De voorzitters van de partijen die deel uitmaken van de regering-Wilmès komen woensdag langs bij premier Sophie Wilmès. Op de agenda staat het scenario dat de socialistische partijvoorzitters naar voren schuiven voor de vorming van de volgende regering.
Zoals bekend schuiven sp.a-voorzitter Conner Rousseau en PS-voorzitter Paul Magnette een klassieke tripartite naar voren als basis voor de volgende regering. Die coalitie van socialisten, liberalen en christendemocraten komt in de Kamer aan 71 van de 150 zetels. Het is voor het socialistische duo nu aan de premier om een volgende stap te zetten, maar zij houdt de boot voorlopig af. Premier Wilmès kreeg maandag ook de primeur van het eindverslag. De voorzitters van CD&V en Open Vld hullen zich sindsdien in stilzwijgen. Bij N-VA werd dinsdag richting CD&V gekeken. De Vlaamse christendemocraten houden al maanden de lijn aan dat een federale regering over een meerderheid moet beschikken in beide landsdelen, waardoor N-VA de facto aan boord moet.
Wanneer de vergadering van start gaat, is niet bekend, net zomin als de huidige meerderheidspartijen MR, Open Vld en CD&V op de socialistische kar zullen springen. Voorzitter Egbert Lachaert van de Vlaamse liberalen opperde eerder de piste om vanuit die meerderheid te vertrekken en die uit te breiden met partijen die bereid zijn de komende jaren de relance mee te trekken. Zoals bekend eindigen de volmachten van de regering-Wilmés eind deze maand. Afgelopen maandag nog zei CD&V-voorzitter Joachim Coens dat wat hem betreft, de toekomstige federale regering over een grote meerderheid moet beschikken in de beide taalgroepen. ‘We zeggen niet dat het onmogelijk is zonder de N-VA, maar dat (een regering mét N-VA, red.) draagt toch de voorkeur weg’, luidde het toen.
MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez herhaalde woensdagmorgen dat een minderheidsregering niet de eerste keuze kan zijn. De deur definitief sluiten, doet Bouchez niet. ‘Als men ons kan aantonen dat er geen andere mogelijkheid is – wat mij betreft is dat bewijs nog niet geleverd – dat kunnen we die piste overwegen. Het land moet vooruitgaan.’ Bouchez wijst erop dat een minderheidsregering niet dezelfde stabiliteit biedt als een meerderheid. Toch wil hij een nuance aanbrengen. ‘We hebben een beetje een bijzonder parlement met 30 populisten (Bouchez doelt op Vlaams Belang en PVDA, nvdr), dus de berekening geldt niet steeds op basis van 150 Kamerleden, maar soms op 120’. Maar ‘als men zegt dat een minderheid aanvaardbaar is, dan geldt dat ook voor andere minderheden’, merkt Bouchez op.
