‘Fotografie als meditatie: op zoek naar rust en stilte in een foto’

De Duitse fotografe Friederike von Rauch probeert aan de hand van drie abdijen de stilte visueel vast te leggen.

Voor wie de voorbije zomermaanden in De Garage in Mechelen “Photo Event” bezocht was het werk van de Duitse fotografe Friederike von Rauch (1967) een revelatie. Haar Belgische galerie “Fifty One” bood haar de kans om een beperkte maar uitstekende retrospectieve te tonen van haar verstilde oeuvre. Von Rauch is een fotografe die dingen toont die reflecteren op de stilte. Ze kiest locaties die niet buitengewoon zijn, een kamer, deuren, gordijnen, de achterkant van schilderijen in een museum. Onderwerpen waaraan we achteloos voorbijgaan maar die haar boeien omwille van de lichtinval, het spel van licht en donker, het ontdekken van details die ze als originele composities ziet.

In haar recente tentoonstelling in Antwerpen toont ze ruimten van drie abijden. La Tourette, een Dominikanenklooster, gebouwd door Le Corbusier in Eveux nabij Lyon, het Maria Regina Martyrum in haar thuisstad Berlijn dat ook fungeert als memoriaal voor de slachtoffers van de tweede wereldoorlog en de Roosenberg in Waasmunster ontworpen door de Nederlandse monnik en architect Hans van der Laan. In ieder van de drie locaties verbleef ze langere tijd om de specifieke sfeer te leren kennen en aanvoelen. Het waren de stilte, de rust en de contemplatie, eigen aan die religieuze gebouwen, die haar intrigeerden en die ze heeft trachten te vatten in de foto’s die ze er realiseerde. Het is geen architectuurfotografie want het waren niet de gebouwen als dusdanig die ze wilde weergeven, ze inspireerden haar om de rust en de stilte visueel vast te leggen.

Meditatie

Die moeilijke opdracht die ze zichzelf stelde : abstracte gegevens omzetten in beelden, heeft ze opgelost door te focussen op details, lichtinval, structuurelementen en bouwmaterialen, steen, beton, hout. Respectvol is ze met de gewijde sfeer van de gebouwen omgegaan en heeft er de nodige inspiratie in gevonden om een fotografisch beeld te creëren met de verschillende impressies die de drie locaties bij haar opwekten. Zo is een deeloeuvre ontstaan dat enerzijds aansluit bij haar vroeger werk maar anderzijds nieuwe benaderingen van een atmosfeer toont. Soms werkt een kleurtoepassing als een markante visueel accent dat het hele beeld domineert en soms is er een vorm van melancholie te voelen wanneer de fotografe in zachte grijze tonen een klemtoon wil leggen die tot meditatie uitnodigt.

Friederike von Rauch is een fotografe die met een begenadigd concept haar beelden kiest en uitwerkt. Haar oeuvre is niet louter esthetisch vrijblijvend maar brengt een plastische vorm van schoonheid die tot nadenken stemt en het formele optrekt tot een geestelijke ervaring die het weergeven van de realiteit overstijgt.