar eens een Luxemburgse vrouw van boven de 60 die bereid is zonder vergoeding een hele dag in Brussel te vergaderen. Kansarmen en daklozen hebben we via welzijnsorganisaties gezocht, want we wilden ook hun stem horen.
‘Praatbarak’, ‘belgicistisch manoeuvre’, de kritiek klonk bijwijlen hard. Er was zelfs leedvermaak toen er vorig jaar geen 1000 maar ‘slechts’ 704 deelnemers op de Burgertop afkwamen. Heeft dat u geraakt? Van Reybrouck: Ja. Ik kan niet goed tegen dat soort cynisme. Ik ben hier echt niet mee begonnen om België te redden, maar om de democratie te redden. Ik had dit evengoed in Nederland kunnen realiseren – ze zijn daar trouwens in navolging van de G1000 met een G500 gestart. In heel Europa wint het idee veld dat verkiezingen en partijen niet meer volstaan om de burger te vertegenwoordigen. We evolueren naar een deliberatieve democratie, waarin de burgers niet alleen bij verkiezingen maar op permanente basis worden geraadpleegd. (Erik Raspoet)
